Το ΜΕΤΩΠΟ κατέθεσε στην προχτεσινή συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου της ΟΕΝΓΕ συγκεκριμένη πρόταση εξόδου από την αδιέξοδη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ομοσπονδία, ευελπιστώντας να πρυτανεύσει η λογική και το συμφέρον του κλάδου (κλικ εδώ).
Δυστυχώς επικράτησαν και πάλι ο βερμπαλισμός, ο μικρομεγαλισμός και η μισαλλοδοξία των συνδικαλιστών του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Έκαναν (επιτέλους!) λόγο για την ανάγκη κλαδικής συμφωνίας, όχι όμως με βάση τις αποφάσεις του Συνεδρίου της ΟΕΝΓΕ, αλλά «με τους δικούς τους όρους».
Και ποιοι είναι οι δικοί τους όροι; Ένα συνονθύλευμα απίθανων πραγμάτων, τα οποία έφταναν μέχρι και πρόταση για.. 4ωρη πρωινή εργασία, αναμειγμένων με ισχυρές δόσεις ανυπακοής και ηρωισμούς ότι τάχα το επίπεδο του συνδικαλιστικού κινήματος έχει ανέβει θεαματικά, ώστε προκαλεί πανικό στους κυβερνητικούς μηχανισμούς.
Εν ολίγοις, αντί να ζητήσουν από το υπουργείο έναρξη διαλόγου για κλαδική συμφωνία και πάγωμα έκδοσης της υπουργικής απόφασης, πρότειναν να περιμένουμε προκειμένου να δυναμώσει το κίνημα, ώστε Ξανθός και Πολάκης να ζητήσουν από την ΟΕΝΓΕ ανακωχή και να ικανοποιήσουν εκόντες-άκοντες όλα τα αιτήματά μας.
Το τραγικό είναι πως οι ώρες πέρασαν «μες σε καπνούς και σε βρισιές» κι όταν έφτασε η ώρα των ψηφοφοριών το Γενικό Συμβούλιο είχε πάψει πλέον να έχει απαρτία, θυμίζοντας τους στίχους του Βάρναλη:
μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!