Πριν μερικά χρόνια το Νοσοκομείο Ερρίκος Ντυνάν βρέθηκε να περιδινίζεται ανάμεσα στα σκάνδαλα της Διοίκησης του Ανδρέα Μαρτίνη και τις αρπακτικές διαθέσεις των τραπεζών. Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενώ υπήρχε δυνατότητα να ενταχθεί το Νοσοκομείο στο ΕΣΥ, έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους προκειμένου να απαξιωθεί και να δοθεί έναντι ευτελούς τιμήματος στον τραπεζίτη.
Όποιος ανατρέξει στα δημοσιεύματα εκείνης της εποχής θα βρει να γράφονται ελάχιστα για την υπόθεση, σε αντίθεση με τους τόνους μελάνης που χύνουν οι δημοσιογράφοι σήμερα, που στη θέση του Ερρίκος Ντυνάν βρίσκεται ο ΔΟΛ και ο Σταύρος Ψυχάρης.
Κανείς δε χαίρεται όταν τόσοι δημοσιογράφοι του ΔΟΛ χάνουν τη δουλειά τους, αν και οι περισσότεροι εξ αυτών αντιμετώπισαν τα κοινωνικά προβλήματα με τρόπο ανάλογο του Ντυνάν: με αδιαφορία, απαξίωση και σκληρές επιθέσεις στους εργαζόμενους που κινητοποιούνταν.
Ας μην παριστάνουν λοιπόν τους έκπληκτους που σήμερα η κοινωνία τους επιστρέφει μόνον την αδιαφορία, χωρίς να τους απαξιώνει ή να τους επιτίθεται.