Εισήγηση του Ανδρέα Ξανθού στο νομοσχέδιο για το “Ερρίκος Ντυνάν”

p> 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΝΤΥΝΑΝ

Το Υπουργείο Υγείας ακολουθεί και αυτό κατά γράμμα την «πεπατημένη» της κυβέρνησης και νομοθετεί με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου , τις οποίες φέρνει εκ των υστέρων για κύρωση στη Βουλή. Αυτή είναι μια απαράδεκτη πρακτική που δεν είναι πια η εξαίρεση αλλά ο κανόνας στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο και υποδηλώνει τη νοοτροπία «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» που έχει αυτή η κυβέρνηση , που θέλει να αποφασίζει χωρίς «περιττές» δημοκρατικές διαδικασίες , χωρίς συζήτηση και διάλογο με τις πολιτικές δυνάμεις παρά μόνο «κατόπιν εορτής» , χωρίς σεβασμό στο θεσμοθετημένο κοινοβουλευτικό έλεγχο , με περιφρόνηση απέναντι στην κοινοβουλευτική τάξη και τη συνταγματική νομιμότητα, χωρίς εμπιστοσύνη τελικά στην ίδια τη Δημοκρατία , που φαίνεται ότι –κατά την κυβέρνηση – αντιστρατεύεται τη «σωτηρία» της χώρας !

Και μόνο λοιπόν η διαδικασία συζήτησης των θεμάτων που περιλαμβάνει η προς κύρωση ΠΝΠ , συνιστά λόγο καταψήφισης της από θέση αρχής.

Ας δούμε όμως και την ουσία.

Με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τη ρύθμιση των ασφαλιστικών εκκρεμοτήτων του Νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν που προηγήθηκε ( στο τέλος του Οκτωβρίου) , το Υπουργείο χορήγησε στο Κοινωφελές Ίδρυμα ασφαλιστική ενημερότητα μέχρι 31/12/2012 και άρα του έδωσε τη δυνατότητα είσπραξης οφειλομένων ποσών από τον ΕΟΠΥΥ και στη συνέχεια το περιθώριο πληρωμής μέρους των δεδουλευμένων προς τους εργαζόμενους και των χρεών προς τρίτους. Ταυτόχρονα βέβαια ανέστειλε μέχρι 31-1-2013 κάθε προσφυγή σε ένδικα μέσα από την πλευρά των πιστωτών του Ιδρύματος.

Δηλαδή ενώ προφανώς είναι θετικό το γεγονός ότι οι 1200 εργαζόμενοι του νοσοκομείου που ήταν απλήρωτοι για μήνες μπόρεσαν να πάρουν 1 μισθό, το σημαντικό είναι ότι με την ΠΝΠ δεν αντιμετωπίστηκε κάποια «απρόβλεπτη ανάγκη», όπως λέει το σχέδιο νόμου, ούτε φυσικά επιλύθηκε το πρόβλημα της μη έγκαιρης καταβολής των δεδουλευμένων που έχει οδηγήσει στην εξαθλίωση του προσωπικού, πολύ περισσότερο δε δεν διασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία του νοσοκομείου ούτε εξασφαλίζονται οι θέσεις εργασίας , όπως παραπειστικά αναφέρεται.

Η μόνη που διευκολύνεται με τη ρύθμιση αυτή είναι η διαδικασία πώλησης του νοσοκομείου σε ιδιώτες, που είναι ήδη σε εξέλιξη. Μια διαδικασία αμφίβολου αποτελέσματος , αφού και στο παρελθόν επιχειρήθηκε , με τη ένθερμη υποστήριξη της υπουργίας Λοβέρδου, αλλά χωρίς αίσιο τέλος. Και ο λόγος είναι ότι το «Ερρίκος Ντυνάν» , αυτό το κοινώς παραδεκτό κόσμημα της σύγχρονης νοσοκομειακής περίθαλψης , βρίσκεται όντως σε «ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική κατάσταση» όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου . Μόνο που για την εξέλιξη αυτή δεν ευθύνεται τόσο η κρίση, η εγγενής οικονομική αδυναμία του ΕΟΠΥΥ και τα δημοσιονομικά προβλήματα της χώρας , αλλά η διαχρονικά αδιαφανής και μη χρηστή διαχείριση του Ιδρύματος , η διαμάχη ισχυρών επιχειρηματικών συμφερόντων για την εκμετάλλευση του , και βεβαίως η ανοχή και συγκάλυψη των ατασθαλιών από το διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα της χώρας και από τις κατά καιρούς ηγεσίες του Υπουργείου Υγείας που ενώ διόριζαν 3 στα 7 μέλη του ΔΣ παρίσταναν τις ανήξερες και τις ανεύθυνες για την προϊούσα χρεωκοπία του Ιδρύματος.

Ποιος πραγματικά θα μας εξηγήσει πώς ένα νοσοκομείο υψηλών προδιαγραφών και υψηλής ζήτησης , με ιδιωτικοοικονομικό management υποτίθεται , που ήταν υπό την πολιτική εποπτεία του Υπουργείου Υγείας , κατέληξε να χρωστά περίπου 240 εκ. ευρώ , να μην καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές και να έχει τους εργαζόμενους του , που με το φιλότιμο και την ευσυνειδησία τους το κρατούν ακόμα όρθιο, απλήρωτους για μήνες ;

Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτή την απίστευτη εξέλιξη , που κινδυνεύει πραγματικά να οδηγήσει στο κλείσιμο του νοσοκομείου ; Γιατί παρά τις επισημάνσεις πολλών και πρώτα απ’ όλα των εργαζομένων, γιατί παρά την κατά καιρούς δημοσιοποίηση στοιχείων , παρά την παγκοίνως γνωστή κατάσταση ,κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τον έλεγχο της διαχείρισης του «Ερρίκος Ντυνάν» , κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για την εξυγίανση και την αναδιοργάνωση του , αλλά όλοι οι φρόντιζαν να προετοιμάζουν την ιδιωτικοπoίηση του ; Τι είδους πολιτική ασυλία «απολαμβάνει» η Διοίκηση του «Ερρίκος Ντυνάν» και του «Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού» ;

Σήμερα , ο Υπουργός Υγείας «νίπτει τας χείρας του» και δηλώνει ότι αν δεν προχωρήσει η πώληση , το Κράτος δεν μπορεί να παρέμβει και το κλείσιμο του νοσοκομείου είναι μονόδρομος.

Είναι ο γνωστός μονόδρομος της ελεύθερης αγοράς που ρυθμίζει τα πάντα , χωρίς τον κρατικό παρεμβατισμό που εμποδίζει τον ανταγωνισμό και την επιχειρηματικότητα !

Εμείς , ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ , με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους εργαζόμενους και την κοινωνία , διατυπώνουμε την πολιτική θέση ότι η βιωσιμότητα του νοσοκομείου , η συνέχιση της λειτουργίας του και η διατήρηση του κοινωφελούς του χαρακτήρα , μπορεί να διασφαλιστεί μόνο στην προοπτική της ένταξης του στο ΕΣΥ , προφανώς μετά από αυστηρό διαχειριστικό έλεγχο και απόδοση ευθυνών και με απόλυτη προτεραιότητα την κατοχύρωση των εργασιακών, μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωση της να ευνοήσει τον κερδοσκοπικό ανταγωνισμό των εγχώριων και εξωχώριων επιχειρηματικών ομίλων για τη νομή ενός «φιλέτου» στο χώρο της Υγείας.

Εμείς διεκδικούμε την αξιοποίηση ενός σύγχρονου νοσοκομείου από το Δημόσιο Σύστημα Υγείας που όλοι αναγνωρίζουμε ότι έχει σοβαρά ελλείμματα σε υποδομές και εξοπλισμό , πάντα στα πλαίσια ενός γενικότερου σχεδιασμού για τις νοσοκομειακές υπηρεσίες της Αθήνας και πάντα με όρους κάλυψης πραγματικών αναγκών , καθολικής και δωρεάν πρόσβασης των πολιτών , διαφάνειας , ελέγχου ποιότητας και κοινωνικής ανταποδοτικότητας.

Αυτά , όσον αφορά το 1ο άρθρο του σχεδίου νόμου

  • Τώρα , όσον αφορά το 2ο άρθρο με θέμα «ρυθμίσεις για το Σώμα Επιθεωρητών Υπηρεσιών Υγείας και Πρόνοιας( ΣΕΥΥΠ)» , θα θέλαμε να κάνουμε ορισμένες παρατηρήσεις :

  1. To ΣΕΥΥΠ είναι ένα Σώμα που υπάγεται απ’ ευθείας στον Υπουργό Υγείας , δεν λογοδοτεί πουθενά, ασκεί μόνο κατασταλτικό έλεγχο μετά από καταγγελίες και όχι αυτεπάγγελτα ή προληπτικά με στόχο την καταγραφή των δυσλειτουργιών και την υποβολή προτάσεων προς την πολιτική ηγεσία για τη διόρθωση των κακώς κείμενων και τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών προς τους πολίτες.

  2. Η λειτουργία του ΣΕΥΥΠ δεν έχει μέχρι σήμερα συνεισφέρει ουσιαστικά στην αντιμετώπιση των φαινομένων συναλλαγής, προκλητής ζήτησης , σπατάλης και διαφθοράς που διαχρονικά ενδημούν στο ΕΣΥ . Άλλωστε δεν υπάρχει καμιά δημοσιευμένη έκθεση αξιολόγησης των υπηρεσιών του. Έτσι, η μόνη χρησιμότητα που μπορεί να του αναγνωρίσει κάποιος είναι η διευκόλυνση της επικοινωνιακής στρατηγικής των εκάστοτε Υπουργών Υγείας για δήθεν «κάθαρση» και «νοικοκύρεμα» στο χώρο της Υγείας που όλο εξαγγέλλεται μπροστά στις κάμερες και ποτέ δεν υλοποιείται, όπως πολύ χαρακτηριστικά επισημαίνει η πρόσφατη αναφορά της Διεθνούς Διαφάνειας που καταγράφει αύξηση της διαφθοράς στην Υγεία και κατά την περίοδο της κρίσης.

  3. Το πρόβλημα με τη στελέχωση του ΣΕΥΥΠ δεν είναι τόσο τα βαθμολογικά προσόντα και η διεύρυνση των κατηγοριών των υπαλλήλων που μπορούν να αποσπαστούν , αλλά η έλλειψη συγκεκριμένων και μετρήσιμων κριτηρίων επιλογής και η αποκλειστική επιλογή με τη διαδικασία της συνέντευξης ενώπιον 3μελούς επιτροπής , η οποία καλείται να αξιολογήσει την προσωπικότητα και την ικανότητα των υποψηφίων για άσκηση καθηκόντων Επιθεωρητή , γεγονός που ευνοεί την αυθαιρεσία και φυσικά την ημετεροκρατία. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι στο σ/ν προβλέπεται ότι για τις θέσεις Επιθεωρητών μπορούν εκτός των μονίμων υπαλλήλων να αποσπαστούν και υπάλληλοι ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ( ΙΔΑΧ), ενώ αυτό δεν προβλέπεται για τους Βοηθούς Επιθεωρητές. Περιμένουμε μια εξήγηση για τη διάκριση .

  4. Και μια ερώτηση : είναι αλήθεια ότι στην δημόσια πρόσκληση για Επιθεωρητές που έγινε το 2011 δεν ζητήθηκε καμιά θέση Υγειονομικού Επιθεωρητή αλλά μόνο Διοικητικού-Οικονομικού και Κοινωνικού Επιθεωρητή ; Εκφράζει αυτό μια σαφέστατη έμφαση στην οικονομική-λογιστική απόδοση των νοσοκομείων και μια υποτίμηση του ελέγχου των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας καθώς και της ποιότητας των παρεχόμενων ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών , η όχι ;

  • Για το 3ο άρθρο του σ/ν που αφορά τα ΚΕΝ και ρυθμίζει αναδρομικά τη δυνατότητα έκπτωσης 30% με υπουργική απόφαση προς τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης και τον ΕΟΠΥΥ , έχουμε να κάνουμε την εξής πολιτική επισήμανση : τα αυξημένα ΚΕΝ και τα DRGs δεν προωθήθηκαν ως εργαλείο εξορθολογισμού και ρεαλιστικής προσέγγισης του κόστους νοσηλείας ανά διαγνωστική-θεραπευτική κατηγορία, αλλά ως μηχανισμός λογιστικής εξυγίανσης των νοσοκομείων και πλασματικού ισοσκελισμού των προϋπολογισμών τους με έσοδα όμως που είναι αδύνατον να εισπραχθούν από τη μια , και εκτίναξης της δαπάνης που οφείλει να καταβάλλει ο ΕΟΠΠΥ προς τα ιδιωτικά Θεραπευτήρια και Μαιευτήρια από την άλλη. Στην ουσία τα ΚΕΝ αύξησαν το χρέος των ασφαλιστικών Ταμείων και του ΕΟΠΠΥ προς τα νοσοκομεία και τις ιδιωτικές κλινικές , και στην πράξη αποτέλεσαν όχημα μεταφοράς δημόσιων πόρων στον επιχειρηματικό τομέα της Υγείας . Μόνο που τα δημόσια νοσοκομεία μπορούν να περιμένουν τα οφειλόμενα, σε συνθήκες λειτουργικής κατάρρευσης με τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό , υλικά και φάρμακα, ενώ τα ιδιωτικά νοσοκομεία μπορούν να επιβιώνουν με υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων, με απολύσεις και απλήρωτη εργασία , ακόμα και με το 30% συμμετοχή των ασθενών που εισπράττουν ( 50% για τους ασφαλισμένους του ΟΓΑ που τους υποσχέθηκαν ισότητα στην οικονομική αφαίμαξη !) . Από το «Υγεία για όλους» της Άλμα Άτα , στην Ελλάδα του Μνημονίου και της ανθρωπιστικής κρίσης εδραιώνεται το «Υγεία μόνο για τους πλούσιους» !

 

  • Τέλος, όσον αφορά τις τροπολογίες που συμπεριλήφθησαν στο σ/ν , φαίνεται ότι ρυθμίζονται ορισμένα προβλήματα που εκκρεμούν , όπως οι πληρωμές των υπερωριών , νυκτερινών και εξαιρεσίμων των εργαζομένων στο ΕΣΥ και στο ΕΚΑΒ( τροπολογία 4) για το μήνα Μάρτιο του 2012 , η χρονική μετάθεση της αναδιάταξης των ΥΠΕ( τροπολογία 1-3) και της χορήγησης αδειών άσκησης ιατρικού-οδοντιατρικού επαγγέλματος από τον ΠΙΣ και την ΕΟΟ( τροπολογία 12) . Θα ήταν καλό κ.Υπουργέ , πέρα από τη νομοθετική ρύθμιση , να ξέραμε και πότε ακριβώς θα πληρωθούν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία τις υπερωρίες τους , που τις περιμένουν πως και πως μετά τη μισθολογική εξόντωση που έχουν υποστεί.

Για τις τροπολογίες 6 – 9, που αφορούν την αναδιοργάνωση της Επιτροπής Προμηθειών Υγείας (ΕΠΥ), έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής. Πρώτον , θέλετε να αναβαθμίσετε τη λειτουργία της ΕΠΥ, μας λέτε. Σωστά , γιατί οι προμήθειες στο χώρο της Υγείας αποτέλεσαν διαχρονικά πηγή συναλλαγής , διαπλοκής και διαφθοράς. Γιατί όμως κ. Υπουργέ αυτό πρέπει με τη διαδικασία τροπολογίας σε ΠΝΠ; Δεν είναι ένδειξη έλλειψης σχεδίου η προχειρότητα και η αποσπασματικότητα των προτεινόμενων αλλαγών ; Σας θυμίζω ότι η διάταξη για την πλήρη και αποκλειστική απασχόληση των μελών της ΕΠΥ υπήρχε στον 3580/2007, την κατάργησαν οι προκάτοχοι σας και σημερινοί σας σύμμαχοι με τον εφαρμοστικό νόμο του Μνημονίου του Φεβρουαρίου 2012 για να την επαναφέρετε τώρα. Δεύτερον , είναι επίσης ένδειξη υποτίμησης του προβλήματος το να μιλάτε για αναβάθμιση της ΕΠΥ και οι μόνη νέα διάταξη που εισάγετε είναι αυτή σχετικά με τα προσόντα του Προέδρου( κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος σε συναφές πεδίο) και του Αντιπροέδρου ( πρέπει να έχει διατελέσει πρόεδρος σε πρωτοβάθμιο διοικητικό δικαστήριο) . Είναι σαν να μας λέτε ότι όλα λειτουργούν τέλεια στην ΕΠΥ και το μόνο της πρόβλημα ήταν τα προσόντα των στελεχών της. Καμία αξιολόγηση του έργου της ΕΠΥ, καμιά αναφορά για τους λόγους που η θέσπιση της δεν απέδωσε τα αναμενόμενα όλα αυτά τα χρόνια.

Για την τροπολογία 5, είναι ακριβώς αυτά τα πισωγυρίσματα και η λανθασμένες επιλογές στην οργάνωση των προμηθειών, που σας οδηγεί στο να περνάτε τέτοιες διατάξεις αναδρομικής νομιμοποίησης των δαπανών των νοσοκομείων. Για εμάς το ερώτημα παραμένει: είναι τελικά νόμιμες αυτές οι δαπάνες; Θα ελεγχθούν έστω και εκ των υστέρων; Ή θα παραμείνουν οι υπόνοιες ότι το πολιτικό σύστημα νομιμοποιεί φαινόμενα αδιαφάνειας, που σχετίζονται με τα κέρδη των εργολάβων της υγείας;

 

 

Για την τροπολογία 10, και την διατήρηση της αρμοδιότητας της Δ/νση Τεχνικών Υπηρεσιών του Υπ. Υγείας για τον ελέγχου και την έγκριση προδιαγραφών κλπ των κτιριακών έργων της Πρόνοιας, οφείλουμε να επισημάνουμε την ιδιαίτερη σπουδή να μεταφέρετε την Πρόνοια στο Υπουργείο Εργασίας, χωρίς να υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Και τώρα απλώς προσπαθείτε εμβαλωματικά να αντιμετωπίσετε τα προβλήματα που ανακύπτουν.

Για την τροπολογία 11 , υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις από τοπι&