Το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας (NHS) φτιάχτηκε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η έννοια του νεοφιλελευθερισμού ήταν άγνωστη και ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα είχε αρχίσει να οξύνεται, αποφέροντας όφελος στα κοινωνικά κινήματα.
Το NHS αποτέλεσε πρότυπο για πολλά συστήματα Υγείας, ανάμεσα στα οποία και το δικό μας.
Πριν λίγες μέρες τα πάλαι ποτέ ισχυρό NHS βρέθηκε σε κάμψη λόγω της περιστασιακής υπερφόρτωσης και η Βρετανίδα Πρωθυπουργός αναγκάστηκε να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες (κλικ εδώ). Όλοι βέβαια αντιλαμβάνονται ότι τα αίτια της ανεπάρκειας είναι βαθύτερα και αγγίζουν τα περισσότερα συστήματα υγείας της Ευρώπης, τα οποία δοκιμάζονται από περιοριστικές πολιτικές.
Στη χώρα μας το ΕΣΥ κατάφερε να ορθοποδήσει μετά τα απανωτά χτυπήματα που δέχτηκε την εποχή Λοβέρδου και Αδώνιδος, χρειάζεται όμως μεγάλο αριθμό προσλήψεων, χρηματοδότηση και κίνητρα, ώστε να στελεχωθεί με το αξιότερο δυναμικό. Οι αλλοπρόσαλλες κραυγές της ΠΟΕΔΗΝ και οι χιλιαστικές εμμονές της ΟΕΝΓΕ δεν εγγίζουν πλέον τους εργαζόμενους και τους γιατρούς στο ΕΣΥ, οι οποίοι αποζητούν σοβαρούς θεσμικούς εκπροσώπους που θα αγωνιστούν, θα πιέσουν και θα διαπραγματευτούν με την κυβέρνηση ώστε να αποκομίσουν οφέλη για τα μέλη τους και ποιότητα περίθαλψης για τους πολίτες.