Μετά τους φόρους η κυβέρνηση αποφασίζει λιτότητα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για να περιορίσει το έλλειμμα
Το ενδεχόμενο να «παγώσει» τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων εξετάζει σοβαρά το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, προκειμένου να περιορίσει τις υπέρογκες δαπάνες του Δημοσίου. Σε αντιστάθμισμα, και για να περιοριστούν οι αντιδράσεις, οι αυξήσεις στις συντάξεις θα είναι σε «ικανοποιητικάεπίπεδα», άνω του πληθωρισμού. Κύκλοι του υπουργείου Οικονομίας αναφέρουν ότι οι αυξήσεις που χορηγούνταν ως τώρα στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ήταν υψηλότερες από τον πληθωρισμό, ο οποίος κυμαινόταν πέρυσι μεταξύ 4,0% και 4,5%. Τώρα, όμως, ο πληθωρισμός κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα (0,5% τον Μάιο του 2009) και συνεπώς οι αυξήσεις, λόγω των εκτάκτων αναγκών που προκάλεσε η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, δεν μπορεί και δεν πρέπει παρά να είναι οριακές ή και μηδενικές.
Στο υπουργείο Οικονομίας έχουν γίνει εισηγήσεις για το «πάγωμα» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, με το επιχείρημα ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου όχι μόνο δεν θα προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις, αλλά και, αν γίνει ο κατάλληλος επικοινωνιακός χειρισμός, το μέτρο θα χαιρετιστεί από τους υπόλοιπους μισθωτούς, οι οποίοι θίγονται από την κρίση, τα φορολογικά μέτρα, την ανασφάλεια και τις αβεβαιότητες. Ούτως ή άλλως, καταλήγουν, οι δημόσιοι υπάλληλοι χαρακτηρίζονται «προνομιούχοι» έναντι των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Η απόφαση, όμως, θα αποτελέσει σήμα και για τη συγκράτηση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα το 2010.
Η κυβέρνηση έχει αναλάβει την υποχρέωση έναντι της ΕΕ να περιορίσει το έλλειμμα από το 5% το 2008 στο 3,7% το 2009 και κάτω του 3% το 2010. Για να επιτευχθεί ο στόχος αυτός θα πρέπει να αυξήσει τα έσοδα και να περιορίσει τις δαπάνες. Για την αύξηση των εσόδων εφαρμόζει την πρακτική της αύξησης των φόρων με τη μέθοδο των «πακέτων». Για τη μείωση των δαπανών, όμως, τα όποια μέτρα έχουν ληφθεί κυρίως προς την κατεύθυνση της συγχώνευσης των οργανισμών, τον περιορισμό των αμοιβών των προέδρων των οργανισμών, τις περικοπές στις υπερωρίες κτλ. δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα. Αλλωστε και να καταργούνταν πλήρως οι υπερωρίες και οι υπερωριακές αποζημιώσεις, οι συμμετοχές σε επιτροπές, οι μετακινήσεις κτλ., η εξοικονόμηση πόρων δεν θα ξεπερνούσε σε ετήσια βάση τα 150 εκατ. ευρώ.
Δυσκολίες επίσης υπάρχουν και στον περιορισμό των καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου, όπως μισθώματα κτιρίων, δαπάνες τηλεπικοινωνιών, ύδρευσης, φωτισμού, προμήθειες και διάφορες άλλες δαπάνες.
Στο πλαίσιο αυτό το «πάγωμα» των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων θεωρείται κατάλληλο μέτρο για τον περιορισμό των δημοσίων δαπανών, αφού ο αριθμός τους δεν περιορίζεται, παρά το γεγονός ότι συνταξιοδοτούνται όλο και περισσότεροι. Σύμφωνα με στοιχεία από τον προϋπολογισμό, τον Ιούνιο του 2005 οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν 477.280 και τον Ιούνιο του 2006 αυξήθηκαν σε 486.580. Τον αντίστοιχο μήνα του 2007 αυξήθηκαν εκ νέου και έφθασαν στους 503.170 για να ξεπεράσουν τον Ιούνιο του 2008 τους 560.680. Από αυτούς οι 445.826 ήταν τακτικοί, οι 25.491 αορίστου χρόνου και οι 35.363 ορισμένου χρόνου.