Μόλις μία παθολόγος προσπαθεί κάθε πρωί να εξετάσει δεκάδες κρατούμενους, ενώ ο ψυχίατρος, ο οποίος αμείβεται με 350 ευρώ μηνιαίως, έχει υπό την επίβλεψή του 150 φυλακισμένους και δίνει το παρών δύο φορές την εβδομάδα!
Του Αριστείδη Μάτιου
Χρέη νοσηλευτών εκτελούν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι και οι κρατούμενοι, τη στιγμή που η αναμονή για το νοσοκομείο των φυλακισμένων στο Παπανικολάου έχει φτάσει τα 16 χρόνια.
Η εικόνα του υποτυπώδους ιατρείου που έχει στηθεί στις φυλακές Διαβατών είναι ενδεικτική της τριτοκοσμικής κατάστασης που επικρατεί. Σε μια παλιά αποθήκη της φυλακής, με ελάχιστα ιατρικά εργαλεία και περιορισμένο αριθμό φαρμάκων, η παθολόγος της φυλακής εξυπηρετεί κάθε μέρα δεκάδες ασθενείς κρατούμενους, από τους περίπου 680 που εκτίουν ποινές στις φυλακές Διαβατών. Παρότι στο παρελθόν ανακοινώθηκαν προκηρύξεις για προσλήψεις ιατρών, η μικρή αμοιβή και οι συνθήκες εργασίας εντός των φυλακών λειτουργούν αποτρεπτικά για τους υποψήφιους. Εξάλλου, η απουσία ψυχιάτρου σε καθημερινή βάση στις φυλακές αποτελεί σοβαρή έλλειψη. “Η αμοιβή του ψυχιάτρου, που εργάζεται με σύμβαση έργου, είναι αστεία. Πάνω από 150 κρατούμενοι λαμβάνουν μέσα στις φυλακές Διαβατών αγωγή με ψυχοφάρμακα, ενώ πολλοί αντιμετωπίζουν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα”, επισήμανε η κ. Χριστίνα Κυδώνα, μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων. Σοκ προκαλεί η αποκάλυψη ότι δεν υπάρχει κανένας νοσηλευτής και χρέη νοσοκόμων εκτελούν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι και οι παλαιότεροι κρατούμενοι.
ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΝΟΣΗΛΕΙΑΣ
Όλα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στην επιτακτική ανάγκη για εκσυγχρονισμό του συστήματος νοσηλείας και της ιατρικής παρακολούθησης μέσα στις φυλακές, καθώς και για τη λειτουργία νοσοκομείου, το οποίο θα έπρεπε να εξυπηρετεί κρατούμενους εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία. Καθημερινά, τουλάχιστον 30 σωφρονιστικοί υπάλληλοι απασχολούνται με τη μεταγωγή και τη φύλαξη ασθενών κρατούμενων στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με πληροφορίες της “Μ”, εδώ και δύο μήνες κρατούμενος με σοβαρό καρδιακό πρόβλημα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο Παπανικολάου περιμένοντας να εγχειριστεί, φρουρούμενος επί 24ώρου βάσεως από δύο σωφρονιστικούς υπαλλήλους. “Όλο το σύστημα νοσηλείας των κρατουμένων βρίσκεται στον αέρα. Καθημερινά κινδυνεύουν οι ζωές κρατουμένων, ενώ οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι κάνουν πάρεργο”, τόνισε ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Μανόλης Λαμτζίδης. Καθημερινά οι κρατούμενοι με προβλήματα υγείας μεταφέρονται σε εφημερεύοντα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Η κατάσταση περιπλέκεται όταν αρρωσταίνουν πολλοί κρατούμενοι, αφού δεν υπάρχει αρκετό αστυνομικό προσωπικό για την ασφαλή μεταγωγή των κρατουμένων. Έτσι οι άρρωστοι κρατούμενοι μεταφέρονται στα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης κατά προτεραιότητα με βάση μια πρόχειρη διάγνωση που καλούνται να κάνουν οι… αστυνομικοί για το ποιος πρέπει να πάει πιο άμεσα στο νοσοκομείο.
ΚΛΕΙΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ
Το 1992 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης Θανάσης Κανελλόπουλος απηύθυνε έκκληση στα νοσοκομεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης για την παραχώρηση έκτασης για την οικοδόμηση πτέρυγας νοσοκομείου κρατουμένων. Δύο νοσοκομεία ανταποκρίθηκαν στην έκκληση, το νοσοκομείο Νίκαιας στην Αθήνα και το νοσοκομείο Παπανικολάου στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησε σύσκεψη στο υπουργείο Δικαιοσύνης, κατά τη διάρκεια της οποίας ο πρόεδρος του νοσοκομείου της Νίκαιας απέσυρε την αποδοχή της πρότασης, διότι οι κάτοικοι της περιοχής ξεσηκώθηκαν και απειλούσαν με δυναμικές αντιδράσεις. Με πρόεδρο τον Βλάση Γωγούση, το διοικητικό συμβούλιο του νοσοκομείο “Γ. Παπανικολάου” υπέβαλε τις εξής προτάσεις: Σε έκταση τεσσάρων στρεμμάτων, τα οποία παραχωρούνταν αντί συμβολικού ενοικίου 1.000 δραχμών το μήνα τότε, θα ανεγειρόταν με δαπάνες του υπουργείου Δικαιοσύνης ένα νοσηλευτικό ίδρυμα για κρατούμενους, στο οποίο θα δημιουργούνταν ξεχωριστοί χώροι για τη νοσηλεία ανδρών και γυναικών, για τη διαμονή νοσηλευτικού προσωπικού, γραφεία ιατρών και γραφεία και καταλύματα των ανδρών φρουράς, ενώ αποκλειόταν η νοσηλεία ψυχασθενών και τοξικομανών. Μετά την ολοκλήρωση της μελέτης και των υπόλοιπων διαδικασιών, έγινε η τελετή της θεμελίωσης του κτιρίου παρουσία εκπροσώπου του υπουργείου Δικαιοσύνης και του τότε εισαγγελέα εφετών Θεσσαλονίκης.
Στο νοσοκομείο κρατουμένων θα παρέχονταν σε κρατουμένους της Θεσσαλονίκης και της Κεντρικής και Βόρειας Ελλάδας υπηρεσίες πρωτοβάθμιας περίθαλψης και νοσηλείας και γενικότερα πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας, όπως αυτές ορίζονται από τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου Ι6 του ν. 2071/92 και του άρθρου Ι5 του ν. 1397/83. Για τις ανάγκες λειτουργίας του νοσοκομείου κρατουμένων είχαν δημιουργηθεί δέκα θέσεις ιατρικού προσωπικού και 32 θέσεις νοσηλευτών, διοικητικού και βοηθητικού προσωπικού. Επιπλέον θα εξασφαλιζόταν δαπάνη ύψους 680.000 ευρώ σε ετήσια βάση για τη μισθοδοσία του προσωπικού και 102.000 ευρώ για τα λειτουργικά έξοδα του νοσοκομείου. Σήμερα, δεκαπέντε χρόνια μετά την πρώτη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του νοσοκομείου και τέσσερα χρόνια μετά την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης, τίποτε από όλα αυτά δεν έχει υλοποιηθεί.