p>ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΦΥ
Νομοθετικά γυμνάσματα
Δόθηκε για διαβούλευση το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας που αφορά στην οργάνωση και λειτουργία της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ). Βρίσκεται αναρτημένο στην ιστοσελίδα[1] του Υπουργείου Υγείας.
Έχει 13 άρθρα και είναι γραμμένο με εντελώς πρωτόλειο τρόπο, χωρίς αιτιολογική έκθεση, ούτε οικονομική μελέτη. Εξάλλου όπως ομολογείται στο άρθρο 11 θα εκπονηθεί το «πρώτο πλήρες στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης» μετά την ψήφιση του νόμου[2]. Ο χρονικός ορίζοντας για την έναρξη λειτουργίας δικτύου ΠΦΥ ορίζεται η πενταετία, με μόνο σίγουρο μέτοχο ως τότε τον ΟΠΑΔ.
-Ο ορισμός της ΠΦΥ όπως εκφράζεται στο 1οάρθρο είναι σαφέστατα ελλειμματικός. Ουσιαστικά το σχέδιο νόμου συγχέει την περίθαλψη με την πολύ ευρύτερη έννοια της φροντίδας υγείας, η οποία αγγίζει πλήθος κοινωνικών παραμέτρων[3].
-Η σύσταση Ενιαίου Φορέα Υγείας, στον οποίο θα ενταχθούν εθελοντικά όλοι οι κλάδοι υγείας των ασφαλιστικών ταμείων της χώρας, εγχείρημα οπωσδήποτε δύσκολο, δεν τίθεται καν στις γραμμές του εν λόγω σχεδίου νόμου.
-Παραγνωρίζεται το πολύ κακό επίπεδο τεχνογνωσίας που επικρατεί στις δημόσιες και ιδιωτικές υπηρεσίες υγείας και προτείνονται εφαρμογές, οι οποίες είναι αδύνατο να υλοποιηθούν στα χρονικά περιθώρια του 6μήνου που θέτει το σχέδιο νόμου για την εισαγωγή της αποκαλούμενης «Ηλεκτρονικής Κάρτας Πληρωμών».
Το σημαντικότερο όμως είναι ότι μέσω του σχεδίου νόμου γίνεται απόπειρα να αποποιηθεί η πολιτεία την συνταγματική υποχρέωση παροχής υπηρεσιών υγείας στους πολίτες της χώρας, υπηρεσίες οι οποίες οφείλουν να είναι ποιοτικές, καθολικές, προσβάσιμες και χωρίς επιπλέον καταβολή δαπάνης από τον ίδιο τον πολίτη. Με το παρόν σχέδιο νόμου η Ελλάδα κινδυνεύει να καταγράψει μεγαλύτερο ποσοστό ιδιωτικών δαπανών υγείας ακόμη και από τις ΗΠΑ που διαθέτουν ένα πλήρως ιδιωτικοποιημένο σύστημα υγείας.
Ιδιαίτερες επισημάνσεις
1. Στις 16 Φεβρουαρίου 2005 μιλώντας ο τότε Υπουργός Υγείας Νικήτας Κακλαμάνης στα εγκαίνια της Ακαδημίας Γενικής Ιατρικής προσδιόρισε το ετήσιο κόστος εφαρμογής ΠΦΥ στη χώρα μας στα 360 εκατ. € ετησίως σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού. Στο παρόν σχέδιο νόμου του κ. Αβραμόπουλου εξυπονοείται μηδενικό κόστος εφαρμογής. Μάλιστα ακόμη και τις κάρτες που θα διαθέσει το Υπουργείο στους ασθενείς, υπάρχουν σκέψεις να πληρώσουν οι ασθενείς από την τσέπη τους. Συνεπώς κατά τον κ. Αβραμόπουλο όχι μόνο δεν προβλέπεται επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού για την ΠΦΥ, αλλά ίσως υπάρξουν και έσοδα! Αυτό θα πει νοικοκύρης.
2.- Ποιος θα επιβαρυνθεί λοιπόν αυτά τα 360 εκατ. €, τα οποία με σημερινές τιμές αγγίζουν τα 400; Τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία ήδη χρωστούν 2 δις € στα Νοσοκομεία και θα υποστούν ένα πρωτοφανές κραχ[4]. Είναι η άλλη πτυχή της ασφαλιστικής «μεταρρύθμισης», η οποία πρέπει να γίνει άμεσα αντιληπτή από το συνδικαλιστικό κίνημα και να υπάρξει δυναμική ανταπάντηση.
3.- Εισάγονται ως εργαλεία συγκράτησης του κόστους τα επονομαζόμενα «πρωτόκολλα ιατρικών πράξεων» τα οποία θα συντάσσει το ΚΕΣΥ και θα αποτελούν ουσιαστικά τον τυφλοσούρτη για την άσκηση της ιατρικής στην ΠΦΥ. Πρόκειται ασφαλώς για άκρως αντιεπιστημονική πρακτική. Μάλιστα με δεδομένη την τοποθέτηση εύκολα χειραγωγούμενων μελών στο περίφημο ΚΕΣΥ θα δούμε πρωτόκολλα εκπληκτικής πρωτοτυπίας.
3.- Ανάμεσα στα διάφορα ετερόκλητα που εντάσσονται στο λεγόμενο «Δίκτυο Δημόσιων Υπηρεσιών ΠΦΥ» συγκαταλέγονται και οι υπηρεσίες επείγουσας ιατρικής, δηλαδή τα ανύπαρκτα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών, τα οποία παρά τις πιέσεις που ασκούνται ουδέποτε συγκροτήθηκαν. Βεβαίως δεν γίνεται καμιά αναφορά για σύσταση ΤΕΠ σε ιδιωτικές μονάδες υγείας, διότι συναντά την αρνητική στάση των επιχειρηματιών. Μετά μάλιστα και την πρόσφατη απόφαση του ΣτΕ που έκρινε ότι δεν απαιτείται πλέον η συμμετοχή του 50+1% από γιατρούς σε ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα προβλέπεται οργιώδης εξάπλωση τέτοιων υπηρεσιών και στον τελευταίο οικισμό της χώρας.
4.- Στο «Δίκτυο Δημόσιων Υπηρεσιών ΠΦΥ» συγκαταλέγονται και οι μονάδες απεξάρτησης, πράγμα που σημαίνει ότι καταργείται η δωρεάν παροχή υπηρεσιών σε ανασφάλιστους. Ίσως είναι ο πιο μακιαβελικός τρόπος για να μειωθεί τεράστια λίστα αναμονής των χρηστών που επιθυμούν να μπουν σε προγράμματα απεξάρτησης.
5.- Οι εντασσόμενοι ιδιωτικοί φορείς στο Εθνικό Δίκτυο ΠΦΥ «υποχρεούνται εντός 6 μηνών να πιστοποιηθούν ως προς την επάρκεια και ποιότητα της επαγγελματικής τους εγκατάστασης». Τουναντίον θα ανέμενε κανείς να πιστοποιηθούν ως προς την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουν στους πολίτες, όπως επίσης σε παρόμοια διαδικασία θα έπρεπε να υποβληθούν και οι δημόσιες υπηρεσίες υγείας.
6.- Ο ορισμός και τα καθήκοντα του οικογενειακού γιατρού-θεμέλιου λίθου της ΠΦΥ- γίνεται με τελείως ελλιπή και λανθασμένο τρόπο. Δεν είναι δυνατόν ως οικογενειακός γιατρός να οριστεί νευρολόγος ή οφθαλμίατρος, όπως υπονοεί το σχέδιο νόμου.
7.- Η στελέχωση του λεγόμενου «Δικτύου Δημόσιων Υπηρεσιών ΠΦΥ» θα γίνει εκ των ενόντων. Με μετακινήσεις και μετατάξεις των ήδη υπηρετούντων. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν γίνεται καμία απολύτως αναφορά σε χάρτη υγείας, ούτε καν καταγράφεται η αναλογία πληθυσμού ανά γιατρό.
Το Υπουργείο λοιπόν χτίζει οικοδομή ξεκινώντας από τα κεραμίδια. Το σχέδιο νόμου αποσκοπεί εμφανώς στην ενίσχυση του επικοινωνιακού προφίλ του κ. Αβραμόπουλου και ελάχιστα στην τεκμηριωμένη ανάγκη σύστασης ΠΦΥ που η έλλειψή της αποτελεί όνειδος για τη χώρα.
Δημήτρης Βαρνάβας
Μέλος στη Γραμματεία της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ)
[1] αποτελεί μια από τις χειρότερες ιστοσελίδες με συχνότατα προβλήματα κατάρρευσης
[2] στο άρθρο 3 υπάρχει κενό στην αναλογία κατοίκων ανά Κέντρο Υγείας, προφανώς λόγω άγνοιας των συντακτών
[3] Ενδεικτικά η κατοικία, η ποιότητα του περιβάλλοντος και των τροφίμων, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός αποτελούν συστατικά στοιχεία της φροντίδας υγείας.
[4] Ισως δεν είναι τυχαίο ότι στο προσχέδιο υπάρχει παράγραφος που προβλέπει ότι τα ταμεία θα μπορούν να συνάψουν συμβάσεις με τις εμπορικές τράπεζες, προκειμένου αυτές να προεξοφλούν τις αμοιβές, τις υπηρεσίες που έχουν παρασχεθεί, αλλά και τα φάρμακα που έχουν χορηγηθεί.