Ο Βύρωνας αγκάλιασε το Κέντρο Ημέρας

Πίσω από κάθε ταμπέλα ψυχικής αρρώστιας κρύβεται πάντα ένας άνθρωπος, μια ξεχωριστή βιογραφία. Τη δυνατότητα ανάπτυξης της προσωπικότητας των ψυχικά νοσούντων μέσα από ποικιλία δραστηριοτήτων και την ευκαιρία εκπαίδευσης για μια πιο ανεξάρτητη διαβίωση δίνει το νέο Κέντρο Ημέρας του Συλλόγου Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία (ΣΟΨΥ), που έχει αγκαλιαστεί από την κοινωνία του Βύρωνα.«Είμαι συγκινημένη από την αποδοχή που έχουν ο ξενώνας και το Κέντρο Ημέρας του ΣΟΨΥ από την κοινωνία του Βύρωνα, μια κοινωνία που έχει παράδοση στον αγώνα», είπε κατά τα εγκαίνια η σύζυγος του προέδρου της Δημοκρατίας Μαίη Παπούλια, η οποία μέσα και από τη δική της 30χρονη εμπειρία ως ψυχολόγου στη Γερμανία, υπογράμμισε τη μεγάλη συνδρομή των συλλόγων οικογενειών στην κατανόηση από τους συγγενείς των μορφών που μπορεί να πάρει η ψυχική νόσος και στην κατάργηση του στίγματος.

«Οι ψυχικά ασθενείς και οι οικογένειές τους έχουν να σηκώσουν ένα φορτίο ακόμη: την κοινωνική αρρώστια, που εκφράζει τη σύγχρονη κοινωνική παθολογία της προκατάληψης, του ρατσισμού, των διακρίσεων, του αποκλεισμού του διαφορετικού. Εχει γίνει πολλή δουλειά και μπορούμε σήμερα να μιλάμε για ένα κίνημα των οικογενειών που έχουν πάσχοντα μέλη. Ζητάμε την αρωγή του κράτους και την υποστήριξη των ευαισθητοποιημένων πολιτών», είπε η επ. καθηγήτρια Ψυχιατρικής Μαρίνα Οικονόμου.

Την ύπαρξη ακραίων αρνητικών κοινωνικών αντιδράσεων απέναντι στους ψυχικά πάσχοντες και την ψυχιατρική μεταρρύθμιση στηλίτευσαν ο καθηγητής Κ. Στεφανής και ο δήμαρχος Αθηναίων Ν. Κακλαμάνης, ο οποίος έκανε παραίνεση προς τα ΜΜΕ να μην παρουσιάζουν απόψεις φανατισμένων ανθρώπων για χάρη της θεαματικότητας.

«Πρέπει να σπάσει η αντίληψη ότι οι ψυχικά ασθενείς θα μένουν εσαεί και θα γερνάνε κλεισμένοι στο σπίτι με την οικογένειά τους. Ο ξενώνας του ΣΟΨΥ και το Κέντρο Ημέρας αποτελούν το βήμα προς την ανεξαρτητοποίηση, ακόμη και την επαγγελματική αποκατάσταση», τόνισε η Αλ. Στρούμπου από τον ΣΟΨΥ.

«Οι άνθρωποι αυτοί, που μόλις ακούσαμε ότι θα έρθουν κοντά μας μουδιάσαμε, μας έκαναν πολύ καλό. Εδιωξαν τη σκουριά από το μυαλό μας και θύμισαν τι σπουδαίο είναι να δίνεις», ήταν τα λόγια ενός γείτονα καταστηματάρχη.

«Οταν υποχώρησαν τα συμπτώματα της αρρώστιας, παρουσιάστηκε το πρόβλημα του ελεύθερου χρόνου. Στο Κέντρο Ημέρας ένιωσα πως ανήκω κάπου. Ηθελα να ζήσω αλλά η ζωή, η προκατάληψη, ο περίγελος μου έκλειναν την πόρτα. Τώρα ξεκίνησα να ζω», είπε ο Βασίλης, ένοικος του ξενώνα.