Της Πεννυς Mπουλουτζα
Χθες το πρωί όπου κι αν βρισκόσουν αντίκριζες σκυθρωπά πρόσωπα και θλίψη. Ο τραγικός θάνατος των τριών υπαλλήλων της τράπεζας MARFIN άφησε αποτύπωμα στον ψυχισμό πολλών Ελλήνων που έζησαν τα προχθεσινά γεγονότα είτε από κοντά είτε ακόμα και μέσα από τους τηλεοπτικούς τους δέκτες. «Πολλοί από εμάς έχουν αναπτύξει μετατραυματικό στρες μετά τα τραγικά γεγονότα της Τετάρτης», σημειώνει στην «Κ» ο επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας, καθηγητής κ. Γιώργος Χριστοδούλου. Στο πλαίσιο αυτό ένα ευάλωτο κομμάτι του πληθυσμού εκδηλώνει χαρακτηριστικά του συνδρόμου όπως άγχος, ευερεθιστότητα, έντονη αντίδραση – ξάφνιασμα σε ερεθίσματα όμοια με αυτά που περιέβαλαν το γεγονός (π.χ. στις σειρήνες πυροσβεστικού οχήματος, δακρυγόνα, φωνές από διαδηλωτές, θόρυβος από «οδομαχίες» κ.ά.) ή ακόμα και αποφυγή οποιασδήποτε σκέψης και δραστηριότητας παραπέμπει σε θύμηση του γεγονότος. «Είναι πιθανόν τα άτομα που έχουν αναπτύξει το σύνδρομο να αποφεύγουν να περάσουν από το σημείο αυτό της οδού Σταδίου. Αυτό είναι μία εν γένει άμυνα του οργανισμού», εξηγεί ο κ. Χριστοδούλου. Παράλληλα, η αναπαραγωγή της εικόνας του φλεγόμενου κτίριου της τράπεζας και των επεισοδίων από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μπορεί να επιδεινώσει ή ακόμα και να δημιουργήσει συμπτώματα μετατραυματικού στρες στον πληθυσμό. Σύμφωνα με τον καθηγητή, το σύνδρομο κινδυνεύουν να αναπτύξουν όσοι είναι πιο ευάλωτοι ως προσωπικότητες αλλά και όσοι έχουν αντιδράσει με παρόμοιο τρόπο και στο παρελθόν σε οδυνηρά βιώματα.
Ο κ. Χριστοδούλου σχολιάζει και τη γενικότερη αντίδραση των Ελλήνων πολιτών στη δύσκολη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα μας. «Δεν με εκπλήσσει ο τρόπος που αντιδρούμε στο σύνολό μας. Ενώ η λογική ανταπόκριση στην επικείμενη καταστροφή θα έπρεπε να είναι να αυξήσουμε τις προσπάθειές μας, να πειθαρχήσουμε τους εαυτούς μας, να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες μας, να δεχθούμε τις αναγκαίες θυσίες και να σηκώσουμε πραγματικά τα μανίκια (και όχι μόνο με λόγια) κάνουμε ακριβώς το αντίθετο. Με απεργίες, πορείες, καταστροφές και δολοφονίες δεν λύνονται τα προβλήματα. Ομως η ανωριμότητα, η παρορμητικότητα και η συναισθηματικότητα που μας χαρακτηρίζουν σαν μεσογειακό λαό και η αγανάκτηση που μας κατέχει για τα τόσα χρόνια κακοδιοίκησης (για τα οποία είμαστε συνυπεύθυνοι) δεν μας επιτρέπουν να σκεφτούμε στρατηγικά και δημιουργικά ώστε να βγούμε από τον καταστροφικό στρόβιλο στον οποίο έχουμε εμπλακεί. Ελπίζω ο θάνατος των τριών παιδιών, που συνάνθρωποί μας όχι μόνο έκαψαν αλλά και χλεύασαν, να μας κάνει να συνέλθουμε. Ολος ο κόσμος μάς λοιδορεί για την ανειλικρίνεια, την ετερομομφικότητα, την ανοργανωσιά μας και τελικά την αδιαφορία μας για το τι συμβαίνει στην πατρίδα μας. Το ελληνικό φιλότιμο πότε θα αφυπνιστεί;»