«Λεβεντόπαιδο Αρίστο / μπες στο μαγαζί και κλείστο» τραγουδούσε τη δεκαετία του 1970 ο Γιάννης Καλατζής (ακούστε το εδώ).
Ο Αρίστος Δοξιάδης άργησε ν’ ανταποκριθεί στην προτροπή. Ως διανοούμενος καθυστερούσε επειδή ζύγιζε τα δεδομένα. Εξάλλου, εκτός της διανόησης, είχε αναλάβει και το βαρύ καθήκον να καθυβρίζει τους συγγενείς των θυμάτων από τα Τέμπη.
Όμως προχτές, μόλις ο Αρίστος το πήρε απόφαση και μπήκε στο μαγαζί του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον ανασχηματισμό, τα έκανε γυαλιά- καρφιά. Όταν βγήκε κατασκονισμένος από το μαγαζί, ο ανασχηματισμός που έγινε ως αντιπερισπασμός στις τεράστιες κινητοποιήσεις, ήταν ένας σωρός ερείπια.
Τώρα ο Μητσοτάκης αναζητά στα μπάζα τον Άδωνι, την κεντρική κολώνα της κυβέρνησης, ελπίζοντας ότι θα βγει στις τηλεοπτικές οθόνες και θα τον σώσει από τον εξευτελισμό.
Άδικος κόπος.
Αν δεν ήταν ο Αρίστος που κατεδάφισε το κυβερνητικό μαγαζί, θα το έκανε ο Άδωνις που κρατά το φουρνέλο με το φυτίλι αναμμένο.