Με το όνειρο της γρήγορης καταξίωσης στους αθλητικούς χώρους και της «άκοπης» εισόδου στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της αρεσκείας τους χιλιάδες μαθητές επιλέγουν τον «εύκολο» δρόμο των αναβολικών ουσιών, προκειμένου να μεγιστοποιήσουν τις επιδόσεις τους, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την υγεία τους παρά τις προειδοποιήσεις των ειδικών και αγνοώντας την κοινωνική κατακραυγή που μια τέτοια επιλογή επιφέρει. Η κατανάλωση αναβολικών ξεκινά για ορισμένους ήδη από τα γυμνασιακά χρόνια, ακολουθώντας τις «συμβουλές» προσωπικών γυμναστών και προπονητών, προκειμένου, όπως οι ίδιοι οι επιβλέποντες επιχειρηματολογούν «να μην χαθεί και σπαταληθεί άδικα ένα αυθεντικό ταλέντο». Το φαινόμενο μάλιστα τείνει να λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις έπειτα από τα κάθε λογής προνόμια που συνοδεύουν τα τελευταία χρόνια τις μεγάλες επιτυχίες αθλητών και στα οποία προσβλέπουν οι εκκολαπτόμενοι έφηβοι-«πολυνίκες».
Χαρακτηριστικά είναι τα παρακάτω πρόσφατα παραδείγματα.
* Σε λύκειο της Αττικής αφαιρέθηκαν τα μετάλλια από αθλήτρια της κολύμβησης και αποκλείστηκε από τη συνέχεια των μαθητικών αγώνων όταν βρέθηκε θετική σε απαγορευμένη διουρητική ουσία.
* Σε άλλη περίπτωση οι γονείς αθλητή από τη Βόρεια Ελλάδα επικαλέστηκαν τη συνταγογράφηση φαρμάκων για την αντιμετώπιση αλλεργικής κρίσης, προκειμένου να μην χαθεί η είσοδός του σε πανεπιστημιακό ίδρυμα, αίτημα και θέση που έγιναν αποδεκτά.
Η μοριοδότηση που ακολουθεί τις επιτυχίες των νεαρών αθλητών για την είσοδό τους στις πανεπιστημιακές σχολές, το πρώτο ίσως μεγάλο έπαθλο που διεκδικεί ένας νεαρός αθλητής, έχει μετατρέψει τους ετήσιους Πανελλήνιους Αθλητικούς Αγώνες, όπως παρατηρούν καθηγητές Φυσικής Αγωγής από την Αττική με πείρα στον χώρο, σε «ρωμαϊκή αρένα» με έπαθλο την πολυπόθητη θέση στο πανεπιστήμιο. Την τελευταία ειδικά τριετία η εμφάνιση «εξωπραγματικών», όπως χαρακτηρίζονται από καθηγητές Φυσικής Αγωγής, επιδόσεων από εφήβους που συγκρίνονται μόνο με εκείνες «φτασμένων» αθλητών, έχει προκαλέσει τις κατ΄ αρχάς αντιδράσεις γονέων και καθηγητών, οι οποίοι ανησυχούν για την κατάληξη των ίδιων των μαθητών, αλλά και για την πιθανή αλλοίωση των αποτελεσμάτων που επιδρούν αρνητικά στη δυνατότητα να περάσουν το κατώφλι των πανεπιστημίων οι πραγματικά άξιοι και αμιλλώμενοι.
Το υπουργείο Παιδείας προχωρεί σε αιφνιδιαστικούς δειγματοληπτικούς ελέγχους μόνο κατά τη διάρκεια των αγώνων, οι οποίοι όμως πραγματοποιούνται σε ένα πολύ μικρό ποσοστό των συμμετεχόντων. «Κατά αυτόν τον τρόπο δεν παρακολουθούνται οι αθλητές ούτε στη διάρκεια των προπονήσεών τους ούτε στην προετοιμασία,το κρίσιμο δηλαδή χρονικό διάστημα όπου συνηθίζεται η χορήγηση τέτοιων σκευασμάτων» τονίζουν γονείς που θέλουν να κρατήσουν την ανωνυμία τους και έχουν αμφισβητήσει κατά καιρούς την εγκυρότητα των μαθητικών αγώνων. Η πίεση, όμως, που φαίνεται να ασκείται και από το οικογενειακό περιβάλλον σε αυτόν τον τομέα δείχνει να αποτελεί παράγοντα που ωθεί τον νέο αθλητή να επιλέξει τη «φαρμακευτική οδό». Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι αντιδράσεις γονέων που «κόβουν» ακόμη και το χαρτζιλίκι ή τη σαββατιάτικη νυχτερινή έξοδο ύστερα από μια αποτυχία στο ταρτάν του στίβου ή στο γρασίδι των γηπέδων και θεωρούν ότι κατά αυτόν τον τρόπο από τη μια πλευρά συνετίζεται ο φέρελπις πρωταθλητής και από την άλλη ατσαλώνεται η προσωπικότητα και το σθένος του.