P
Μια σειρά από περιστατικά που σημειώθηκαν σε ένα Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο φέρνουν στο επίκεντρο ένα βαθιά ριζωμένο πρόβλημα του δημόσιου τομέα αλλά και τη διαφορά αντιλήψεων για τη δημόσια υγεία. Για άλλους αριθμοί και κέρδη και για άλλους άνθρωποι και ανάγκες.
Ένας Γιατρός, Καθηγητής στο Νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης συνελήφθη πρόσφατα με «φακελάκι» μετά από καταγγελία ασθενούς, καταδικάστηκε στο δικαστήριο σε 18 μήνες φυλάκιση και η Διοίκηση του Νοσοκομείου του απαγόρευσε την άσκηση κλινικού έργου.
Ωστόσο στη συνέχεια ήρθε η «επιβράβευση»… Ο εν λόγω Καθηγητής αναβαθμίστηκε από το Πανεπιστήμιο σε Διευθυντή Τομέα και το Διοικητικό Εφετείο τον επανέφερε στα κλινικά του καθήκοντα, ακυρώνοντας προσωρινά την απόφαση του Δ.Σ. του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου. Μάλιστα, ο καθηγητής κατέθεσε και αγωγή και ζητά 30.000 ευρώ από κάθε μέλος της συνεδρίασης του Δ.Σ. που τον έκρινε.
Όμως, ζητά το ίδιο ποσό με αγωγή του και από ένα πάμπτωχο παππού, ο οποίος το ίδιο διάστημα έφτασε μέχρι την τοπική εισαγγελία, ζητώντας τη συμβολή της προκειμένου να «κάμψει» την άρνησή του να κάνει επέμβαση στον ασθενή εγγονό του σε ειδικό μηχάνημα της Ιατρικής Σχολής.
Στο τέλος της ημέρας, λίγες απλές ιστορίες μιας μικρής επαρχιακής πόλης είναι ενδεικτικές μια διαχρονικής παθογένειας του Συστήματος Υγείας και της σύγκρουση δύο κόσμων για όσα πρέπει αυτό να εξασφαλίζει στους πολίτες.
Η πολιτεία οφείλει να στηρίζει το κοινωνικό κράτος και να χτυπάει τη διαφθορά. Παράλληλα οι εργαζόμενοι, που προασπίζονται το Δημόσιο Τομέα, θα πρέπει να συμβάλλουν σε αυτή την κατεύθυνση προστατεύοντάς τον από τους επίορκους, που τον οδηγούν σε πλήρη απαξίωση.
Κάθε έννοια δημόσιου όπως η υγεία αλλά και το ίδιο το κράτος δικαίου δοκιμάζεται από τον τρόπο που συμπεριφέρεται σε δυνατούς και αδύναμους. Όταν ένας πολίτης στερείται τα μέσα ενός ισχυρού, η Πολιτεία κα οι λειτουργοί της οφείλουν να εξισορροπείταιτο βάρος για να μην διαταράσσεται η έννοια της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Το κάνουν;