Βαθιά το χέρι στην τσέπη αναγκάζονται να βάζουν οι Ελληνες για να πληρώσουν υπηρεσίες υγείας, ενώ οι κατηγορίες που πλήττονται περισσότερο είναι οι ηλικιωμένοι και τα άτομα με χαμηλό εισόδημα, οι οποίοι, μη μπορώντας να ανταποκριθούν στο οικονομικό κόστος, αντισταθμίζουν την αδυναμία τους αυτή με μεγαλύτερη αναμονή για κατανάλωση υπηρεσιών υγείας.
Οπως δείχνουν πρόσφατα στοιχεία, ένας στους τέσσερις Ελληνες πολίτες πληρώνει από την τσέπη του για υπηρεσίες υγείας ενώ, συνολικά, η δαπάνη των νοικοκυριών για υπηρεσίες υγείας απορροφά, σταθερά τα τελευταία χρόνια, ποσοστό μεγαλύτερο από το 7% των μηνιαίων δαπανών…
Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν κατά τη διάρκεια του 35ου Ετήσιου Πανελληνίου Ιατρικού Συνεδρίου, το οποίο διοργάνωσε στην Αθήνα η Ιατρική Εταιρεία, ενώ παράλληλα ανακοινώθηκε πως η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικής δαπάνης υγείας στην Ευρώπη και ένα από τα υψηλότερα στον ΟΟΣΑ (σταθερά πάνω από 40% των συνολικών δαπανών υγείας τα τελευταία χρόνια).
Μεταξύ άλλων ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου Κ. Σουλιώτης επισήμανε πως η επιβάρυνση των ατομικών και οικογενειακών εισοδημάτων για την κατανάλωση υπηρεσιών υγείας αφορά τα νοικοκυριά όλων των εισοδηματικών κατηγοριών και για τον λόγο αυτό η χώρα μας λαμβάνει μια πολύ αρνητική θέση στην κατάταξη με κριτήριο τη δικαιοσύνη στην κατανομή των χρηματοδοτικών βαρών για υπηρεσίες υγείας.
Ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών Α. Σισσούρας ανέλυσε τα θεσμικά κενά από την ίδρυση του ΕΣΥ μέχρι τις μέρες μας.
Υπογράμμισε τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για ενοποίηση των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων, για τη δημιουργία κέντρων υγείας αστικού τύπου και για ενιαίο φορέα χρηματοδότησης των υπηρεσιών υγείας και επισήμανε το «παράδοξο της νοσοκομειακής ανάπτυξης».
Από την πλευρά του ο υφυπουργός Υγείας Μάριος Σαλμάς, μιλώντας στη Σύνοδο των Ευρωπαίων ομολόγων του που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες στην Πράγα, παρουσίασε τα οικονομικά στοιχεία της υγείας στη χώρα μας σημειώνοντας ότι «τα τελευταία χρόνια η γήρανση του πληθυσμού, η επικράτηση των χρόνιων και εκφυλιστικών νοσημάτων και κυρίως η εισαγωγή και διάχυση δαπανηρής υψηλής βιοϊατρικής και φαρμακευτικής τεχνολογίας ενοχοποιούνται για την αύξηση του κόστους της υγείας και τη μεγέθυνση της εθνικής υγειονομικής δαπάνης, η οποία προσεγγίζει το 10% του ΑΕΠ». *