p>Η Αυτόνομη Παρέμβαση απευθύνει θερμό Αγωνιστικό Χαιρετισμό σε όλες τις εργαζόμενες, στις γυναίκες όλου του κόσμου.
Η 8η Μάρτη αποτελεί ημέρα τιμής για τις γυναίκες, που αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν για Ισότητα και Κοινωνική Δικαιοσύνη, ημέρα προβλημα-τισμού και περισυλλογής για νίκες ή χαμένες ευκαιρίες αλλά και απόφασης για αγωνιστική δράση, για προστασία κεκτημένων δικαιωμάτων, που σήμε-ρα αμφισβητούνται, αλλά και για νέες κατακτήσεις.
Η φετινή ημέρα της γυναίκας συμπίπτει με ολομέτωπη επίθεση απέ-ναντι στα εργασιακά δικαιώματα και ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, που έχουν όμως σαν πρώτο στόχο τη γυναίκα εργαζόμενη.
Παρότι το 2007 θεωρείται σύμφωνα με τις επίσημες διακηρύξεις, έτος ίσων ευκαιριών, δηλαδή προώθησης πολιτικών για την δυνατότητα ί-σων ευκαιριών σε όλους τους ανθρώπους και για τα δύο φύλα, η πραγμα-τικότητα είναι διαφορετική .
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που ασκούνται από τις Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας τα τελευταία χρόνια, δημιουργούν μεγάλα προβλήματα, βαθαίνουν την κοινωνική ανισότητα, την οποία όμως υφίσταται πρώτα από όλους η γυναίκα.
Η ανεργία, η οποία διατηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα για τους άν-δρες το 2006 είναι 5,4%, ενώ ήταν υπερδιπλάσια για τις γυναίκες 13,3%. Επιπλέον στις νέες {από 15 έως 29 ετών} το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 25%.
Τα στοιχεία αυτά δεν είναι αντικειμενικά, αφού αποκρύπτουν την αδήλωτη ανεργία, τους ανέργους που είναι σε προγράμματα εκπαίδευσης αλλά και τις ελαστικές μορφές εργασίας, με τις οποίες απασχολούνται χι-λιάδες εργαζόμενοι, η πλειοψηφία των οποίων είναι γυναίκες.
Το κοινωνικό κράτος αποδομείται συστηματικά, οι κοινωνικές δαπάνες περιορίζονται, βασικές υπηρεσίες, όπως βρεφονηπιακοί σταθμοί, Κέντρα δημιουργικής απασχόλησης παιδιών, Κέντρα φροντίδας ηλικιωμένων, είναι ελάχιστα και οπωσδήποτε δεν καλύπτουν βασικές ανάγκες.
Τα πολιτιστικά πρότυπα, που προωθούνται, αναπαράγουν την κυρί-αρχη πατριαρχική αντίληψη που θέλει την γυναίκα κύρια υπεύθυνη για τις οικογενειακές υποχρεώσεις.
Η οικονομική ανασφάλεια, η έλλειψη κράτους Πρόνοιας, οι παραδο-σιακές αντιλήψεις οδηγούν τη γυναίκα ουσιαστικά στο περιθώριο, παρά τις συνεχείς διακηρύξεις για Ισότητα, από τους Κυβερνώντες.
Αν δεν στηριχθεί η εργασία, αν δεν ενισχυθούν οι κοινωνικές δαπά-νες και αν δεν δημιουργηθούν άλλα πολιτιστικά πρότυπα, που να παρου-σιάζουν τη γυναίκα ως ισότιμη με τον άνδρα σε όλους τους τομείς της ζω-ής, δεν μπορεί να υπάρξει ισότητα.
Ακόμα και οι Νόμοι, που έχουν ήδη ψηφισθεί μετά από Αγώνες του Γυναικείου και γενικότερα του Συνδικαλιστικού Κινήματος για ίση μεταχεί-ριση ανδρών και γυναικών στην εργασία, λόγω της κοινωνικής και οικονο-μικής πραγματικότητας, ουσιαστικά δεν εφαρμόζονται .
Συναδέλφισσες ,
τα χρόνια που πέρασαν μετά τους πρώτους αγώνες, οι γυναίκες είχαμε πολλές κατακτήσεις στην κοινωνία και πρόσβαση σε το-μείς που ήταν απαγορευμένοι.
Διεκδικήσαμε δυναμικά -χωρίς να κατακτήσουμε μέχρι σήμερα- την πλήρη ισότητά μας με τους άνδρες.
Οι κατακτήσεις μας όμως αυτές σήμερα αμφισβητούνται.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται, ανατρέπουν τις ερ-γασιακές σχέσεις, περιορίζουν κοινωνικά δικαιώματα, ενισχύουν τις κοινω-νικές αντιθέσεις και υπονομεύουν τις διεκδικήσεις των γυναικών για ισότη-τα.
Το ποτάμι όμως δε γυρίζει πίσω. Οι γυναίκες δε θα περιοριστούμε να παρακολουθούμε την πραγματικότητα, με τους αγώνες μας θα την ανα-τρέψουμε.
Παλεύουμε για:
1. Αντιμετώπιση της ανεργίας και ιδιαίτερα της αυξανόμενης ανεργίας των γυναικών, που εξακολουθεί να είναι υπερδιπλάσια αυτής των ανδρών.
2. Σταθερή μόνιμη εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα- Ενιαία σχέση εργασίας για όλους τους εργαζόμενους στο Δημόσιο- Όχι στις ελαστικές μορφές απασχόλησης.
3. Όχι στην ελαστικοποίηση του ωραρίου–35ωρο πενθήμερο συνεχές.
4. Εξασφάλιση ίσων ευκαιριών για εργασία και επαγγελματική εξέλιξη και για τα δύο φύλα, που θα οδηγήσει σε ίση αμοιβή και πραγματική ισότητα στην εργασία.
5. Όχι στην αποδόμηση του Κοινωνικού Κράτους. Ίδρυση δωρεάν βρεφο-νηπιακών σταθμών με πλήρη ωράρια και χώρων φροντίδας ηλικιωμένων, επέκταση του μέτρου της «Βοήθειας στο Σπίτι» για όλο το πληθυσμό και α-νάλογα με τις σημερινές ανάγκες.
6. Αναγνώριση της προσφοράς της γυναίκας στην οικογένεια, όσον αφορά τα ασφαλιστικά και εργασιακά της δικαιώματα. Η άδεια κυήσεως και λο-χείας να θεωρείται πραγματικός ασφαλιστικός χρόνος.
7. Επαναφορά του νόμου, ώστε να έχουν το δικαίωμα και οι ασφαλισμένες μετά το 1993, να συνταξιοδοτούνται όπως και οι παλιότερες, 5 χρόνια νω-ρίτερα από τους άνδρες.
8. Εξασφάλιση με συγκεκριμένα μέτρα της ισόρροπης συμμετοχής ανδρών και γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
9. Λήψη ουσιαστικών μέτρων {Εκπαίδευση –ΜΜΕ} από την Πολιτεία για τη δημιουργία άλλων πολιτιστικών προτύπων που να προωθούν την ουσιαστική ισότητα των γυναικών.
Συναδέλφισσες,
Ό,τι κατακτήσαμε μέχρι τώρα το κατακτήσαμε με Αγώνες. Η συμμε-τοχή μας στα Συνδικάτα, στις διεκδικήσεις για Ισότητα, Κοινωνική Δικαιο-σύνη και καλύτερη ζωή είναι η μόνη απάντηση απέναντι στις νεοφιλελεύ-θερες πολιτικές.
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ