ΑΝΔΡΕΑΣ ΞΑΝΘΟΣ: τεράστια στρέβλωση στη φαρμακευτική αγορά της χώρας με τις παράλληλες εξαγωγές φαρμάκων και τις συνεχιζόμενες σοβαρές ελλείψεις σε περισσότερα από 400-450 σκευάσματα

Σε παρέμβασή του στο ετήσιο συνέδριο του Πειραϊκού Φαρμακευτικού Συνεταιρισμού  (ΠΕΙΦΑΣΥΝ), ο βουλευτής Ρεθύμνου και τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αναφέρθηκε στις προκλήσεις της υγειονομικής συγκυρίας και στην ανάγκη μιας βιώσιμης φαρμακευτικής πολιτικής που θα εγγυάται την ισότιμη πρόσβαση των ασθενών στις κατάλληλες θεραπείες, είτε αυτές αφορούν παλιά, φθηνά και αποτελεσματικά φάρμακα, είτε καινοτόμα και ακριβά σκευάσματα που έχουν προστιθέμενη θεραπευτική αξία.

Ο Α.Ξανθός τόνισε επίσης την τεράστια στρέβλωση που δημιουργείται  στη φαρμακευτική αφορά της χώρας με τις παράλληλες εξαγωγές φαρμάκων και τις συνεχιζόμενες σοβαρές ελλείψεις σε περισσότερα από 400-450 σκευάσματα, που οδηγούν καθημερινά  σε απόγνωση  φαρμακοποιούς και ασθενείς. Το πρόβλημα αυτό δεν οφείλεται μόνο ή κυρίως σε μια αντικειμενική δυσκολία λόγω ελλείψεων πρώτων υλών στη διεθνή αγορά, όπως ισχυρίζεται ο Υπουργός Υγείας. Οι ελλείψεις φαρμάκων είναι όντως διαχρονικό πρόβλημα αλλά σήμερα έχει  πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις . Έχουν μάλιστα προστεθεί και ελλείψεις κρίσιμων για τη Δημόσια Υγεία σκευασμάτων, όπως τα αντιφυματικά φάρμακα . Εδώ και 1 χρόνο, σύμφωνα με μαρτυρίες πνευμονολόγων, λείπουν τα απολύτως απαραίτητα και αναντικατάστατα σκευάσματα ισονιαζίδης, εθαμβουτόλης και ριφαμπικίνης, καθώς και του συνδυασμού ριφαμπικίνης-ισονιαζίδης, δημιουργώντας σοβαρά προβλήματα στην έγκαιρη και αποτελεσματική θεραπεία ασθενών με ενεργό φυματίωση.
Τα κυβερνητικά αντανακλαστικά του Υπουργείου Υγείας και των αρμόδιων εποπτευόμενων φορέων (ΕΟΦ-ΙΦΕΤ) στο πρόβλημα των ελλείψεων φαρμάκων είναι τραγικά  ανεπαρκή. Όχι  λόγω ολιγωρίας ή ανικανότητας, αλλά επειδή η κυβέρνηση έχει «δυσανεξία» στον έλεγχο του Κράτους στην αγορά και διευκολύνει επιχειρηματικά συμφέροντα στο χώρο των ιδιωτικών φαρμακαποθηκών . Η μόνη δραστική λύση σήμερα είναι η επ’ αόριστον απαγόρευση  των παράλληλων εξαγωγών σκευασμάτων που είναι σε συστηματική έλλειψη, καθώς και η δημιουργία «εθνικού αποθέματος» σε ζωτικής σημασίας φάρμακα όπως τα αντιφυματικά .
Η  πανδημία απέδειξε ότι η «ελεύθερη αγορά» δε λειτουργεί σε συνθήκες υγειονομικής κρίσης και ότι η απρόσκοπτη πρόσβαση των ασθενών στα αναγκαία φάρμακα είναι θεμελιώδες κοινωνικό δικαίωμα που η Πολιτεία μπορεί και πρέπει να διασφαλίζει με ισχυρή κρατική παρέμβαση.