Επίταξη ιδιωτικών κλινικών

Εδώ και καιρό δεκάδες φορείς ζητούσαν την επίταξη ιδιωτικών κλινικών για τη νοσηλεία περιστατικών covid. Το υπουργείο Υγείας αρνούνταν πεισματικά να συζητήσει αυτό το ενδεχόμενο, θεωρώντας πως πρόκειται για «μέτρο μπολσεβίκικο», μέτρο που αντιβαίνει στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της κυβέρνησης.

Αυτό είχε γνωστοποιήσει το υπουργείο στους κλινικάρχες, οι οποίοι σκέφτηκαν πως είχαν μια καταπληκτική ευκαιρία να κερδοσκοπήσουν, αλιεύοντας περιστατικά non covid από τα Νοσοκομεία. Και όντως έστειλαν ανθρώπους τους στην εφημερία Νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης, προκειμένου να κάνουν διαλογή στα πιο κερδοφόρα περιστατικά και να τα οδηγήσουν στις Κλινικές τους.

Τώρα που η κατάσταση ξεπέρασε κάθε όριο, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιτάξει μία μικρή και μία μεσαία ιδιωτική κλινική της Θεσσαλονίκης, προκαλώντας τη μήνι του Προέδρου των κλινικαρχών κ. Σαραφιανού, ο οποίος επιτέθηκε απροσχημάτιστα στην κυβέρνηση, δηλώνοντας πως τους εξαπάτησε. Βέβαια οι μεγάλες ιδιωτικές κλινικές Διαβαλκανικό και Αγ. Λουκάς έμειναν εκτός εμπλοκής. Για ευνόητους λόγους.

Και πάλι όμως είναι προβληματικό αν θα καταφέρουν αυτές οι δύο κλινικές να λειτουργήσουν και ν΄ αποφορτίσουν την κατάσταση, αφού η πλειονότητα των γιατρών τους είναι συνεργαζόμενοι και δεν έχουν οργανική σχέση μαζί τους. Συνεπώς πρέπει το υπουργείο αναγκαστικά να επιστρατεύσει και τους ιδιώτες γιατρούς.

Όλα αυτά πρέπει να γίνουν γρήγορα, αφού η κατάσταση στα δημόσια Νοσοκομεία γίνεται όλο και πιο έκρυθμη από ώρα σε ώρα. Χαρακτηριστική είναι η συγκλονιστική αφήγηση της Χριστίνας Κύδωνα, παθολόγου στην Κλινική covid του Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης (κλικ εδώ).

Η κυβέρνηση πρέπει να εγκαταλείψει τις ιδεοληψίες της και να εκπονήσει άμεσα σχέδιο επίταξης όλων των ιδιωτικών κλινικών, να εμπλέξει το υγειονομικό του στρατού, να επιτάξει κέντρα αποκατάστασης και ξενοδοχεία για την αποθεραπεία ασθενών, προκειμένου να απελευθερωθούν κρεβάτια στα Νοσοκομεία.

Τη στιγμή που πεθαίνουν εκατοντάδες συνανθρώπων μας είναι κάτι περισσότερο από επιβεβλημένο να παραλύσει “το αόρατο χέρι της αγοράς”, αυτό που ρυθμίζει τη σκέψη, τις ενέργειες και την τσέπη των νεοφιλελεύθερων.