P>
Επιστολή προς τον Πρωθυπουργό ενόψει των εξαγγελιών στη ΔΕΘ 2008
Σας κοινοποιούμε την επιστολή την οποία παρέδωσε η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στη σημερινή της συνάντηση στον Πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή ενόψει των εξαγγελιών στις οποίες θα προβεί στη Δ.Ε.Θ.
Την επιστολή αυτή η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. απέστειλε και στους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων.
«Οι εργαζόμενοι της χώρας μας βιώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, την εμβάθυνση των ανισοτήτων, τη σφαιρική αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Βιώνουν ένα πολιτικό και οικονομικό κύκλο επιλογών, προσανατολισμών, ανάπτυξης από τις χρηματαγορές και χρηματοπιστωτικές αγορές, που έχει θεοποιήσει τα κέρδη και τον ανταγωνισμό.
1.- Η χρηματοπιστωτική κρίση αναδεικνύει μια συνολική μορφή κρίσης του μοντέλου νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης, της παγκοσμιοποίησης, των ελεύθερων αγορών και δεν περιορίζεται – πλέον – σε επιζήμιες επιπτώσεις – αλλά επεκτείνεται με μια συμμετρική ανασφάλεια, οδηγεί : σε κρίση εμπιστοσύνης, ανησυχία, φόβο για τις εξελίξεις. Η κρίση αυτή σε συνδυασμό με τις πολιτικές διατήρησης και ενίσχυσης των κερδών, περιορισμού του κοινωνικού κράτους έχουν υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο την θέση των εργαζομένων και γενικότερα της κοινωνίας, εγκαθιστά μια σφαιρική αβεβαιότητα περικλείοντας τον κίνδυνο επέκτασης των ρηγμάτων αλληλεγγύης και ρευστοποίησης της κοινωνίας.
1.1. Η σημερινή κατάσταση με την πλήρη κοινωνική υποχώρηση, με την διαχρονική της εξέλιξη στον περιορισμό / ανατροπή των εργασιακών, συλλογικών δικαιωμάτων (τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, την αποδυνάμωση ή – αναστολή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων – Δημόσιο / ΔΕΚΟ – οδηγεί: σε ένα συνεχές πλαίσιο άσκησης πολιτικών με κατεύθυνση την ανατροπή εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων) έως τη διαρκή λιτότητα (που χαρακτηρίζεται υπερβολική ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και την ακρίβεια, είναι μια κατάσταση που διαμορφώνει συνθήκες κοινωνικού ντάμπιγκ, έντονων και εκρηκτικών κοινωνικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων.
1.2. Τα δεδομένα στην απασχόληση με την υψηλή ανεργία στη χώρα μας, την Ευρώπη, μεταξύ 7-9%, αλλά και τα δεδομένα στους μισθούς και το επίπεδο συντάξεων, όπου : η ονομαστική απόκλιση από τον αντίστοιχο Μ.Ο. της Ευρωζώνης είναι στο 47%, η μείωση της αγοραστικής δύναμης το 2008 εξαιτίας και της εισοδηματικής πολιτικής τείνει να προσεγγίσει το 4% στη χώρα μας και το 1 εκ. οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με μισθούς φτώχειας και πείνας στη χώρα μας ( στην Ευρώπη τα 30 εκατ.), είναι τα στοιχεία του μεγέθους της δυσχέρειας, της υποβάθμισης της ζωής, της απαισιοδοξίας εκατομμυρίων ανέργων, μισθωτών και συνταξιούχων.
1.3. Η αστάθεια και η επιδείνωση που προκύπτει από την επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, την αύξηση του πληθωρισμού και τη μείωση των επενδύσεων, την αύξηση των τιμών στις πρώτες ύλες και την κερδοσκοπία που αναπτύσσεται στη χώρα μας, με ιδιαίτερα ρεκόρ, είναι τάσεις και εξελίξεις που μορφοποιούν ένα τοπίο παρακμής.
1.4. Η αμφισβήτηση της πολιτικής και όχι απλά του πολιτικού συστήματος που αυξάνεται από την κάθε φορά αποκάλυψη φαινόμενων διαφθοράς, έχει τη βάση της στον προσανατολισμό των ασκούμενων πολιτικών, στα αίτια και όχι τα παράγωγα. Αδιαφάνεια στη λειτουργία και αδυναμία εμβάθυνσης περιεχομένων στους θεσμούς, ιδιωτικοποιήσεις, άνιση και άδικη διανομή εισοδημάτων, φορολογική αδικία, χαμηλή ποιότητα ζωής, ανεργία, κοινωνική ανασφάλεια, καταστροφή περιβάλλοντος, κλιματική αλλαγή κ.ά.
1.5. Ένα μείζον στοιχείο, ιδιαίτερα αισθητό στις συνθήκες της κρίσης, είναι ο ρόλος της Δημόσιας Διοίκησης, των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών. Οι ιστορικές, διαχρονικές παθογένειες, κομματικοπελατειακές λογικές, εξαρτήσεις και στρεβλώσεις αναπαράγονται στην κυβερνητική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ, τις προσλήψεις και τη γιγάντωση νέων γενιών συμβασιούχων έως την εκτεταμένη εισαγωγή μορφών φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας, stage, τις υποβαθμισμένες συνθήκες εργασίας, της αμοιβής, της εξέλιξης και τα αναχρονιστικά οργανωτικά, λειτουργικά και τεχνικά πρότυπα. Είναι σημαντικό σε μια στιγμή έντονων και υψηλών κοινωνικών αναγκών ο ρόλος των δημόσιων, κοινωνικών υπηρεσιών από την κοινωνική προστασία έως την προστασία του περιβάλλοντος, την χωρίς εκμετάλλευση πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια και ασφάλεια, να ενισχυθεί, να απελευθερωθεί από τους φραγμούς της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας, της υποστελέχωσης, της υποχρηματοδότησης, της κομματικής χειραγώγησης των εσωτερικών λειτουργιών, της μεροληπτικής και διαχωριστικής, αναξιοκρατικής αντιμετώπισης του έμψυχου δυναμικού της.
1.6. Η εισοδηματική πολιτική ειδικότερα στο δημόσιο, που για άλλη μια χρονιά αποφασίστηκε μονομερώς, με ονομαστικές αυξήσεις που δεν υπερβαίνουν το 2% και επίσημο πληθωρισμό στο 4,9%, την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις στα βασικά είδη στο 7,5% , αποτελεί πρωτόγνωρη επίθεση στα εισοδήματά μας. Η ανάλογη πολιτική και το 2007 με ονομαστική μείωση έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο, που εκτός των άλλων, ακυρώνει και αναιρεί και μέτρα ενσωμάτωσης των επιδομάτων στους βασικούς μισθούς.
Η Δ.Ε.Θ. του 2008 επιβάλλει τη συμπύκνωση συγκεκριμένων προσεγγίσεων, ανάλυσης και εκτίμησης της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πορείας με την υπεύθυνη τοποθέτηση προτάσεων, διεκδικήσεων, κατευθύνσεων, στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων, των αγωνιών, των αγώνων των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με σαφή, ουσιαστικό και συνάμα επίμονο και σταθερό τρόπο προβάλλει, προτείνει, διεκδικεί λύσεις, με κύρια στοιχεία :
2.- Την προώθηση σε εθνική και ευρωπαϊκή κλίμακα ενός νέου κοινωνικού οράματος για τον 21 ο
Ένα συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο δράσης για την κοινωνική συνοχή, ένα πλαίσιο ίσης πρόσβασης και αλληλεγγύης, το οποίο διεκδικούμε να υιοθετηθεί άμεσα και με αφετηρία την αντιμετώπιση της κρίσης, της φτώχειας, της πείνας που θα αποσκοπεί στην ανάπτυξη με επενδύσεις. Το κοινωνικό και ανθρώπινο κεφάλαιο.
Σε μια περίοδο που ζούμε την πιο σκληρή μορφή καπιταλισμού, μια βάρβαρη μορφή παγκοσμιοποίησης, οι εργαζόμενοι προσβλέπουν στη δημιουργία από το χώρο της πολιτικής, πολιτικών :
•· Αλλαγής του Συμφώνου Οικονομικής Σταθερότητας και προώθησης Συμφώνου Κοινωνικής Συνοχής και Προόδου στην Ευρώπη.
•· Καταπολέμησης της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, της πείνας στον πλανήτη.
•· Αποκατάσταση και προστασία του περιβάλλοντος, αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, ασφάλεια και επάρκεια ενέργειας, εναλλακτικές, συστηματικές, αποτελεσματικές πολιτικές για την υποστήριξη, την ποιότητα ζωής, το μέλλον του πιο πολύτιμου και σύνθετου οργανισμού στον πλανήτη : του ανθρώπου.
Προς την κατεύθυνση αυτή είναι άμεσα αναγκαία :
•· Η δημιουργία προγράμματος και η υλοποίησή του για την καταπολέμηση της φτώχειας.
•· Η αύξηση των συντάξεων για την αντιμετώπιση της φτώχειας των ηλικιωμένων και η θέσπιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που κάτω από τις σύγχρονες ανάγκες ως βασικό επίπεδο να διαμορφώνεται στα 900 € και άνω.
•· Η αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 16.000 € , η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η επιπρόσθετη, διορθωτική αύξηση των μισθών και συντάξεων, προκειμένου να αντισταθμιστούν οι απώλειες στην αγοραστική δύναμη για το 2008.
•· Η θεσμοθέτηση νέου μισθολογίου με άμεση αύξηση των βασικών μισθών στα 1.350 € , με ενσωμάτωση των επιδομάτων και διαμόρφωση των εσωτερικών σχέσεων (1/2) και των εξωτερικών (1/3) ανάλογα με τα εκπαιδευτικά επίπεδα.
•· Καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, προώθηση της κοινωνικής εργασίας για την επανένταξη των μακροχρόνια ανέργων, την ενίσχυση της απασχόλησης των γυναικών, την αντιμετώπιση και ανατροπή των επισφαλών , ελαστικών και επικίνδυνων τυπικών ή άτυπων νέων μορφών απασχόλησης και εργασίας.
2.1. Η στήριξη της κοινωνικής ανάπτυξης, η κοινωνική πρόοδος είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα για το συνδικαλιστικό κίνημα και τον ελληνικό λαό. Η ανάγκη μέτρων και πολιτικής στροφής, προβάλλει σήμερα και ανταποκρίνεται δυναμικά στην εξέλιξη των κοινωνικών συνθηκών και απαιτεί ευθύνη και συμμετοχή όλων για την αντιστροφή της πτώσης, της διαρκούς πολιτικής και νομικής αποδυνάμωσης των εργασιακών, ασφαλιστικών, συλλογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η αντιμετώπιση των «κοινωνικών ρηγμάτων» και των «ρηγμάτων μεταξύ των γενεών» προϋποθέτει μέτρα, μέσα, πολιτικές, όπως :
•· Απεμπλοκή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο της νομοθεσίας για τις εργασιακές σχέσεις, από την κυριαρχία της ευελιξίας που τείνει να οδηγήσει στην πλήρη κατάργηση κάθε έννοιας ασφαλούς, ποιοτικής και με δίκαιη αμοιβή εργασίας. Η ανταγωνιστικότητα του κόστους των μισθών με την υποβάθμιση, ελαστικοποίηση των όρων, των σχέσεων, της αμοιβής και της ασφάλειας της εργασίας μας οδηγεί στον εργασιακό μεσαίωνα αλλά δεν οδηγεί σε βιωσιμότητα. Το σημερινό πρόβλημα και η υποχώρηση των εθνικών οικονομιών, της ευρωπαϊκής οικονομίας επηρεάζεται (και σε συνθήκη κρίσης γίνεται επικίνδυνο) από τη σημαντική ανατίμηση του ΕΥΡΩ, τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, από τις νομισματικές (και όχι τις εργασιακές) πολιτικές που συναρτώνται με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις σε άλλα μέρη του πλανήτη. Το ισχυρό νόμισμα με αδύναμες οικονομικά κοινωνίες είναι επικίνδυνη πολιτική για την κοινωνική και οικονομική προοπτική κάθε ευρωπαϊκής χώρας, της Ευρώπης.
•· Η αναβάθμιση και η διασφάλιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων στο εθνικό επίπεδο, η πλήρης εφαρμογή τους και για τους εργαζόμενους στις Δημόσιες Υπηρεσίες, η διασφάλιση ενός σταθερού, ισχυρού και αποτελεσματικού πλαισίου για πανευρωπαϊκές συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, είναι η εύρυθμη πολιτική διεύθυνση, η πολιτική και το μέσο δυναμικής λειτουργίας των εργασιακών σχέσεων και της εγγύησης του κοινωνικού κεκτημένου, των κοινωνικών δικαιωμάτων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
•· Αναβάθμιση, ενίσχυση, αποτελεσματικότητα των δράσεων για την υγεία και ασφάλεια στο χώρο εργασίας με τη δημιουργία ενιαίου, δημόσιου και κοινωνικού φορέα εποπτείας και ελέγχου, με διεύρυνση της πολιτικής για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία στην αντιμετώπιση των κινδύνων από τους νέους και άτυπους τύπους απασχόλησης και εργασίας.
•· Επανεξέταση και κατάργηση των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και νόμων, δίκαιη κατανομή της συμμετοχής στη χρηματοδότησή του με συμμετοχή, εκτός των άλλων, της αναδιανεμητικής ενίσχυσης και του φορολογικού συστήματος.
•· Ενίσχυση μέτρων, μέσων, δράσεων με την ενίσχυση και των συμμετοχικών , συλλογικών και ατομικών διαδικασιών και ικανοτήτων για την αντιμετώπιση των διακρίσεων στην εργασία εξαιτίας του φύλλου, της ηλικίας, της χώρας προέλευσης, των οικογενειακών υποχρεώσεων.
2.2. Η διασφάλιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων προϋποθέτει την εγγύηση ως δημοσίων αγαθών των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων της πρόσβασης, της ανταπόκρισης από τις δημόσιες, κοινωνικές υπηρεσίες. Η διαμόρφωση και η υλοποίηση ενός εθνικού χάρτη δικαιωμάτων στις δημόσιες υπηρεσίες, την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τη δημόσια διοικητική λειτουργία (Δημόσια Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση) προϋποθέτει ανάπτυξη του δημόσιου τομέα με επαρκή χρηματοδότηση, στελέχωση, πλαίσιο οργάνωσης, εσωτερική λειτουργική αυτοτέλεια, επένδυση, ποιότητα, αποτελεσματικότητα.
Προς την κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαίο και διεκδικούμε :
•v Εγκατάλειψη κάθε σχεδιασμού και πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων των επικοινωνιών, της ενέργειας του νερού, της πρόνοιας, της δημόσιας υγείας, υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης { ΚΕΣ } σε αντίθεση με το ισχύον σύνταγμα, κάθε σχεδιασμού που οδηγεί στην εμπορευματοποίηση και την προνοιακή φιλανθρωπία τα δημόσια αγαθά.
•v ¶μεση βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών με πρόγραμμα, κοινωνικό έλεγχο και συμμετοχή, αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π., για την υγεία – πρόνοια στο 10% του Α.Ε.Π.
•v Ενιαία – μόνιμη σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου στη Δημόσια Διοίκηση, τις δημόσιες, κοινωνικές, αυτοδιοικητικές υπηρεσίες με άμεση ένταξη και μετατροπή όλων των άλλων τύπων εργασιακής σχέσης.
•v ¶μεση και πλήρη αντιμετώπιση του κομματικοπελατειακού συστήματος με την εφαρμογή των κριτηρίων κρίσης, επιλογής, αξιολόγησης για όλους χωρίς μεταβατικές παρακάμψεις, αναθέσεις καθηκόντων κ.α. που περιορίζουν και ακυρώνουν την ενιαία, ορθή, ίση εφαρμογή των μοριοποιημένων κριτηρίων του νέου δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Η κατοχύρωση με Συλλογική Διαπραγμάτευση, Σύμβαση, των κριτηρίων εξέλιξης, μετάταξης, απόσπασης, υπηρεσιακών μεταβολών, αμοιβής και δικαιωμάτων στη Δημόσια Διοίκηση, είναι και αποτελεί θεμελιώδες αίτημα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
•v Η αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων του πρώτου οριζόντιου κοινοτικού πλαισίου για τη Δημόσια Διοίκηση μπορεί με τις κατάλληλες πολιτικές να συμβάλλει στην ανάπτυξη των υποδομών, των μέσων, των δυνατοτήτων, των υπηρεσιών προς τον πολίτη. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. σε συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο με το ΕΚΔΔΑ συμβάλλει για την εκπαίδευση, την έρευνα, τη διαρκή επιμόρφωση του δυναμικού της Δ.Δ., επιδιώκουμε την πλήρη εφαρμογή και ανάπτυξή του, επιδιώκουμε τη διαμόρφωση αντίστοιχου πλαισίου για την προώθηση, την αναβάθμιση, την βελτίωση λειτουργιών και διαδικασιών εξυπηρέτησης του πολίτη, προϋποθέσεων και κριτηρίων αξιοκρατίας από το προσοντολόγιο για την πρόσληψη έως την θέση εργασίας.
2.3. Με την εκτίμηση του σοβαρού αντίκτυπου της κρίσης στις συνθήκες ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας η υλοποίηση ενός προγράμματος κοινωνικής δράσης για την αντιμετώπιση των αρνητικών κοινωνικών της συνεπειών, είναι ανάγκη να αποτυπωθεί στο νέο προϋπολογισμό.
Διεκδικούμε έναν προϋπολογισμό αναδιανομής και έμφασης :
•v Στη διάθεση πόρων για την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.
•v Στην αύξηση των μισθών και των συντάξεων, την εφαρμογή του νέου μισθολογίου.
•v Στην αύξηση, το διπλασιασμό των κοινωνικών επιδομάτων.
•v Στην ενίσχυση, την επαναφορά και αποκατάσταση δικαιωμάτων, παροχών, υπηρεσιών από τις δημόσιες – κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, υγειονομική και φαρμακευτική πολιτική – κατάργηση της συμμετοχής – κοινωνική ασφάλιση, δημόσια δωρεάν παιδεία) προς τους εργαζόμενους, τους πολίτες.
Το άνοιγμα μιας νέας πολιτικής προϋποθέτει δημοσιονομικά μέσα και πόρους που είναι εφικτό να εξασφαλιστούν με την αντιμετώπιση της παραοικονομίας, τη μείωση των κερδών, την αναδιανομή των εισοδημάτων και τη φορολογική δικαιοσύνη. Η επιστροφή και υποστήριξη, η αναπλήρωση των απωλειών στα εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων, την ενίσχυση των ανέργων και όσων πλήττονται δυσανάλογα, όσων είναι κάτω από τα όρια φτώχειας, μπορεί για το 2008 να αντιμετωπιστεί : με αύξηση των κοινωνικών επιδομάτων, καταβολή διορθωτικού ποσού στις αυξήσεις, φορολογικές ελαφρύνσεις, με πόρους, που εκτός των όποιων ανακατανομών μπορούν να πραγματοποιηθούν στον υφιστάμενο προϋπολογισμό και με τη θέσπιση ειδικής εισφοράς επί των υψηλών κερδών και εισοδημάτων.
2.4. Ο συνεχής προσδιορισμός σήμερα των αναγκών, των ανησυχιών, των προσδοκιών των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, επιβάλλει τη μόνιμη, συστηματική ανασκόπηση της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Επιβάλλει ένα πλαίσιο πολιτικής λειτουργίας και πολυφωνικής συμμετοχής που να διασυνδέει με την κοινωνία τους θεσμούς, να τους προσδίδει χρήσιμο, απτό, πρακτικό περιεχόμενο, ανταπόκριση και αποτέλεσμα. Στο πλαίσιο αυτό :
•· Η συμμετοχή των εργαζομένων για την διαμόρφωση της νέας διοικητικής δομής της χώρας, πέρα από την γενικότερη αξία της συμβολής τους, είναι αναγκαία για την ρύθμιση εργασιακών ζητημάτων και την αντιστοίχηση του ανθρώπινου δυναμικού. Η αξιολόγηση κόστους και αποτελεσμάτων των μέχρι τώρα παρεμβάσεων [ β΄ βαθμός – Καποδίστριας – Μονάδες Διαχείρισης ΚΠΣ – Κώδικας κ.ά ] είναι η απαραίτητη βάση για οποιαδήποτε νέα παρέμβαση.
•· Η αυτονομία και οι ικανότητες των συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων πρέπει να υποστηριχθούν με δημόσιους τρόπους και μέτρα.
•· Η μόνιμη και σταθερή διαβούλευση σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο με τις οργανώσεις των εργαζομένων μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαβίβαση αιτημάτων, στην ανάδειξη λύσεων, στη χάραξη, εφαρμογή, αξιολόγηση προγραμμάτων κοινωνικής δράσης και προόδου και είναι ανάγκη να αναβαθμιστεί στους κύριους τομείς πολιτικής για να δημιουργηθεί χώρος έκφρασης, αξία και νέο περιβάλλον για την πολιτική.
•· Η λιτή και πρακτική αλλαγή κανόνων και διαδικασιών στην λειτουργία του δημοσίου, κάθε δημόσιας αρχής, εξουσίας, υπηρεσίας με κριτήριο την διαφάνεια και τον κοινωνικό έλεγχο είναι αναγκαία.
2.5. Η «επαναδημιουργία» του δημόσιου, πολιτικού χώρου και η αντιμετώπιση της επικυριαρχίας γραφειοκρατιών, ελίτ, εξωθεσμικών κέντρων, είναι σήμερα για την υπέρβαση των αδιεξόδων, του ασφυκτικού πλαισίου, αναγκαιότητα. Το θέμα είναι η εμπιστοσύνη στην πολιτική, η αποτελεσματικότητά της, οι λύσεις για τα προβλήματα. Οι λύσεις προέρχονται από τις πολιτικές και ιδεολογικές αναμετρήσεις και για το λόγο αυτό ενδιαφέρει τους αγώνες, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων η ποιότητα, η αξιοπιστία της πολιτικής ως μέγεθος που υπερβαίνει τα κόμματα, αφορά το σήμερα και το αύριο της κοινωνίας. Το πλαίσιο κίνησης των πολιτικών εξελίξεων, αντιπαραθέσεων, προτάσεων κρίνει σήμερα σε καθοριστικό βαθμό τη συνολική οικονομική και κοινωνική πορεία, την τύχη των επιμέρους διεκδικήσεων κάθε κλάδου εργαζομένων, κάθε κοινωνικής ομάδας.
Μετά τις εκλογές της 16ης
Σεπτεμβρίου 2007, στη δεύτερη θητεία διακυβέρνησης της Ν.Δ, οι εκκρεμότητες για την εφαρμογή ενός νέου αξιοκρατικού μισθολογίου, του θεσμού των Β.Α.Ε. στο Δημόσιο, της εφαρμογής της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια, την αναγνώριση του επαγγελματικού ατυχήματος και νόσου και μια σειρά άλλα προβλήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο, αυξάνει την ασυνέπεια και αθέτηση των κυβερνητικών δεσμεύσεων. Επιτείνει την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, της θέσης, της ζωής μας.Το γεγονός ότι η εισοδηματική πολιτική των προηγούμενων χρόνων αλλά και του 2008 είχε για τους δημοσίους υπαλλήλους απώλειες, ονομαστική και όχι μόνο πραγματική μείωση, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που αναφύονται από το έλλειμμα στο Ταμείο Πρόνοιας (που ανέρχεται πλέον στα 300 εκ. ΕΥΡΩ), την ανησυχία και τους φόβους για την εξέλιξη προς το δυσμενέστερο του ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού των δημοσίων υπαλλήλων (όταν και με κυβερνητική, πολιτική ευθύνη, οδηγηθήκαμε στο ΔΕΚ), καθιστά ιδιαίτερα επιβαρυντική την πραγματικότητα και την άμεση προοπτική για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
συνέχεια στην ίδια κυβερνητική πολιτική που αφορά τα προβλήματα των μισθωτών, των ανέργων, των συνταξιούχων είναι χωρίς διαφυγή από τη συσσώρευση νέων αδιεξόδων, νέων κυβερνητικών ευθυνών για την λύση των προβλημάτων τους, νέας οξύτητας στο κοινωνικό πεδίο. Οι εργαζόμενοι είναι ξεκάθαρο ότι έχουν ελπίδα στον αγώνα, την αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική, με τα κυβερνητικά μέτρα που την υλοποιούν, με πολιτικές που φέρνουν ακόμη πιο δύσκολες μέρες. Από την οπτική αυτή η Δ.Ε.Θ. για το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα, για το ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι σταθμός και αφετηρία της αγωνιστικής, απεργιακής κλιμάκωσης των δράσεών του στο βαθμό που οι διεκδικήσεις μας παραμένουν χωρίς ουσιαστική απάντηση, τα προβλήματα άλυτα, οι συνθήκες ζωής γίνονται όλο και πιο εξοντωτικές.»