Την περασμένη Δευτέρα παραδόθηκε η δικογραφία της Novartis στη Βουλή. Μέχρι τη μέρα εκείνη η διαφθορά στην υγεία ήταν ταγκό. Χορεύονταν πάντοτε από δύο, τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους γιατρούς, ενώ οι δημοσιογράφοι σε ρόλο εισαγγελέων έστηναν τηλεοπτικά δικαστήρια, ζητώντας την ανελέητη τιμωρία των γιατρών ως μοναδικών υπεύθυνων της διαφθοράς.
Από τη Δευτέρα ο χορός άλλαξε κι έγινε Καλαματιανός. Εκτός από τους τις φαρμακευτικές εταιρείες και τους γιατρούς μπήκαν πλέον στο χορό πολιτικοί, δημοσιογράφοι, καθηγητές, σύμβουλοι υπουργών. Το παιχνίδι άνοιξε και αγρίεψε. Τώρα οι μεν δημοσιογράφοι προσπαθούν να κουκουλώσουν το σκάνδαλο, ενώ οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί ωρύονται εναντίον των προστατευόμενων μαρτύρων. Οι υπόλοιποι ομνύουν στην αθωότητά τους.
Βασικά στοιχεία του νομικού μας πολιτισμού αποτελούν το τεκμήριο της αθωότητας και η αρχή της αναλογικότητας στις ευθύνες και τα ωφελήματα. Είναι συνεπώς ανεπίτρεπτο να αποδοθεί συλλογική ευθύνη στους γιατρούς της χώρας, με σημείο αναφοράς την πρακτική όσων ήταν καταγεγραμμένοι στα payroll των εταιρειών και εισέπρατταν χιλιάδες ευρώ μετρητά κάθε μήνα.
Η Ιατρική κοινότητα οφείλει να καταθέσει στη δεδομένη συγκυρία ολοκληρωμένη πρόταση, ώστε εφεξής να επικρατήσει πλήρης διαφάνεια στα ιατρικά συνέδρια και να εκλείψει κάθε σκιά σε βάρος της. Την ίδια υποχρέωση έχει ταυτόχρονα και η πολιτεία.
Μόνον έτσι το σκάνδαλο Novartis εκτός από ποινικά χαρακτηριστικά θα αποκτήσει και χαρακτηριστικά κάθαρσης, θέτοντας ευδιάκριτη διαχωριστική γραμμή με το φαύλο παρελθόν.