Ως υπουργός Υγείας ο κ. Πλεύρης κομπορρημονούσε πως ήταν αυτός που κατέθεσε δύο αγωγές εναντίον της Novartis και εγκαλούσε την αντιπολίτευση ότι δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε 1 ευρώ από τη φαρμακευτική εταιρεία. Κοκορεύονταν ακόμη πως η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν αυτή που απαιτούσε αποζημίωση για μια υπόθεση που ζημίωσε το Δημόσιο, ενώ παρα ταύτα τα κυβερνητικά στελέχη συνέχιζαν να την αποκαλούν διαρκώς σκευωρία και ουδέποτε σκάνδαλο.
Και εκδόθηκε χτες η απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκαν από το δικαστήριο οι αγωγές με τις οποίες η κυβέρνηση διεκδικούσε αποζημίωση 214.000.000 ευρώ λόγω «πλήρους αοριστίας», ενώ χαρακτήρισε το δικόγραφο «απολύτως απαράδεκτο».
Ενδεικτικό της πλημμελούς επεξεργασίας της υπόθεσης είναι ότι «ελλείπουν ειδικές αναφορές σε συγκεκριμένες πράξεις δωροδοκίας της εναγόμενης στην Ελλάδα, και στα υποκείμενα αυτών, στα αθέμιτα ωφελήματα, που προσφέρθηκαν, παρασχέθηκαν κ.λπ.». Το δικαστήριο δεν αποφαίνεται εάν η πλημμελής επεξεργασία της αγωγής ήταν σκόπιμη ή οφείλεται σε ανικανότητα των νομικών που τη συνέταξαν, αν και κάθε λογικός άνθρωπος κλίνει προς την πρώτη εκδοχή.
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός πως την ίδια περίοδο το αμερικανικό Δημόσιο, αξιοποιώντας τη συμφωνία με την εταιρεία, εξασφάλισε 225 εκατομμύρια δολάρια αποζημίωσης, αποτυπώνοντας με ακρίβεια το πλαίσιο των παράνομων πρακτικών της Novartis μεταξύ άλλων και στην Ελλάδα. Αντίθετα, το ελληνικό Δημόσιο εμφανίστηκε, όπως προκύπτει από το σκεπτικό της απόφασης, αδύναμο να τεκμηριώσει τις ίδιες πρακτικές στις δικές του δικαστικές αίθουσες.
Όπως θα έλεγε και ο Στράτος Διονυσίου “Του κόσμου το περίγελω / χαράματα περνάει / μπροστά στο παραθύρι της / και σιγοτραγουδάει“