Οι προηγούμενες εκλογές των Ιατρικών Συλλόγων πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβρη του 2014, όταν είχε ήδη προηγηθεί μια 4ετία συστηματικής απαξίωσης και αποδιοργάνωσης του Δημόσιου Συστήματος Υγείας, οι δημόσιας δαπάνες υγείας βρέθηκαν σε «ιστορικό χαμηλό» (4,6% του ΑΕΠ το 2014 από 6,8% το 2009) και η δημόσια περίθαλψη είχε συρρικνωθεί δραματικά με προφανή στόχο την «παθητική ιδιωτικοποίηση» του ΕΣΥ, τη μετακύλιση του κόστους υγειονομικής φροντίδας στον πολίτη και την εκχώρηση «ζωτικού χώρου» στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Τα Μνημόνια κατέδειξαν με τον πιο κραυγαλέο τρόπο την αναμέτρηση των δύο κόσμων και των δυο οικονομικών μοντέλων: από τη μία πλευρά της ανθρωποκεντρικής και κοινωνικά ισόρροπης ανάπτυξης και από την άλλη πλευρά του ακραίου νεοφιλελευθερισμού.
Στις εκλογές που θα πραγματοποιηθούν την Κυριακή έχουμε να επιλέξουμε ποια πλευρά θα στηρίξουμε με την ψήφο μας.
Θα επιλέξουμε το «νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο» που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια σε ορισμένους Ιατρικούς Συλλόγους και επιχειρούσε απροκάλυπτα να ακυρώσει κάθε θετική ενέργεια, πολλές φορές με απαράδεκτες μεθοδεύσεις ή θα επιλέξουμε τους σχηματισμούς εκείνους που αντιλαμβάνονται τους γιατρούς ως μέρος της κοινωνίας και αγωνίζονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα, τα οποία έχουν πληγεί τα χρόνια των Μνημονίων και είναι καιρός ν΄ αγωνιστούμε για την αποκατάστασή τους.