Υπογράμμισαν ότι η χώρα μας βρίσκεται ακόμη πολύ πίσω, η νομοθεσία βρίσκεται μακράν της ευρωπαϊκής, η προκατάληψη, ο αποκλεισμός, οι διακρίσεις και ο ρατσισμός συνεχίζουν να υπάρχουν και να δημιουργούν προβλήματα, οι κυβερνήσεις θυμούνται τις κοινωνικά αποκλεισμένες ομάδες μόνο προεκλογικά, τα προβλήματα είναι γνωστά αλλά παραμένουν άλυτα.
Στο συνέδριο επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη η ανάδειξη του «λόγου των αποκλεισμένων», όπως λέγεται, απέναντι στον επιστημονικό μονόλογο των ειδικών ως απάντηση σε θεωρίες και πρακτικές που επινοούνται και αναπαράγονται μέσα από τη βίαιη, πολλές φορές, αφαίρεση του λόγου των αποκλεισμένων και τη στέρηση των κοινωνικών και πολιτικών τους δικαιωμάτων.
Μέσα από τη συρρίκνωση της ανθρώπινης υπόστασής τους με «συμπτώματα», «διαγνώσεις», «περιστατικά», «περιπτώσεις», «πελάτες», «ευπαθείς ομάδες», «ομάδες στόχους» ή «προβλήματα» (ιατρικά, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά) ώστε να μπορούν να τους ελέγχουν και να τους διαχειρίζονται.