SPAN id=:150 class=J-J5-Ji style=”FONT-SIZE: 22px; FONT-FAMILY: Roboto, RobotoDraft, Helvetica, Arial, sans-serif; VERTICAL-ALIGN: bottom; WHITE-SPACE: normal; WORD-SPACING: 0px; POSITION: relative; TEXT-TRANSFORM: none; FONT-WEIGHT: 500; COLOR: rgb(34,34,34); FONT-STYLE: normal; MIN-HEIGHT: 28px; ORPHANS: 2; WIDOWS: 2; DISPLAY: inline-flex; LETTER-SPACING: normal; BACKGROUND-COLOR: rgb(255,255,255); TEXT-INDENT: 0px; font-variant-ligatures: normal; font-variant-caps: normal; -webkit-text-stroke-width: 0px; text-decoration-style: initial; text-decoration-color: initial; align-items: center; flex-wrap: wrap”>
Όσο ο ιατρός ΕΣΥ ωριμάζει τόσο νιώθει αδικημένος από το σύστημα υγείας.
Όλοι εμείς που επιλέξαμε να στελεχώσουμε τα μικρά νοσοκομεία της επαρχίας και που κρατήσαμε ζωντανό το ΕΣΥ στα δύσκολα χρόνια της κρίσης τώρα τιμωρούμαστε, αφού δεν μπορούμε να καταθέσουμε τα χαρτιά μας σε προκηρύξεις στο κλεινόν άστυ αν δεν παραιτηθούμε. Δηλ. εμείς που πλέον έχουμε «πενηνταρήσει» πρέπει να διανύουμε καθημερινά 100 και πλέον χιλ. για να μεταβούμε στην δουλειά μας, βλέποντας συναδέλφους να καταλαμβάνουν αμέσως μετά την ειδικότητα θέσεις σε μεγάλες πόλεις. Αισθανόμαστε βλάκες που επιλέξαμε τον δύσκολο δρόμο, ξεχασμένοι από το Υπουργείο Υγείας και βαθιά απογοητευμένοι από ένα σύστημα που δεν έχει προτεραιότητα την αξιοκρατία και τις ίσες ευκαιρίες.
Ελπίζω το κείμενό μου να δημοσιευθεί γιατί- και θέλω να με πιστέψετε-πολλοί ιατροί βιώνουν αυτό τον εγκλωβισμό.
Εμμανουήλ Μπουνιαλέτος Διευθ. γεν.ιατρός
Πρόεδρος της Τριμελούς του Γ.Ν.-Κ.Υ.Ιεράπετρας