Της ΒΑΝΑΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Μπορεί η ποινική Δικαιοσύνη να απάλλαξε τον γιατρό που δεν παρείχε την εξειδικευμένη ιατρική φροντίδα σε ασθενή του AIDS, ο οποίος τελικά πέθανε, αυτό όμως δεν εμπόδισε το Συμβούλιο της Επικρατείας να αναγνωρίσει την ευθύνη του νοσοκομείου Ερυθρός Σταυρός και να επιδικάσει αποζημίωση στα μέλη της οικογένειας του θύματος.
Ο 30χρονος Γιώργος ήταν φορέας του AIDS από 20 χρόνων. Τον Φεβρουάριο του 1996, ύστερα από πολυήμερο πυρετό, εισήχθη αρχικά σε άλλο νοσοκομείο, γνωστοποιώντας την πάθησή του και στη συνέχεια διακομίστηκε στον Ερυθρό Σταυρό. Οδηγήθηκε στην παθολογική κλινική σε βαριά κατάσταση με ρίγος και δυσκολία αναπνοής και τελικά ύστερα από περίπου δύο ώρες έπαθε ανακοπή και πέθανε.
Ο θάνατός του απασχόλησε τα δικαστήρια όπου προσέφυγαν οι γονείς και η αδελφή του. Το ποινικό σκέλος της υπόθεσης έχει κλείσει, αφού ο διευθυντής της κλινικής, ο οποίος δεν ήταν παρών, ως ώφειλε, παρά το γεγονός ότι το νοσοκομείο εφημέρευε, απεβίωσε πριν από τη δίκη, ενώ ο ειδικευόμενος γιατρός απηλλάγη, διότι δεν έχει ο ίδιος τη δυνατότητα να διασωληνώσει τον ασθενή. Το Διοικητικό Εφετείο επιδίκασε στη μητέρα του αποζημίωση λόγω ψυχικής οδύνης 58.694 ευρώ και στην αδελφή του 9.347 ευρώ, αφού δέχτηκε ότι στοιχειοθετείται η ευθύνη του νοσοκομείου, διότι δεν παρείχε στον νεαρό την κατάλληλη φροντίδα που απαιτούσαν η φύση της πάθησης και η σοβαρότητα της κατάστασής του. Μετά την εφετειακή απόφαση, ο Ερυθρός Σταυρός προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, ζητώντας την αναίρεσή της. Το ΣτΕ, όμως, επικύρωσε ως ορθή και επαρκώς αιτιολογημένη την κρίση του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου, αποδίδοντας στο νοσοκομείο μη νόμιμες παραλείψεις.
Συγκεκριμένα, ο ασθενής δεν εξετάστηκε από εξειδικευμένο γιατρό, αλλά από ειδικευόμενο στην παθολογία ο οποίος ακολούθησε τις οδηγίες του επιμελητή που απουσίαζε. Επιπλέον, δεν διενεργήθηκαν αμέσως οι εργαστηριακές και άλλες ιατρικές εξετάσεις ώστε να καθοριστεί η ενδεικνυόμενη φαρμακευτική αγωγή, που ενδεχομένως να του είχε σώσει τη ζωή.