Είναι απαραίτητο τώρα, περισσότερο από οποιανδήποτε άλλη στιγμή, να υπάρξει εθνική συνεννόηση και κοινός βηματισμός στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Εκ των πραγμάτων η πρωτοβουλία ανήκει στην κυβέρνηση, η οποία οφείλει να γυρίσει ανάποδα τον καθρέφτη του αυτοθαυμασμού και να συζητήσει με ειλικρίνεια με τις άλλες δημοκρατικές δυνάμεις του κοινοβουλίου τρόπους να πεισθούν οι πολίτες που ταλαντεύονται προκειμένου να εμβολιαστούν, ώστε να προσεγγίσουμε το περίφημο τείχος ανοσίας.
Το να επισείει η κυβέρνηση τη ρομφαία της επιβολής και υποχρεωτικότητας είναι παντελώς ατελέσφορο. Εάν είναι ορθές οι εκτιμήσεις του υπουργείου Υγείας πως 26.000 υγειονομικοί είναι ανεμβολίαστοι είναι προφανές πως την 1η Σεπτεμβρίου θα προκληθεί στα Νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας μία τεράστια τρύπα στελέχωσης εάν επιμείνει η κυβέρνηση στην απομάκρυνση των ανεμβολίαστων.
Υπάρχει όμως και μία πολιτική πτυχή στο αντιεμβολιαστικό κίνημα, το οποίο ο κ. Μητσοτάκης χρέωσε με απίστευτη ελαφρότητα στον ΣΥΡΙΖΑ. Όπως προκύπτει από ρεπορτάζ της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ (κλικ εδώ) ο αντιεμβολιαστικός χώρος έχει γίνει πεδίο ανασύνταξης της ακροδεξιάς στη μετά τη Χρυσή Αυγή εποχή.
Στο ετερόκλητο πλήθος που συγκροτεί το αντιεμβολιαστικό κίνημα, εκτός της ακροδεξιάς, συμμετέχουν ορθόδοξες και παρεκκλησιαστικές οργανώσεις και όλοι εκείνοι που δραστηριοποιήθηκαν στις διαδηλώσεις για τη συμφωνία των Πρεσπών, από κοινού με στελέχη της σημερινής κυβέρνησης.
Αυτή η εκλεκτική συγγένεια της κυβέρνησης με το συνονθύλευμα των αντιεμβολιαστών εξηγεί επαρκώς την απροθυμία του κ. Μητσοτάκη για εθνική συνεννόηση και κοινό βηματισμό με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και την επιμονή του σε μέτρα διχασμού και επιβολής.
Δυστυχώς το μάρμαρο θα το πληρώσει η κοινωνία. Και θα το πληρώσει ακριβά..