Το έγγραφο του υπουργείου Εσωτερικών είναι καταπέλτης, έτσι εμείς απλώς θα αρκεστούμε να αντιγράψουμε τα κυριότερα σημεία του:
* Τα προβλήματα υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων στο Δημόσιο αντιμετωπίζονται με έναν τρόπο όχι συστηματικό ή και δεν αντιμετωπίζονται καθόλου. Αυτό συμβαίνει παρά την ύπαρξη μεγάλου αριθμού εργασιών στο δημόσιο τομέα που είτε χαρακτηρίζονται από επικινδυνότητα είτε είναι ανθυγιεινές. Παράδειγμα, η αποκομιδή και επεξεργασία των απορριμμάτων, οι βιολογικοί καθαρισμοί, οι εργασίες στα νοσηλευτικά-προνοιακά ιδρύματα και ΕΚΑΒ, στους ναυστάθμους καθώς και στα στρατιωτικά εργοστάσια, οι εργασίες των κτηνιάτρων του υπουργείου Γεωργίας κ.τ.λ.
* Και οι εργαζόμενοι στα γραφεία αντιμετωπίζουν προβλήματα που προκαλούνται από την έλλειψη καθισμάτων και γραφείων με κατάλληλη εργονομική σχεδίαση, τον ανεπαρκή φωτισμό και εξαερισμό, τους περιορισμένους χώρους εργασίας και το συνωστισμό πολλών εργαζομένων σε αυτούς, την πολύωρη παραμονή μπροστά σε φθοριζουσες οθόνες τερματικών.
Η κατάσταση χαρακτηρίζεται «εξόχως προβληματική» στο εν λόγω έγγραφο-πόρισμα της Διεύθυνσης του υπουργείου Εσωτερικών και Συνθηκών Εργασίας του υπουργείου Απασχόλησης καθώς και του Ινστιτούτου Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας όπου υπογραμμίζεται:
* Δεν τηρούνται στατιστικά στοιχεία από κανέναν κρατικό οργανισμό, δεν υπάρχει διάγνωση, αναγνώριση και καταγραφή των επαγγελματικών ασθενειών τη στιγμή που ο νοσολογικός χάρτης των επαγγελματιών μεταβάλλεται και οι πολυπαραγοντικές ασθένειες κυριαρχούν πλέον στις στατιστικές των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης εκτινάσσοντας το ετήσιο κόστος σε 25 δισεκατομμύρια ευρώ.
* Δεν υπάρχει δημόσια υπηρεσία που να ορίζει τα ανώτατα επιτρεπτά όρια των παραγόντων που επιβαρύνουν την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων σε μια εργασιακή μονάδα.
* Δεν ορίζεται τι είναι επαγγελματική ασθένεια και επαγγελματικό ατύχημα για τους δημοσίους υπαλλήλους. Αποτέλεσμα αυτού του κενού είναι ότι η νομοθεσία δεν «εφάπτεται» με το ασφαλιστικό σύστημα. Ετσι, για επαγγελματικές ασθένειες και ατυχήματα στους χώρους δουλειάς δεν παρέχεται ασφαλιστική κάλυψη, αφού αυτές οι έννοιες δεν υπάρχουν. Ορισμός επαγγελματικής ασθένειας υπάρχει μόνο στο άρθρο 40 του Κανονισμού του ΙΚΑ (ΦΕΚ 132/Β/12-2-79).
* Δεν αποσαφηνίζεται ποιος είναι υπεύθυνος για την τήρηση των μέτρων υγιεινής και ασφάλειας. Σε περίπτωση ατυχήματος, για παράδειγμα, σε ένα σχολείο με θύμα μαθητή δεν είναι σαφές αν ο υπεύθυνος είναι ο δάσκαλος, ο διευθυντής του σχολείου, ο προϊστάμενος της διεύθυνσης στην οποία υπάγεται το σχολείο, ο γενικός γραμματέας του υπουργείου, ο υπουργός…
Οι προτάσεις στο ίδιο έγγραφο αναφέρουν:
* Να εφαρμοστούν οι διατάξεις περί υγιεινής και ασφάλειας στην κεντρική διοίκηση με την πρόσληψη τεχνικών ασφάλειας και γιατρών εργασίας σε όλα τα υπουργεία.
* Να γίνονται συστηματικοί έλεγχοι σε τακτά χρονικά διαστήματα από κρατική υπηρεσία και όχι μόνον έπειτα από καταγγελίες εργαζομένων ή συνδικαλιστικών οργανώσεων.
* Να ληφθεί υπόψη το άρθρο 40 του Κανονισμού του ΙΚΑ για τον ορισμό της επαγγελματικής ασθένειας και του ατυχήματος από το Δημόσιο.
* Να ληφθούν μέτρα για τους εργαζομένους μπροστά σε οθόνες οπτικής απεικόνισης στο χώρο του Δημοσίου.