Η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας ποτέ δεν αναπτύχθηκε ολοκληρωμένα στη χώρα μας και ιδιαίτερα εκείνο το τμήμα της που αφορά στο δημόσιο τομέα. Η έλλειψη έγινε τραγική στο πρόσφατο κύμα πανδημίας. Οδηγίες του ΕΟΔΥ να μένουν οι πολίτες στο σπίτι και ν΄ απευθύνονται στο γιατρό τους ήταν κενές περιεχομένου- όταν δε συνιστούσαν εμπαιγμό ή θανάσιμο κίνδυνο, αφού η πλειονότητα του πληθυσμού δε διαθέτει ούτε οικογενειακό, ούτε προσωπικό γιατρό.
Ο φορέας που όφειλε να επισημάνει αυτή την έλλειψη, προτείνοντας άμεσα και μακροπρόθεσμα μέτρα στην πολιτεία, είναι πρωτίστως ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος. Άκουσε κανείς τέτοιες προτάσεις από τον Πρόεδρο του ΠΙΣ κ. Εξαδάκτυλο, ο οποίος «κοσμούσε» τις τηλεοπτικές οθόνες κατά τη διάρκεια της πανδημίας;
Όχι βεβαίως.
Ευτυχώς το προεδρείο του ΠΙΣ αγρυπνεί κι έφερε την Παρασκευή 3 Ιουλίου προς συζήτηση το ζήτημα της ΠΦΥ στο ΔΣ. Και εισηγήθηκε Συμπράξεις του Δημόσιου με το Ιδιωτικό Σύστημα Υγείας, τουτέστιν ΣΔΙΤ, καθώς και θεσμοθέτηση του «δυναμικού κλειστού προϋπολογισμού ανά ασθενή».
Για το πρώτο, δηλαδή την επαναφορά των ΣΔΙΤ, περιττεύει κάθε σχόλιο. Μετά την παταγώδη ακύρωση της Ημερίδας που οργάνωσε το μειοψηφικό Προεδρείο στο Ζάππειο, οι ΣΔΙΤ αποτελούν ανεκπλήρωτο απωθημένο για τη συγκεκριμένη ομάδα του ΠΙΣ.
Το άλλο όμως, αυτό το δυναμικό και συνάμα κλειστό, τι είναι άραγε;