«Στον αέρα» κινδυνεύουν να βρεθούν περίπου 6.000 ιατροί του ΙΚΑ που είχαν προσληφθεί ως συμβασιούχοι και αργότερα θεωρήθηκαν μόνιμοι μέσα από αρεοπαγιτικές αποφάσεις και τον σχετικό νόμο Ρέππα (ν. 3232/04)
Χθες στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου υπό τον πρόεδρό του, Ρ. Κεδίκογλου, προτάθηκε όχι μόνο η ανατροπή της υπέρ των συμβασιούχων νομολογίας του ΑΠ, αλλά και να κριθεί ότι ο ν. 3232/04 είναι ψευδοερμηνευτικός και επομένως δεν ισχύει κατά το σκέλος του που πρόβλεψε ότι «όλες οι ειδικές συμβάσεις ιατρών και οδοντιάτρων του ΙΚΑ – ΤΕΑΜ είναι εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου». Την άποψη αυτή υποστήριξε παραπεμπτική απόφαση προς την ολομέλεια ΑΠ και την υιοθέτησε χθες και ο εισαγγελέας ΑΠ Γ. Σανιδάς, ζητώντας να γίνουν δεκτές αναιρέσεις του ΙΚΑ κατά εφετειακών αποφάσεων που είχαν δικαιώσει τους ιατρούς.
Με τις εφετειακές αποφάσεις είχε κριθεί ότι οι ιατροί δεν μπορούν να απομακρύνονται όποτε θέλει το ΙΚΑ, χωρίς την παραμικρή αιτιολογία και αποζημίωση και μόνο με μια απλή προειδοποίηση 1 μήνα νωρίτερα, αλλά πρέπει να θεωρηθεί ότι έχουν ενταχθεί στο μόνιμο προσωπικό, προστατεύονται από την εργατική νομοθεσία και συνεπώς μπορούν να απολυθούν με τη συνδρομή κάποιου «σπουδαίου λόγου» και την καταβολή αποζημίωσης (όπως, δηλαδή, γίνεται παντού στον ιδιωτικό τομέα κ.ά.). Ετσι κρίθηκαν άκυρες οι απολύσεις δύο ιατρών με απλή προειδοποίηση και χωρίς αποζημίωση.
Ωστόσο εάν υιοθετηθεί από την Ολομέλεια ΑΠ η αντίθετη παραπεμπτική απόφαση του Β1 τμήματος ΑΠ και η αντίστοιχη εισαγγελική πρόταση, τότε ανοίγει ο δρόμος για εύκολες απολύσεις με μια απλή προειδοποίηση, χωρίς εφαρμογή της προστατευτικής εργατικής νομοθεσίας. Παράλληλα θα δημιουργηθεί και στον συγκεκριμένο τομέα ο κίνδυνος της εναλλαγής νέων γενεών συμβασιούχων με αναπαραγωγή του γνωστού φαινομένου της πολιτικοδικαστικής ομηρίας των συμβασιούχων.
Γι αυτό στη χθεσινή δίκη στην Ολομέλεια ΑΠ έκανε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ των ιατρών και η ΓΣΕΕ, που επισήμανε διά των εκπροσώπων της τους κινδύνους που κρύβει για το εργασιακό μέλλον 6.000 ανθρώπων η μεταστροφή της νομολογίας του ΑΠ, χωρίς μάλιστα να λαμβάνεται υπόψη ότι η Βουλή με τον ν. 3232/04 τακτοποίησε το ζήτημά τους.
Εξομοίωση μισθών
Το θέμα προέκυψε αρχικά το 1993 όταν με τον. 2150/93 οι ιατροί του ΙΚΑ που υπηρετούσαν με συμβάσεις ορισμένου ή αορίστου χρόνου (ή με ειδική σύμβαση) εξομοιώθηκαν μισθολογικά με τους μόνιμους θεραπευτές ιατρούς του ιδρύματος, με υπολογισμό και του χρόνου υπηρεσίας τους στη μισθολογική τους εξέλιξη.
Οι συμβασιούχοι ιατροί του ΙΚΑ υποστήριξαν ότι η μισθολογική αυτή εξομοίωση με συνυπολογισμό του χρόνου υπηρεσίας σημαίνει ότι οι συμβάσεις τους έχουν μετατραπεί σε αορίστου χρόνου και προστατεύονται από την εργατική νομοθεσία και όχι από το νομοθετικό διάταγμα 1204/72 που καθόρισε επί δικτατορίας τις εργασιακές και μισθολογικές προϋποθέσεις για την παροχή ιατρικών φροντίδων στο ΙΚΑ.
Ο ΑΠ με σειρά αποφάσεών του (517/03, 938/04 κ.λπ.) δικαίωσε τους συμβασιούχους ιατρούς του ΙΚΑ, κρίνοντας ότι μετά τη μισθολογική εξομοίωση με τους μόνιμους θεραπευτές συνδέονται με το ΙΚΑ με σχέση εξαρτημένης εργασίας, γιατί παρέχουν τις υπηρεσίες τους σε ορισμένο τόπο και χρόνο υπό την εποπτεία του ΙΚΑ, ο δε χρόνος υπηρεσίας τους στο ΙΚΑ λαμβάνεται υπόψη στη μισθολογική τους εξέλιξη. Συνεπώς, κατά τον ΑΠ τυχόν απόλυσή τους έπρεπε να γίνει με τους όρους της εργατικής νομοθεσίας, δηλαδή με κάποια νόμιμη αιτιολογία και αποζημίωση, ενώ δεν μπορούσε να εφαρμοστεί το δικτατορικό νομοθέτημα για το οποίο αρκούσε μια απλή προειδοποίηση 30 ημέρες νωρίτερα για να βρεθούν στον δρόμο.
Τώρα με την επίκληση μιας απόφασης του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, οι ιατροί του ΙΚΑ κινδυνεύουν να βρεθούν μετέωροι, εφόσον η Ολομέλεια ΑΠ δεχθεί τη μεταστροφή της νομολογίας στους επόμενους 1-2 μήνες που αναμένεται να εκδοθεί η απόφασή της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ