Μετανάστης για μια αιμοκάθαρση
Έφυγε από την Πάρο, ζει στη Σύρο, σκέφτεται τον Πειραιά
«Την Τετάρτη και την Πέμπτη μπήκα δυο φορές απανωτά στο μηχάνημα για αιμοκάθαρση. Είμαι τελείως εξαντλημένος, αφού η κάθε αιμοκάθαρση διαρκεί γύρω στις τέσσερις ώρες. Οι γιατροί διαφωνούν με αυτή την τακτική που ακολουθώ, η οποία εξαντλεί τον οργανισμό μου. Είναι όμως επιλογή μου, προκειμένου να βλέπω τα Σαββατοκύριακα την οικογένειά μου στην Πάρο».
Η Πάρος απέχει από τη Σύρο – όπου ο 52χρονος νεφροπαθής κ. Γιώργος Χριστόφορος υποβάλλεται σε αιμοκάθαρση – μόλις 27 ναυτικά μίλια. Όμως, όσο κοντά φαίνεται στον χάρτη τόσο μακριά είναι στην πράξη για να φθάσει κανείς στο διοικητικό κέντρο των Κυκλάδων – ιδίως τους χειμερινούς μήνες.
173 μίλια αντί για 27!
«Από την 1η Νοεμβρίου υπάρχει μόνο ένα δρομολόγιο κάθε Πέμπτη βράδυ από Σύρο για Πάρο από την «Blue Star Ferries». Τα πλοία «Παναγία Τήνου» και «Παναγία Χοζοβιώτισσα» σταμάτησαν τα δρομολόγιά τους. Αυτός είναι και ο λόγος που κάνω τις δύο απανωτές αιμοκαθάρσεις», λέει ο κ. Χριστόφορος. «Για να είμαι σήμερα (Δευτέρα) στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, έφυγα χθες το πρωί για τον Πειραιά με το “Blue Star Paros”. Εκεί έφτασα στις τρεις το μεσημέρι. Έμεινα στο πλοίο δυόμισι ώρες και με το ίδιο επιβατηγό απέπλευσα για τη Σύρο 17.30, για να φθάσω εξαντλημένος αργά το βράδυ. Αντί λοιπόν να διανύσω μια απόσταση 27 ναυτικών μιλιών έκανα ταξίδι 173 ναυτικών μιλίων (!)».
Μέχρι πέρυσι, ο 52χρονος νεφροπαθής διατηρούσε επιπλοποιείο στην Πάρο. Όταν οι γιατροί τού ανακοίνωσαν ότι πρέπει να κάνει αιμοκάθαρση τρεις φορές την εβδομάδα, αναγκάστηκε να αφήσει την οικογένειά του και να μεταναστεύσει στη Σύρο, όπου λειτουργεί μονάδα τεχνητού νεφρού. «Στη Σύρο έχω νοικιάσει μια γκαρσονιέρα. Το ενοίκιο είναι 250 ευρώ και η σύνταξη που παίρνω είναι γύρω στα 700 ευρώ», συμπληρώνει ο κ. Χριστόφορος. «Είμαστε αναγκασμένοι να διατηρούμε δύο σπίτια και αυτό είναι δυσβάσταχτο για τα οικονομικά μας. Η σύζυγός μου εργάζεται στον Αγροτικό Συνεταιρισμό της Πάρου και ο ένας μας γιος ως ηλεκτρολόγος».
Οι ημέρες για τον κ. Χριστόφορο κυλούν μελαγχολικά στη Σύρο. «Όταν έχω αιμοκάθαρση μπαίνω στο μηχάνημα στις 8 το πρωί και τελειώνω στις 12.30 το μεσημέρι. Νιώθω πολύ εξαντλημένος και δεν βγαίνω καθόλου από το σπίτι.
Τη μοναδική πολυτέλεια που επιτρέπω στον εαυτό μου είναι ένας καφές την επομένη μέρα που δεν έχω αιμοκάθαρση», συμπληρώνει.
Το πρόβλημα με τα πλοία
Τα προβλήματα στις ακτοπλοϊκές συνδέσεις, αλλά και ο φόβος μήπως αποκλειστούν στα νησιά τους εξαιτίας των Μπωφόρ έχουν οδηγήσει δεκάδες νεφροπαθείς να διατηρούν διπλά σπίτια στη Σύρο. «¶λλοι έξι νεφροπαθείς από την Πάρο έχουν νοικιάσει σπίτι εδώ», λέει ο κ. Χριστόφορος.
Ο ίδιος ωστόσο, μαζί με την οικογένειά του σκέφτονται να μετακομίσουν στον Πειραιά εξαιτίας των προβλημάτων στις ακτοπλοϊκές συνδέσεις. «Δεν μπορούμε πλέον να διατηρούμε δύο σπίτια. Το έχω συζητήσει με τη σύζυγό μου και σκεφτόμαστε να αφήσουμε το νησί. Τουλάχιστον στον Πειραιά θα είμαστε δίπλα στους γιατρούς και τα νοσοκομεία».
Στο μεταξύ, το μόνο που μπορεί να κάνει ο κ. Χριστόφορος είναι να ελπίζει να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα. «Έχω μπει στη λίστα για μόσχευμα εδώ και έναν χρόνο. Ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί. Όμως, δεν μπορώ να το βάλω κάτω, γιατί τότε είναι σαν να παραδέχομαι ότι έχασα τον αγώνα», λέει.