Τη δυνατότητα να αποζημιωθεί ο ασθενής με κατευθείαν αγωγή σε βάρος
πανεπιστημιακού ιατρού για το ιατρικό σφάλμα που διέπραξε (σε
εγχείρηση, διάγνωση κ.λπ.) αναγνώρισε η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου,
επιδικάζοντας χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη και ταλαιπωρία
που υφίσταται ο ασθενής.
Με δύο αποφάσεις του το ανώτατο δικαστήριο επικυρώνοντας αποφάσεις
του Εφετείου Θεσσαλονίκης, επέβαλε σε πανεπιστημιακό καθηγητή την
υποχρέωση να αποζημιώσει δύο ασθενείς του, επειδή σε δύο
καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς (by pass) ξέχασε μέσα
στο σώμα των χειρουργηθέντων μια βελόνα!
Οι εγχειρήσεις είχαν γίνει στην καρδιοχειρουργική κλινική του ΑΧΕΠΑ
στις 13-9-95 και στις 23-11-95 και ο καθηγητής του Αριστοτελείου
Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης υποχρεώνεται να καταβάλει στους δύο ασθενείς
του (στη μια περίπτωση στους κληρονόμους, γιατί ο χειρουργηθείς πέθανε
το 2004) ποσό 88.000 ευρώ συν τους νόμιμους τόκους σχεδόν μιας
δεκαετίας και τα δικαστικά έξοδα δυο δικών στον ΑΠ (στο τμήμα και την
Ολομέλεια).
Οι αποζημιώσεις δίνονται για την ηθική βλάβη και ψυχική ταλαιπωρία που υπέστησαν με την εγκατάλειψη της βελόνας στο σώμα του!
Η Ολομέλεια ΑΠ υπό τον πρόεδρό της Β. Νικόπουλο απέρριψε ομόφωνα τον
ισχυρισμό που πρόβαλε ο πανεπιστημιακός καθηγητής, ότι πρέπει και για
τους πανεπιστημιακούς ιατρούς να ισχύει η διάταξη του Υπαλληλικού
Κώδικα που θεσπίζει το ανεύθυνο των δημοσίων υπαλλήλων.
Απέκρουσε δηλαδή ο ΑΠ ότι μπορεί να εφαρμοστεί και στους
πανεπιστημιακούς ιατρούς η διάταξη του Υπαλληλικού Κώδικα που προβλέπει
ότι ένας υπάλληλος του κράτους δεν ευθύνεται απέναντι σε τρίτα πρόσωπα
για ζημιές που τους προξένησε με πράξεις ή παραλείψεις του από αμέλεια
ή δόλο.
Τέτοια ευθύνη μπορεί να έχει μόνο απέναντι στο Δημόσιο, το οποίο
μπορεί να ζητήσει από τον υπάλληλο να του επιστρέψει ό,τι ποσό
αναγκάστηκε δικαστικά να καταβάλει στον πολίτη που ζημιώθηκε.
Σύμφωνα με την αρεοπαγιτική απόφαση, τουλάχιστον την τελευταία
30ετία (μέχρι την έναρξη ισχύος του πρόσφατου Υπαλληλικού Κώδικα με τον
ν. 3528/07) όποιος ζημιώθηκε από πανεπιστημιακό ιατρό από ιατρικό
σφάλμα, μπορούσε να υποβάλει κατευθείαν αγωγή εναντίον του για
αποζημίωση και δεν χρειαζόταν να στραφεί και να αντιδικήσει κατά του
Δημοσίου.
Στη δίκη είχαν παρέμβει επτά πανεπιστήμια της χώρας, καθώς
ενδιαφέρονταν για την έκβαση της δίκης για να αντιμετωπιστεί το
ενδεχόμενο να κριθεί ότι δεν ισχύει για τους πανεπιστημιακούς ιατρούς
το ανεύθυνο έναντι τρίτων (που προβλέπεται για τους δημόσιους
υπαλλήλους). Οι παρεμβάσεις των ΑΕΙ απορρίφθηκαν από την Ολομέλεια ΑΠ
που δέχθηκε ότι δεν ισχύει για τους πανεπιστημιακούς ιατρούς η ευνοϊκή
ρύθμιση για τους δημοσίους υπαλλήλους.
Ο ΑΠ έκρινε ότι η διαφορετική αυτή μεταχείριση των πανεπιστημιακών
ιατρών δεν αποτελεί παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας,
επειδή για τους απλούς ιατρούς του ΕΣΥ ισχύει το ανεύθυνο των δημοσίων
υπαλλήλων.
ΑΛ. ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ