Σε ώτα μη ακουόντων φαίνεται να απευθύνονται οι επανειλημμένες καταγγελίες για την τριτοκοσμική κατάσταση που επικρατεί στο Κέντρο Περίθαλψης Παίδων (ΚΕΠΕΠ) Λεχαινών Ηλείας, καθώς ο Συνήγορος του Πολίτη επανέρχεται στο θέμα με πόρισμά του, ύστερα από αυτοψία και δημόσια παρέμβαση που είχε πραγματοποιήσει το 2009, ζητώντας την άμεση κάλυψη των αναγκών του Κέντρου με εξειδικευμένο προσωπικό.
Οι πρόσφατοι θάνατοι δύο φιλοξενουμένων στο Κέντρο έστρεψαν και πάλι την προσοχή της κοινής γνώμης στις συνθήκες περίθαλψης, οι οποίες κάνουν τον Συνήγορο του Πολίτη να μιλά για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Οι μέθοδοι «φροντίδας» των φιλοξενούμενων παιδιών με αναπηρία, που παραπέμπουν σε μιαν άλλη εποχή, περιλαμβάνουν δέσιμο με ιμάντες στα κρεβάτια, εγκλεισμό σε ξύλινα κουβούκλια και παρακολούθησή τους με κάμερες στους θαλάμους τους, καθώς το ελάχιστο νοσηλευτικό προσωπικό δεν είναι σε θέση να έχει την επαρκή εποπτεία τους. Ο κ. Γιώργος Μόσχος, Συνήγορος του Παιδιού, από τις 11/9/2009 είχε αναφέρει στο σχετικό δημοσίευμα του «Εθνους» ότι οι σοβαρότατες ελλείψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό που παρουσιάζουν τα συγκεκριμένα κέντρα οδηγούν τους εργαζόμενους να υιοθετούν παρά τη θέλησή τους «σκληρά» μέτρα προκειμένου να ελέγξουν την κατάσταση.
Οπως είπε χθες ο ίδιος στο «Εθνος», η ανεξάρτητη αρχή από το 2009 μέχρι σήμερα έχει κάνει επανειλημμένες επισκέψεις στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών και παρά τις προσπάθειες του διοικητικού και του νοσηλευτικού προσωπικού η κατάσταση δεν έχει αλλάξει σημαντικά.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον κ. Μόσχο, ενώ αρχικά απομακρύνθηκαν τα κουβούκλια μέσα στα οποία περιορίζονταν οι φιλοξενούμενοι, στη συνέχεια κρίθηκε και πάλι αναγκαία η χρήση τους, αφού αποδείχτηκε ότι χρειαζόταν ένας νοσηλευτής δίπλα σε κάθε κρεβάτι για να παρακολουθεί τον κάθε φιλοξενούμενο.
Ελλειψη προσωπικού
Οπως υπογραμμίζει ο ίδιος, «παρά τις καλές προθέσεις η έλλειψη προσωπικού δεν επέτρεψε να αλλάξει η πρακτική», ενώ σημειώνει ενδεικτικά ότι σε κάποιες βάρδιες αντιστοιχεί μόνο ένας νοσηλευτής σε περισσότερους από 25 φιλοξενούμενους.
Μιλώντας στο «Εθνος» για την κατάσταση στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών ο Ανδρέας Αλεβιζόπουλος, πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων, δήλωσε:
«Αυτή τη στιγμή έχουμε μόνο έναν γιατρό που κάνει το αγροτικό του. Η πολιτεία πρέπει να φροντίσει, γιατί έχουμε ανάγκη και από μόνιμο γιατρό και από ψυχίατρο. To υπουργείο μας υποσχέθηκε ότι θα μας στέλνει γιατρό από περιφερειακά νοσοκομεία μία φορά στις 15 μέρες για να μη μεταφέρουμε τα παιδιά εκτός ΚΕΠΕΠ.
Πρόσφατα ενισχύθηκε το προσωπικό με έξι νοσηλευτές που εργάζονται με διετή σύμβαση, και πάλι όμως δεν επαρκούν. Ελπίζουμε ότι θα καλυφθούν οι ανάγκες μας με 14 θέσεις που έχουν δοθεί στο ΑΣΕΠ για προκήρυξη». Φιλοξενούμενοι
Τρόφιμοι 6 έως 38 ετών
Οι συνθήκες στο ΚΕΠΕΠ Λεχαινών που οδηγούν σε παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως υπογραμμίζει ο Συνήγορος του Πολίτη, δεν αφορούν μόνο την έλλειψη προσωπικού. Στο κέντρο που θεσμικά προορίζεται για την περίθαλψη παιδιών φιλοξενούνταν, κατά την πρώτη επίσκεψη του Συνηγόρου, 79 άτομα ηλικίας από 6 έως 38 ετών, στα οποία δεν είναι δυνατόν να παρέχεται η κατάλληλη φροντίδα ανάλογα με τις ηλικιακές ανάγκες αλλά και
τη φύση της αναπηρίας τους. «Τα παιδιά ενηλικιώνονται και πεθαίνουν εκεί χωρίς να μπορεί να δοθεί η απαιτούμενη έμφαση κατά την παιδική ηλικία στη φυσικοθεραπεία, την επικοινωνία και τις άλλες ανάγκες της ανάπτυξής τους», λέει ο κ. Μόσχος, ενώ σημειώνει ότι το παράδειγμα της προόδου που είχαν δύο επτάχρονα κορίτσια που φιλοξενούνταν στο ΚΕΠΕΠ, όταν εντάχθηκαν στο ειδικό δημοτικό της περιοχής, αποδεικνύει ότι τα παιδιά αυτά μπορούν στο κατάλληλο πλαίσιο να υποστηριχθούν αποτελεσματικά.
«Τα ιδρύματα σαν το ΚΕΠΕΠ Λεχαινών είναι ξεπερασμένα. Θα πρέπει πλέον να περάσουμε σε μια εθνική πολιτική μικρών δομών φιλοξενίας που δεν θα έχουν περισσότερα από 12 παιδιά. Σε τέτοιες μικρές δομές είναι λιγότερες και οι λειτουργικές δαπάνες αφού αποφεύγονται τα διοικητικά έξοδα μιας μεγάλης μονάδας», τονίζει ο κ. Μόσχος.
Αργυρώ Λύτρα