p>Ο φετινός προϋπολογισμός συνεχίζει για μια ακόμα χρονιά να αναπαράγει με μεγαλύτερη ένταση την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας, την υπερφορολόγηση των λαϊκών στρωμάτων και διευρύνει τις κοινωνικές ανισότητες. Είναι ένας ακόμα προϋπολογισμός, βαθιά ταξικός που συσσωρεύει νέα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων, ενώ παράλληλα δίνει νέα προνόμια στο κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα:
· Αυξάνει θεαματικά για μια ακόμα χρονιά την έμμεση φορολογία που θα πληρώσουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ενώ παράλληλα μειώνει δραματικά την φορολογία του κεφαλαίου.
· Συντηρεί την πολιτική μείωσης των εισοδημάτων, αφού οι αυξήσεις για μισθούς και συντάξεις βρίσκονται κάτω και από τα όρια ακόμα και του επίσημου πληθωρισμού.
· Μειώνει ακόμα περισσότερο τις ήδη χαμηλές δαπάνες για κοινωνικούς τομείς όπως η Υγεία και η Παιδεία.
· Συνεχίζει την υποχρηματοδότηση της Κοινωνικής Ασφάλισης, αφού η επιχορήγηση στο βασικό ασφαλιστικό οργανισμό του ΙΚΑ βρίσκεται κάτω και από τον ανεπαρκή θεσμοθετημένο πόρο.
· Παρουσιάζει παντελή έλλειψη πόρων, για πολιτικές που θα αντιμετωπίζουν την ανεργία που σήμερα αποτελεί το βασικό πρόβλημα της κοινωνίας.
· Διατηρεί σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα τις Δημόσιες επενδύσεις για υποδομές ακόμα και σε κοινωνικούς τομείς, όπως η Υγεία και Παιδεία στην προσπάθεια να υλοποιηθεί η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και των συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ).
· Σηματοδοτεί με τα ποσά που εγγράφονται την ένταση των ιδιωτικοποιήσεων και εκποιήσεων δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών.
· Διατηρεί και ενισχύει τις ήδη υψηλές στρατιωτικές δαπάνες σε βάρος των κοινωνικών δαπανών.
Οι εργαζόμενοι οι νέες και οι νέοι πρέπει να αντιληφθούν, ότι και ο φετινός προϋπολογισμός όχι μόνο δεν απαντά στα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν, αντίθετα αναμένεται και νέα επιδείνωση της θέσης τους.
Ο φετινός προϋπολογισμός θα οδηγήσει στην αύξηση της ανεργίας, θα διευρύνει τις ζώνες φτώχιας, θα μειώσει παραπέρα τα εισοδήματα, θα περιορίσει τα κοινωνικά δικαιώματα και αγαθά.
Η απάντηση σε αυτές τις επιλογές πρέπει να δοθεί με αγωνιστικό τρόπο από τους εργαζόμενους. Πρώτος σταθμός πρέπει να είναι κοινή απεργιακή κινητοποίηση των εργαζομένων στον Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στις 13 Δεκέμβρη και τις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων.