Τι απάντησαν οι ξένες τράπεζες για τις προμήθειες των νοσοκομείων
Του Τασου Tελλογλου
Με ένα «κούρεμα» της τάξης του 34% δέχονται οι ξένες τράπεζες, όπως η Deutsche Bank, τα τριετή ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου με τα οποία πληρώνονται οι προμηθευτές των νοσοκομείων για τις προμήθειες του 2009. Στα διετή ομόλογα το «κούρεμα» είναι 22% και στα μονοετή –για δαπάνες του δευτέρου εξαμήνου του 2007– «μόλις» 10%. Τα σοβαρά αυτά προβλήματα στη ρευστοποίηση των τίτλων του ελληνικού Δημοσίου που δίνει στους 1.500 προμηθευτές των νοσοκομείων η Εθνική Τράπεζα εξηγούν σε ένα μόνο βαθμό τη δυσκολία τους να δεχθούν την πρόταση-πρόσκληση του υπουργού Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδου να «ανταλλάξει» την εισαγωγή ενός νέου συστήματος προμηθειών με μία έκπτωση 20% στις δαπάνες προμηθειών του 2010.
Από την πρώτη στιγμή της παρουσίασης του «νέου» συστήματος προμηθειών, στο πλαίσιο εκδήλωσης του ΙΣΤΑΜΕ τον Νοέμβριο, αλλά και στη συνέχεια στο πλαίσιο συζήτησης στο υπουργικό συμβούλιο στις 3 Δεκεμβρίου, οι μικροί, ιδιαίτερα, προμηθευτές έδειξαν την «απέχθειά» τους. Οι αντιρρήσεις έχουν σχέση με το γεγονός ότι οι «μικροί» φοβούνται πως οι περισσότερες από τις επιχειρήσεις του κλάδου, που ζουν σήμερα χάρη στις προμήθειες μερικών μόνον νοσοκομείων, θα αναγκαστούν να εξαφανισθούν υπό το «βάρος» μιας κεντρικής διαχείρισης των προμηθειών.
Οι εμπνευστές όμως του συστήματος –η πατρότητά του ανήκει στον κ. Ηλία Μόσιαλο– θεωρούν ότι η μείωση του αριθμού των επιχειρήσεων θα πρέπει να είναι ο στόχος. Οι προμηθευτές, πάλι, προτείνουν ένα ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης, αλλά με διαγωνισμούς που δεν θα είναι διεθνείς, αφού δεν θα εμπίπτουν στα όρια της νομοθεσίας της Ε. Ε., με προμήθειες προϋπολογισμού ενδεχομένως και 60.000 ευρώ, χωρίς εγγυητικές και όχι για μακρό χρονικό διάστημα. Φυσικά, αποκλειστικό κριτήριό τους δεν είναι το κόστος που θα πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά η επιβίωση των μικρών και «πολύ μικρών» κυρίως εμπορικών επιχειρήσεων.
Η αβεβαιότητα του νομικού πλαισίου, αλλά και η έλλειψη περιοδικότητας στις πληρωμές, οδηγούν, όμως, ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις να στείλουν κάποιον –όπως η Roche τον αντιπρόεδρό της– στην Ελλάδα με στόχο να διαπιστώσουν αν έχει νόημα η παραμονή της επιχείρησης στη χώρα. Οι μεγάλοι «παίκτες» της αγοράς δεν θα είχαν αντίρρηση να δεχθούν μειώσεις των τιμών, αλλά δεν τις συζητούν σε καμία περίπτωση για τις προμήθειες του 2010, όπου ο κ. Λοβέρδος επιδιώκει έκπτωση, αφού αυτές, λέει στην «Κ» στέλεχος πολυεθνικής, «θα έπρεπε να μας τις έχουν πληρώσει… Θα μπορούσαμε, ωστόσο, να συζητήσουμε για τις τιμές του 2011».
Ενα μάθημα θα μπορούσε να πάρει, ωστόσο, η χώρα μας από τη γειτονική Τουρκία, όπου διαγωνισμοί και φαρμακευτική δαπάνη παρακολουθούνται από υπερσύγχρονους υπολογιστές στο πλαίσιο του τουρκικού ΕΣΥ. Ολο το σύστημα μαζί με τη μηχανογράφηση 1.500 νοσοκομείων έχει στοιχίσει στη γείτονα 40 εκατ. δολάρια (έναντι 5,5 εκατ. ευρώ που κόστισε το σύστημα του «Αττικού Νοσοκομείου» που δεν λειτουργεί). Ο κ. Α. Λοβέρδος θα μπορούσε εύκολα και χωρίς μεταφραστή να μάθει τι έκανε η Τουρκία που δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να κάνουμε εμείς. Επικεφαλής του εγχειρήματος της εταιρείας Datasel είναι ο εκ Θεσσαλονίκης Αντώνης Φιλιππίδης.