Ο ¶ρειος Πάγος επικύρωσε απόφαση του Εφετείου Αθηνών με την οποία είχε κάνει δεκτή αγωγή γυναίκας που ζητούσε από γνωστό Αθηναίο πλαστικό χειρουργό να της καταβάλλει αποζημίωση 70.000 ευρώ για την ηθική βλάβη που δέχθηκε, καθώς μετά από βλεφαροπλαστική εγχείριση στο δεξιό της οφθαλμό, λόγω της αμέλειας που επέδειξε ο γιατρός, είχε απώλεια οράσεως κατά 84%.
Γυναίκα από τη Χαλκίδα το έτος 1999 επισκέφθηκε στο ιατρείο του τον πλαστικό χειρουργό. Τον ενημέρωσε ότι έπασχε εκ γενετής από πτώση του άνω βλεφάρου του δεξιού οφθαλμού και ήδη είχε υποβληθεί σε δύο ανεπιτυχείς επεμβάσεις. Από κοινού αποφάσισαν να υποβληθεί στις αρχές Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου σε νέα, τρίτη, βλεφαροπλαστική επέμβαση σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της πρωτεύουσας. Πράγματι η επέμβαση έγινε με την τεχνική της «πρόσθιας προσπέλασης» και αφού ο γιατρός τις έδωσε θεραπευτική αγωγή πήγε στο σπίτι της. Η ασθενής κατά τις επισκέψεις που ακολούθησαν στο ιατρείο του παραπονείτο ότι είχε πόνο στο μάτι, αλλά ο γιατρός την καθησύχαζε αποδίδοντας τον πόνο στο οίδημα του βλεφάρου λόγω της εγχείρησης και τις έδωσε παυσίπονα. Ο πόνος συνεχιζόταν και παρά τις τηλεφωνικές οχλήσεις ο πλαστικός χειρουργός ήταν και πάλι καθησυχαστικός, εξακολουθώντας να συνιστά παυσίπονα.
Το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου του 1999 η γυναίκα επισκέφθηκε και πάλι το γιατρό και αφού την εξέτασε την παρέπεμψε επειγόντως σε οφθαλμίατρο. Ο οφθαλμίατρος διαπίστωσε ότι είχε δημιουργηθεί έλκος στο πάνω μέρος του κερατοειδούς και ότι οι επάνω βλεφαρίδες γύριζαν προς τα μέσα και ακουμπούσαν στον κερατοειδή, δημιουργώντας οίδημα (“εντρόπιο”).
Μετά από συνεννόηση των δύο γιατρών εσπευσμένα εισήχθη στο ίδιο θεραπευτήριο και υποβλήθηκε σε νέα επέμβαση στο βλέφαρο, όπου της τοποθέτησαν εξωτερικό ράμμα για να διατηρηθεί ο οφθαλμός συνεχώς ανοικτός και να μην ακουμπάνε οι βλεφαρίδες στο μάτι, ενώ παράλληλα της έκαναν τομή για να διορθωθεί το «εντρόπιο» και της χορηγήθηκε ισχυρή αντιβίωση, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η μόλυνση. Παρ΄ όλα αυτά το μάτι της δεν έκλεινε τελείως και ήταν εκτεθειμένος ο κερατοειδής.
Μετά από όλα αυτά αναγκάστηκε και πήγε στο Λονδίνο όπου υπεβλήθη σε πέμπτη, διορθωτική, επέμβαση, αλλά το κακό είχε γίνει πια, καθώς υπήρξε απώλεια οράσεως στο δεξί μάτι κατά 84%.
Ο ¶ρειος Πάγος έκρινε ότι η απώλεια της οράσεως οφειλόταν σε αμέλεια του γιατρού, ο οποίος δεν «ενήργησε σύμφωνα με τους κανόνες της ιατρικής επιστήμης και της κτηθείσης πείρας περί την παρακολούθηση της μετεγχειρητικής πορείας της ασθενούς, δηλαδή δεν ενήργησε όπως θα ενεργούσε υπό τις ίδιες συνθήκες και περιστάσεις κάθε συνετός και επιμελής ιατρός».
Στη δικαστική απόφαση αναφέρεται ακόμη ότι αν και γνώριζε το ιστορικό της ασθενούς, που επέβαλε συχνή παρακολούθηση της μετεγχειρητικής πορείας της, παρέλειψε να την εξετάσει, όποτε και θα διαπίστωνε έγκαιρα την εμφάνιση της φλεγμονής και με την κατάλληλη αγωγή θα αποφευγόταν το έλκος στον κερατοειδή που είχε ως αποτέλεσμα την μείωση της όρασής της.