Η πανδημία του κορονοϊού κατέδειξε την αναντικατάστατη αξία του δημόσιου συστήματος υγείας. Τα πρόσφατα γεγονότα με τις ιδιωτικές κλινικές κατέδειξαν κάτι ακόμη: πόσο ανεύθυνα μπορεί να συμπεριφερθεί ο ιδιωτικός τομέας υγείας, όταν βρεθεί στο ενδεχόμενο να απωλέσει έσοδα. Τότε δεν ορρωδεί προ ουδενός. Περιφρονεί τα μέτρα προστασίας και φτάνει μέχρι την απόκρυψη θανάτων από τον κορονοϊό.
Το περιστατικό ιδιώτη γιατρού, που ενώ νοσεί δε δέχεται να μπει σε καραντίνα, αποτελεί απώτατο σημείο ανευθυνότητας.
Εν προκειμένω η ευθύνη των ελεγκτικών μηχανισμών είναι μεγάλη. Ο ΕΟΔΥ, οι Περιφέρειες και οι Ιατρικοί Σύλλογοι οφείλουν να ενεργοποιήσουν όλες τις δυνατότητες ελέγχων που διαθέτουν στις ιδιωτικές κλινικές και να πάψουν την τακτική στρουθοκαμήλου.
Βεβαίως η μεγαλύτερη ευθύνη αναλογεί στην πολιτική ηγεσία, η οποία μέχρι πρόσφατα ανέχονταν όλες τις ασύγγνωστες παραλείψεις του ιδιωτικού τομέα, επειδή αυτό της υπαγόρευε η νεοφιλελεύθερη αντίληψή της. Καιρός ν΄ αρχίσει η μετατόπισή της, αντιλαμβανόμενη πως μόνο ένας στιβαρός δημόσιος τομέας μπορεί να διασφαλίσει τη δημόσια υγεία, με τον ιδιωτικό τομέα σε συμπληρωματικό ρόλο.