Ως πολίτες… πέμπτης κατηγορίας αντιμετωπίζονται στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία οι μετανάστες- άνθρωποι που αναγκάστηκαν να αυτοεξοριστούν αναζητώντας κάτι καλύτερο, αλλά η μοίρα τούς επεφύλασσε ακόμη ένα σκληρό χτύπημα. Οσοι διαμένουν στην Ελλάδα χωρίς ασφαλιστική κάλυψη ουσιαστικά δεν έχουν πρόσβαση στο ΕΣΥ, εκτός κι αν η περίπτωσή τους χαρακτηριστεί επείγουσα ή βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Διαφορετικά, τους περιμένει στη… γωνία η Εφορία για την είσπραξη των νοσηλίων. Ο δε φόβος της απέλασης κρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι τους.
▅ Η Ζαΐρα από το Αφγανιστάν
Δύσκολη, αλλά με αίσιο τέλος, ήταν η περίπτωση της 24χρονης Ζαΐρα από το Αφγανιστάν. Η γυναίκα βρισκόταν σε προχωρημένη εγκυμοσύνη όταν άρχισε να αιμορραγεί. Μεταφέρθηκε στα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου της Αθήνας το οποίο εφημέρευε, αλλά οι γιατροί δεν τη δέχτηκαν και την παρέπεμψαν στο «Αλεξάνδρα». Εκεί περίμενε δύο ώρες ώσπου να την εξετάσει γιατρός, διότι- όπως της είπαν- «…υπάρχουν και άλλα περιστατικά». Τελικώς την είδε γιατρός ο οποίος διέγνωσε αποκόλληση του πλακούντα. Ο γιατρός ζήτησε από τη γυναίκα να επανέλθει στο νοσοκομείο το επόμενο πρωί, προκειμένου να υποβληθεί σε υπερηχογράφημα. Ετσι και έγινε. Μετά την εξέταση συνέστησε εισαγωγή στο νοσοκομείο, συναντώντας την άρνηση συναδέλφων του οι οποίοι έλεγαν ότι δεν ήταν επείγον περιστατικό. Η διαφωνία των γιατρών για το αν πρέπει να νοσηλευθεί ή όχι η 24χρονη Αφγανή ήταν έντονη. Επειτα από αρκετές ώρες αναμονής η γυναίκα εισήχθη στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε για 2,5 εβδομάδες.
Σε μεγάλη ταλαιπωρία υπόκεινται όμως και αυτοί που έχουν κάρτα- λευκή, ροζ ή πράσινη-, μόνο και μόνο λόγω εθνικότητας. Λες και η πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πρόσφατη περιπέτεια ενός 37χρονου από το Αφγανιστάν. Ο Ρασίντ υπέστη ένα μικρό έμφραγμα και απευθύνθηκε στην κοινωνική υπηρεσία των Γιατρών του Κόσμου, απ΄ όπου τον έστειλαν σε εφημερεύον νοσοκομείο. Στα εξωτερικά ιατρεία περίμενε από τις 4 το απόγευμα ως τις 11.30 το βράδυ χωρίς να εξυπηρετηθεί. Κουράστηκε, έφυγε και το επόμενο πρωί επισκέφθηκε το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αττικόν. Εκεί οι γιατροί τον είδαν αμέσως και του έδωσαν φαρμακευτική αγωγή.
▅ Είναι Αλβανός, όχι επείγον!
«Τα δύο παραπάνω περιστατικάείχαν καλό τέλος,παρά την ολιγωρία των υπευθύνων κατάτην αντιμετώπισή τους.Δυστυχώς,όμως,αυτόδεν συμβαίνεισε όλες τις περιπτώσεις» δηλώνει η κοινωνική λειτουργός των Γιατρών του Κόσμου κυρία Νάνσυ Ρετινιώτη. Θυμάται την ταλαιπωρία που είχε υποστεί στο παρελθόν ένας 67χρονος καρδιοπαθής από το Κονγκό ώσπου να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. «Από το πρώτο νοσοκομείο τον έδιωξαν διότι του είπαν ότι είχανχαλάσει κάποια μηχανήματα.Απευθυνθήκαμεσεάλλοδημόσιο νοσοκομείο, όπου οι γιατροί αποφάσισαν να τον αναλάβουν.Ωσπου να ολοκληρωθούν όλες οι διαδικασίεςπέρασε αρκετός καιρός.Ηχειρουργική επέμβαση έγινε,αλλά ο ασθενής δεν κατάφερενα ζήσει. Δεν υποστηρίζωότι ο ασθενής θα κέρδιζε τη μάχη με τον θάνατοακόμη κι αν γινόταν άμεσαη επέμβαση,χωρίς καθυστερήσεις.Μπορεί,όμως,καινα ζούσε.Ποιος ξέρει τι κατάληξηθα είχε;».
Το πολύ σοβαρό αυτό ζήτημα, το οποίο αφορά την πρόσβαση των μεταναστών στις υπηρεσίες Υγείας, ήλθε ξανά στο φως της δημοσιότητας την περασμένη εβδομάδα με την καθυστέρηση εισαγωγής στο χειρουργείο ενός 18χρονου ανασφάλιστου από την Αλβανία. Ο νεαρός άνδρας είχε στένωση στην αορτική βαλβίδα. Οι εκπρόσωποι της διοίκησης του Νοσοκομείου Παπανικολάου Θεσσαλονίκης απέδωσαν την καθυστέρηση στις εξετάσεις στις οποίες έπρεπε να υποβληθεί ο 18χρονος προτού οδηγηθεί στο χειρουργείο, ενώ ο πρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕ ΠΥ) κ. Παν.Ευσταθίου διέταξε Ενορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ).
Χειρουργείο κατόπιν προκαταβολής
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ του υπουργείου Υγείας ορίζειότι κανένας ασθενής δεν θα μεταφέρεταιστο χειρουργείο χωρίς να καλύπτεταιαπό ασφαλιστικό φορέα ή χωρίς να έχει προκαταβάλει το 50% του πιθανολογούμενουκόστους υλικών και νοσηλείαςτου, εκτός κι αν ο υπεύθυνος γιατρόςδικαιολογήσει εγγράφως τους λόγουςτου κατεπείγοντος περιστατικού και του κινδύνου που διατρέχει ο ασθενής (απώλεια της ζωής του) σε περίπτωση που δεν γίνει η επέμβαση.
Τη διαφωνία τους με τις παραπάνω εγκυκλίους εκφράζουν οι γιατροί και οι εργαζόμενοι των δημοσίων νοσοκομείων.Οπως τονίζουν, η περίθαλψη των μεταναστώνκαι γενικότερα των ανασφαλίστωνπρέπει να καλύπτεται από τον κρατικόπροϋπολογισμό. «Ολοι όσοι διαμένουνστην Ελλάδα,είτε νομίμως είτε παρανόμως,πρέπει να έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες Υγείας και αυτές να τους παρέχονται δωρεάν. Οτιδήποτε αποκλίνειαπό αυτή τη γενική αρχή το καταδικάζουμε»δηλώνει προς «Το Βήμα» ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ενώσεων ΝοσοκομειακώνΓιατρών Ελλάδος (ΟΕΝΓΕ) κ. Στ. Τσούκαλος.
Ανάλογη είναι και η άποψη του προέδρουτης Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΗΝ) κ. Στ. Κουτσιουμπέλη. «Η παροχή δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης είναι δικαίωμα όλων.Αυτόσημαίνει κοινωνική πολιτική,το κόστοςτης οποίας πρέπει να καταβάλει η κυβέρνηση στα νοσοκομεία ως επιχορήγηση», επισημαίνει. «Σήμερα», συνεχίζει,«οι μετανάστες που ζουν παρανόμωςστη χώρα μαςαντιμετωπίζονταιως επείγοντα περιστατικά στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων ώσπου να σταθεροποιηθεί η κατάστασητης υγείας τους. Στη συνέχεια πρέπει- βάσει εγκυκλίων- να ειδοποιείταιη Αστυνομία και τον άχαρο αυτό ρόλο καλούνται να παίξουν οι υγειονομικοίυπάλληλοι».