Μέσα σε τρία χρόνια, πάνω από 3.000 Ελληνες γιατροί έφυγαν αναζητώντας δουλεία στη Βρετανία
Της Γαληνης Φουρα
Τουλάχιστον τρεις χιλιάδες Ελληνες γιατροί μετανάστευσαν την τελευταία τριετία στη Μεγάλη Βρετανία και ένας σημαντικός αριθμός σε άλλες αγορές εργασίας, όπως η Γερμανία, η Σουηδία και η Γαλλία. Η υπερπαραγωγή ιατρικού δυναμικού από τα ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια και οι εγγενείς αδυναμίες του συστήματος υγείας –συγκέντρωση γιατρών στα μεγάλα αστικά κέντρα και σε λίγες ειδικότητες, μεγάλη αναμονή έως και δέκα χρόνια για την έναρξη ειδικότητας, υποαπασχόληση, ανεργία, χαμηλές αμοιβές– οδηγούν τους νέους γιατρούς στην αλλοδαπή.
Υποσχέσεις
Σε αρκετές περιπτώσεις η μετακίνηση γίνεται μέσω γραφείων ευρέσεως εργασίας, περίπου όπως συμβαίνει με τις οικιακές βοηθούς από τις τέως ανατολικές χώρες… Αγγελίες βρετανικού γραφείου εργασίας, που απευθύνονταν και στους ιατρικούς συλλόγους, φιλοξενήθηκαν στην ιστοσελίδα του ΙΣΑ και υπόσχονταν στους Ελληνες γιατρούς συνθήκες εργασίας και αμοιβής… βρετανικού επιπέδου. Το γραφείο αυτό συνεργάζεται με ιδιωτικό φορέα της Βρετανίας, ο οποίος έχει αναλάβει για λογαριασμό της βρετανικής κυβέρνησης τον συντονισμό της διαδικασίας εύρεσης ιατρών, που θα καλύψουν μεγάλο αριθμό κενών θέσεων στο σύστημα υγείας της χώρας.
Σχετικά πρόσφατα το ίδιο γραφείο ανακοίνωσε ότι μέσα στο 2007 θα πραγματοποιηθεί «σε συνέχεια του προγράμματος τοποθέτησης Ελλήνων ιατρών στο Ηνωμένο Βασίλειο», μια σειρά προγραμματισμένων συνεντεύξεων στην Αθήνα! Στους Ελληνες γιατρούς υπόσχεται εγγραφή στον Ιατρικό Σύλλογο της Βρετανίας (το πολύ σε δύο μήνες), εξάμηνες συμβάσεις, ετήσιους μισθούς από 80.000 έως 160.000 ευρώ με προοπτική μονιμοποίησης και πλήρη βοήθεια σε θέματα στέγασης, για το άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών κ.λπ. αφιλοκερδώς, (άλλο γραφείο εργασίας ζητεί ποσοστό επί της αμοιβής του γιατρού).
Οι υποσχέσεις, κυρίως όσον αφορά την καριέρα των νέων γιατρών δεν τηρούνται πάντα, καθώς πολλοί αναγκάζονται να δεχθούν εργασία στην περιφέρεια, σε υπηρεσίες που αφορούν περισσότερο την πρόνοια παρά την υγεία.
Απρακτοι
Ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που τελικά δεν βρίσκουν θέσεις και επιστρέφουν άπρακτοι. Ωστόσο, οι ανακοινώσεις του τύπου «ζητούνται ειδικευόμενοι ακτινολόγοι με μισθό 45.000 ευρώ για 38 ώρες την εβδομάδα» δημιουργούν αυταπάτες σε νέους απόφοιτους της Ιατρικής που μετά τόσους κόπους βιώνουν τη διάψευση των προσδοκιών τους στη χώρα μας. Τα πέτρινα χρόνια της αναμονής για ειδικότητα κάνουν το έδαφος πρόσφορο για τα γραφεία αυτά που σε αρκετές περιπτώσεις έχουν πράγματι ανοίξει τον δρόμο σε Ελληνες γιατρούς.
Δεν είναι τυχαίο που μεγάλος αριθμός αποφοίτων παρακολουθεί τα ενημερωτικά σεμινάρια που διοργανώνει το Βρετανικό Συμβούλιο «στο πλαίσιο της συμβουλευτικής υπηρεσίας για τη διευκόλυνση των Ελλήνων γιατρών που ενδιαφέρονται να αποκτήσουν ειδικότητα στη Βρετανία». Φέτος σεμινάρια πραγματοποιήθηκαν στις 3 Φεβρουαρίου στη Θεσσαλονίκη και στις 3 Μαρτίου στην Αθήνα…
Αντίστοιχη δραστηριότητα έχουν αναπτύξει και κρατικοί φορείς όπως ο ΟΑΕΔ (Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Απασχόλησης Eures), με ενημερωτικές εκδηλώσεις στις οποίες παρίστανται Βρετανοί ειδικοί σε θέματα απασχόλησης ιατρικού δυναμικού.
Η ανεργία πλήττει περισσότερο τις γυναίκες
Οι μετανάστες γιατροί στην Ελλάδα αντιπροσωπεύουν ένα μικρό ποσοστό, (2,54%), του ιατρικού δυναμικού της χώρας, και οι περισσότεροι, οχτακόσιοι περίπου, είναι συγκεντρωμένοι στην Αθήνα.
Λεπτομερή στοιχεία με θέμα τη «μετανάστευση ιατρών προς την Ελλάδα» περιλαμβάνονται σε μελέτη που έγινε από την διοικητική προϊσταμένη του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών κ. Ελένη Παΐζη σε συνεργασία με την κοινωνιολόγο κ. Ε. Ιωαννίδη και τον καθηγητή κ. Δ. Αγραφιώτη. Από αυτά προκύπτει, ότι στα 22.483 μέλη του ΙΣΑ 321 έχουν πολιτογραφηθεί ως ομογενείς (κυρίως από Κύπρο και Αλβανία) και 448 είναι αλλοδαποί οι περισσότεροι από τις τέως Ανατολικές χώρες.
Στον χώρο των μεταναστών γιατρών η ανεργία πλήττει πιο πολύ τις γυναίκες που είναι και οι περισσότερες. Οι ξένοι γιατροί προτιμούν να ασκούν την ιατρική στο ιδιωτικό τους ιατρείο, ενώ σε ασφαλιστικά ταμεία απασχολείται μικρό ποσοστό (11%) με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Ακόμη λιγότεροι (7,2%) εργάζονται σε νοσοκομείο ή άλλες υπηρεσίες του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Η πλειονότητα των γιατρών από τις Ανατολικές χώρες (76%), είναι γυναίκες χωρίς ειδικότητα και προέρχονται από τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία και τη Ρωσία.
Οι γυναίκες γιατροί από χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι επίσης περισσότερες από τους άνδρες συναδέλφους τους (61,2%). Οι πιο πολλές είναι Ιταλίδες και Γερμανίδες και έχουν ειδικότητα, με προτίμηση στη Μαιευτική – Γυναικολογία, την Παιδιατρική και την Παθολογία.
Αντίθετα, πολύ λίγες και ανειδίκευτες είναι οι γυναίκες γιατροί άλλων χωρών, όπως η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, το Σουδάν, η Ιορδανία, ο Λίβανος και η Παλαιστίνη που υπολογίζονται στο 13,6% του συνόλου των μεταναστών από τις περιοχές αυτές.