p align=”center” style=”text-align: center; margin: 0cm 0cm 6pt”>ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΚΩΣΤΑ ΖΑΧΑΡΙΑ
ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ 2013 (11/11/2012)
Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές,
συμπληρώθηκαν ήδη δύο μήνες σχολικού έτους στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Όμως, δώδεκα παιδιά στην ευρύτερη περιοχή της Τρίπολης δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να εγγραφούν, επειδή δεν έχουν κάνει τις απαραίτητες ιατρικές εξετάσεις και τον βασικό, υποχρεωτικό εμβολιασμό. Οι γονείς αδυνατούν, οι τοπικές υπηρεσίες πρόνοιας δεν έχουν εμβόλια και τα επικουρικά προγράμματα προαγωγής υγείας δεν κατάφεραν να προσεγγίσουν τις οικογένειές τους. Δώδεκα παιδιά δεν έχουν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και ταυτόχρονα υποκριτικά αποκλείονται από το σύστημα εκπαίδευσης.
Αυτή είναι η επιτομή της κυβερνητικής πολιτικής στον τομέα κοινωνικής προστασίας. Οδηγεί σε κατάρρευση τα υπολείμματα του κοινωνικού κράτους με απόλυτη άγνοια και ταυτόχρονα εγκληματική αδιαφορία.
Κύριε Πρόεδρε, η ζωή και η προοπτική αυτών των παιδιών δεν χωράει στα μέτρα της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς. Οι ζωές μας δεν χωράνε στους Προϋπολογισμούς τους.
Θα επιμείνω στο τμήμα εκείνο του Προϋπολογισμού που φέρεται ως "κοινωνικός", ενώ ενσωματώνει μέτρα αντικοινωνικού χαρακτήρα και δράσεις διάλυσης του κοινωνικού ιστού.
Ο Προϋπολογισμός είναι ταξικός και γι’ αυτό αντικοινωνικός. Εξοικονομεί από τους εργαζόμενους και παραχωρεί και αποδίδει στο κεφάλαιο.
Το μνημόνιο-3 που ήδη ψηφίστηκε, προβλέπει μείωση κατά 37,43% των δαπανών για ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία. Από τα 16 δισεκατομμύρια 200 εκατομμύρια ευρώ το 2012, πέφτουμε σε βάθος πενταετίας σε 11 δισεκατομμύρια 800 εκατομμύρια περίπου το 2016. Και έτσι, το μεγαλύτερο πρόβλημα κοινωνικής πολιτικής στη χώρα μας σήμερα, είναι η αδυναμία πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας και πρόνοιας.
Όταν το μέσο ποσοστό ανεργίας τρέχει επίσημα με 25%, και πάνω από50% στους νέους από 15 με 24 ετών, όταν το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς είναι μακροχρόνια άνεργοι και ανασφάλιστοι, καμιά πρόνοια δεν καταγράφεται στον Προϋπολογισμό για την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη. Καμιά πρόνοια δεν καταγράφεται για τους ανασφάλιστους μικρομεσαίους επαγγελματίες ούτε για τις αφανείς ομάδες που έχουν τεθεί στο κοινωνικό περιθώριο. Πλήρη αναλγησία αποτυπώνουν τα μέτρα στήριξης του προϋπολογισμού, για τις κοινωνικά ευάλωτες ομάδες. Γιατί κύριε Πρόεδρε, στερούν τη βοήθεια σε όσους πραγματικά την χρειάζονται ;
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να δώσω, ένα, δύο παραδείγματα.
Προωθείται αριθμητικός περιορισμός των αναπηρικών συντάξεων στο 10%. Πως θα γίνει, όμως, αυτό; Η αναπηρία είναι υπολειμματική κατάσταση της υγείας, πραγματική και δεν μπορεί να προβλεφθεί, ούτε να περιοριστεί διοικητικά. Μπορεί βέβαια να υποεκτιμηθεί, και απ’ ότι φαίνεται αυτό θα κάνει η συγκυβέρνηση, αφήνοντας άτομα με αναπηρία χωρίς προστασία, με άλλοθι τις πρακτικές των κυβερνήσεών τους, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, που όλοι γνωρίζουμε και που χρόνια τώρα πριμοδοτούσαν με τους δικούς τους ανθρώπους και τις δικές τους επιτροπές τους "ανάπηρους μαϊμούδες", την ατιμωρησία και τη διαφθορά.
Άλλο παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι οι αγρότες εντάσσονται πλέον σε προγράμματα βοήθειας στο σπίτι μετά την ηλικία των 78 ετών, όταν 78 χρόνια είναι ο μέσος όρος ζωής του ανδρικού πληθυσμού στη χώρα μας.
Όσον αφορά τις προβλέψεις για την υγεία, γίνονται περισσότερο από κάθε άλλη φορά εμφανείς οι καταστροφικές προθέσεις της Κυβέρνησης.
Στο σημείο αυτό, θα ήθελα να υποβάλω μια ερώτηση για όλους
Προς τι τα επαναλαμβανόμενα χαράτσια, τη στιγμή μάλιστα της μεγάλης ανάγκης των ασθενών; Προς τι τα 5 ευρώ για τα εξωτερικά ιατρεία, τα 25 ευρώ για την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο, το 1 αμαρτωλό ευρώ που επαναλαμβάνεται για κάθε συνταγή γιατρού;
Ο Υπουργός Υγείας που μίλησε χθες, αποσιώπησε όμως τις κραυγαλέες ελλείψεις πόρων και ανθρώπινου δυναμικού από το Εθνικό Σύστημα Υγείας. Το πολυνομοσχέδιο όμως, που ψηφίστηκε από τους 153 συναδέλφους, αποκαλύπτει για την πενταετία 2012-2016, 15112 αποχωρήσεις υπαλλήλων στα νοσοκομεία με μόνο 2261 προσλήψεις. Πως θα δουλέψουν τα νοσοκομεία μας και οι μονάδες υγείας με 13000 λιγότερους υπαλλήλους;
Αναφέρεται η Κυβέρνηση σε ενδυνάμωση κλινικών, σε αναδιαρθρώσεις και σε συγχωνεύσεις. Η αλήθεια όμως είναι ότι σύμφωνα και με το μνημόνιο, θα κλείσουν περισσότερα από 50 νοσοκομεία και 670 ιατρικά τμήματα.
Και όλα αυτά, γιατί και το μνημόνιο-3 και ο Προϋπολογισμός, συμβάλουν στη γιγαντιαία προσπάθεια αναστροφής των δαπανών προς όφελος του ιδιωτικού τομέα υγείας. Προσπαθούν να μεταθέσουν τις υποχρεώσεις στις τσέπες των ασθενών.
Οι δαπάνες του τακτικού Προϋπολογισμού για την υγεία, ανέρχονται σε 3,8% των συνολικών κρατικών δαπανών. Και αν προστεθεί η μειωμένη κρατική επιχορήγηση του ΕΟΠΥΥ, οι αναιμικές δημόσιες επενδύσεις για την υγεία, ακόμη και οι επιχορηγήσεις στον ΕΟΠΥΥ από τα επί μέρους ταμεία, οι συνολικές δαπάνες για τη δημόσια υγεία δεν ξεπερνούν το 5%, παρά τις προβλέψεις του μνημονίου που ήταν 6%. Άρα, είναι δαπάνες καταστροφικές. Δεν μπορούν να στηρίξουν ένα δημόσιο σύστημα υγείας που καταρρέει, δεν μπορούν να χρηματοδοτήσουν την πρωτοβάθμια περίθαλψη.
Ο Προϋπολογισμός αναφέρεται και σε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες στον τομέα της υγείας. Θα σας πω δύο παραδείγματα. Το πρώτο αφορά το ΕΣΠΑ, όπου για την ψυχική υγεία έχει απορροφηθεί μόνο το 4% και άρα, η Κυβέρνηση δεν δικαιούται να ομιλεί.
Το δεύτερο αφορά τον περίφημο ιατρικό τουρισμό, που αποτελεί κορωνίδα όπως είπε ο κύριος Υπουργός, των προθέσεων της Κυβέρνησης στην υγεία. Όμως σε βάρος ποιών υπηρεσιών θα αναπτυχθεί ο ιατρικός τουρισμός; Σε ποια νησιά; Σε ποιους τουριστικούς προορισμούς; Με ποια στελέχωση Κέντρων Υγείας, των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας, των Μονάδων τεχνητού νεφρού, των Μονάδων αυξημένης φροντίδας Υγείας;
Κύριε Πρόεδρε, η σημερινή συζήτηση και η ενδεχόμενη ψήφιση του Προϋπολογισμού, που πραγματώνει τις κατευθύνσεις του μνημονίου-3, επισφραγίζουν θεσμικά την υποταγή του πολιτικού μας συστήματος, του πολιτικού μας προσωπικού, σε υπερεθνικά κέντρα εξουσίας.
Ο Προϋπολογισμός αυτός μπορεί να ψηφιστεί, αλλά δεν θα περάσει. Ο κόσμος της εργασίας, η αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, θα τον ανατρέψουμε με καθημερινούς αγώνες. Μας δίνουν ελπίδα, οι κοινωνικές αντιστάσεις που καθημερινά αναπτύσσονται στους χώρους δουλειάς. Η λαϊκή αντίσταση και η αλληλεγγύη, δεν είναι μόνο επιλογή της δικής μας Αριστεράς, αλλά και ο μόνος δρόμος για να μην παραδοθούμε ως κοινωνία στον κατακερματισμό, τον κανιβαλισμό, τον εφησυχασμό, τη μοναξιά και την απόγνωση.
Κανείς, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν πρέπει να είναι μόνος του στην κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει τη δύναμη να αλλάξει το οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο – αναλύθηκαν εδώ οι πολιτικές του – και θα το πράξει σύντομα.