Νέος… Αρμαγεδδών θα πλήξει τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την «τρόικα» έχει πέσει η δραματική μείωση των πρωτογενών δαπανών, καθώς Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ΕΚΤ και Κομισιόν θέτουν ως απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να δανειοδοτήσουν την Ελλάδα τη συρρίκνωση του κράτους.
Ετσι εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις συμβασιούχων, εργαζομένων με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου αλλά και μόνιμου προσωπικού βρίσκονται στον… αέρα, έρχονται αθρόες συγχωνεύσεις και «λουκέτα» σε δημόσιους οργανισμούς και περικοπές στις συντάξεις όπου πιθανότατα θα ακολουθηθεί το μοντέλο των μειώσεων που θεσμοθετήθηκε εφέτος για τους εν ενεργεία υπαλλήλους.
Την ίδια ώρα η κυβέρνηση επιχειρεί να αποκρούσει τις πιέσεις κυρίως των κοινοτικών για μειώσεις στις αποδοχές των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα.
Χθες ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου είχε νέο ραντεβού με τα στελέχη της «τρόικας» και αμέσως μετά πέταξε για τις ΗΠΑ όπου σήμερα συναντάται με τον ισχυρό άνδρα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος Καν και τον Αμερικανό ομόλογό του Τίμοθι Γκάιτνερ.
Ετσι μπαίνουμε στην τελική ευθεία προκειμένου να οριστικοποιηθούν οι όροι του μηχανισμού στήριξης -από τη μία τα μέτρα που θα κληθεί να λάβει η ελληνική κυβέρνηση και από την άλλη το συνολικό ποσό δανεισμού για την ερχόμενη τριετία- και να υποβληθεί το αίτημα ενεργοποίησής του.
Πιο αναλυτικά, η κυβέρνηση εξετάζει ένα πρόγραμμα δραματικών περικοπών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα στο οποίο θα συμπεριλαμβάνονται ακόμη και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
Δεν είναι τυχαίο πως τόσο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος όσο και ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου έχουν αφήσει ανοιχτό -κατ΄ άλλους έχουν προαναγγείλει- το ενδεχόμενο απόλυσης μονίμων υπαλλήλων από τους φορείς του δημοσίου που θα καταργηθούν καθώς αυτόματα θα καταργηθούν και οι οργανικές τους θέσεις. Για τις περιπτώσεις αυτές έχουν μιλήσει για τη δυνατότητα απομάκρυνσης που «δίνει το Σύνταγμα».
Τι ζητούν
Τα στελέχη του ΔΝΤ της ΕΚΤ και της Ε.Ε., τα οποία βρίσκονται στην Αθήνα, έχουν καταστήσει σαφές πως δεν μπορεί να μειωθούν δημοσιονομικό έλλειμμα και χρέος αν δεν περιοριστεί το κονδύλι για μισθούς, συντάξεις και επιχορηγήσεις φορέων του Δημοσίου καθώς προσεγγίζει το 70% των πρωτογενών δαπανών του προϋπολογισμού.
Η… συνταγή της τρόικας περιλαμβάνει δραστική μείωση του αριθμού των υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Ετσι κινδυνεύουν οι θέσεις 550.000 συμβασιούχων ορισμένου χρόνου, 101.685 εργαζομένων με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου αλλά και των μόνιμων υπαλλήλων που εργάζονται σε οργανισμούς στους οποίους θα μπει «λουκέτο». Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι φέτος στη Ρουμανία, η οποία έχει προσφύγει στο ΔΝΤ, οι απολύσεις στο Δημόσιο θα φθάσουν τις 100.000 μέχρι το τέλος του έτους.
Επιπρόσθετα θεωρούν επιβεβλημένο το «πάγωμα» των προσλήψεων και την πιστή τήρηση της εξαγγελίας της κυβέρνησης για αναλογία μίας πρόσληψης για κάθε πέντε συνταξιοδοτήσεις.
Το μέτρο αυτό σε συνδυασμό με την κατάργηση πολλών οργανισμών θεωρείται βέβαιο ότι θα προκαλέσει ένα παλιρροϊκό κύμα μετατάξεων.
Για το 2011 και το 2012 το πάγωμα μισθών και συντάξεων είναι δεδομένο και παράλληλα προτείνεται από τους ελεγκτές το μοντέλο των περικοπών που έγιναν φέτος στις αποδοχές των εν ενεργεία υπαλλήλων να ακολουθηθεί του χρόνου και για τους συνταξιούχους.
Από την άλλη, στο ΔΝΤ δεν «καίγονται» για περικοπές στον ιδιωτικό τομέα. Εδώ οι πιέσεις ασκούνται από τους κοινοτικούς οι οποίοι κάνουν λόγο για την ανάγκη τόνωσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η ελληνική πλευρά θα επιδιώξει να… αναχαιτίσει τις κοινοτικές πιέσεις. Κι αυτό καθώς φοβάται:
- Κάθετη μείωση της καταναλωτικής ζήτησης αν «ψαλιδιστούν» οι μισθοί 3,5 εκατ. ιδιωτικών υπαλλήλων, η οποία και θα οδηγήσει σε βαθύτερη και παρατεταμένη ύφεση. Και αυτό καθώς η ιδιωτική κατανάλωση συμβάλλει κατά 70% περίπου στη διαμόρφωση του ΑΕΠ.
- Πτώση των φορολογικών εσόδων λόγω της μείωσης της παρακράτησης.
- Συρρίκνωση των ασφαλιστικών εισφορών σε μία περίοδο κατά την οποία τα ασφαλιστικά ταμεία φυτοζωούν.
Κώστας Τσαχάκης