Πανελλαδικές Συνδιασκέψεις ΣΥΡΙΖΑ για Εργασία, Περιβάλλον, Υγεία

Με αμείωτους ρυθμούς συνεχίζονται οι διαδικασίες εμπλουτισμού του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, με τη διοργάνωση θεματικών συνδιασκέψεων από τις επιμέρους Επιτροπές, ενόψει της Πανελλαδικής Σύσκεψης στις 10-12 Απρίλη. Συνδιασκέψεων που δεν αποτελούν “κλειστές” εσωτερικές διαδικασίες, αλλά με ανοιχτά καλέσματα στοχεύουν στην ουσιαστική εμπλοκή και κινητοποίηση όσο το δυνατόν περισσότερων δυνάμεων.

Μετά τις επιτυχημένες ως προς τη συμμετοχή και παραγωγή θέσεων, πανελλαδικές συνδιασκέψεις Παιδείας και Δικαιωμάτων, πραγματοποιείται αύριο η 1η Πανελλαδική Εργατική Συνδιάσκεψη καθώς και η Πανελλαδική Ολομέλεια της θεματικής “Πόλη, Περιβάλλον, Οικολογία”. Την Κυριακή από τις 10 π.μ. έως τις 4 μ.μ., στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου (Πειραιώς 134) καλείται η Συνδιάσκεψη για την Υγεία.

Συγκεκριμένα το πρόγραμμα των εκλογών και των ευρωεκλογών, οι διαδικασίες πανελλαδικής δικτύωσης και οι προτάσεις δράσης θα απασχολήσουν τη Θεματική Περιβάλλοντος, που συγκαλείται στο ΕΜΠ (κτίριο Γκίνη, 10 π.μ. – 5 μ.μ.).

Την ίδια ώρα, με ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ, Αλ. Τσίπρα, ξεκινούν οι εργασίες της Εργατικής Συνδιάσκεψης στην ΑΣΟΕΕ, όπου, πέρα από τη συμβολή στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ για τα εργασιακά, θα συζητηθούν το ζήτημα της στρατηγικής του συνδικαλιστικού κινήματος και οι μορφές συντονισμού.

Ανάγκη ριζικής αλλαγής οικονομικού – κοινωνικού συστήματος

Την ανάγκη ριζικής αλλαγής του οικονομικού – κοινωνικού συστήματος από ένα άλλο σύστημαπαραγωγικών σχέσεων, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς την καταστροφική κυριαρχία του κέρδους, με σεβασμό στο περιβάλλον, επισημαίνει η εισήγηση της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής, καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, τη χρηματοδότηση – αποκατάσταση οικονομικής βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος κ.ο.κ.

Παράλληλα, αναφορικά με το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η εισήγηση διαπιστώνει “αναντιστοιχία” μεταξύ της οξύτητας της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και της συμβιβαστικής στάσης της πλειοψηφίας της ηγεσίας των συνδικάτων, με ευθύνη κυρίως της ΔΑΚΕ και της ΠΑΣΚΕ.

Σημειώνει πως το μεγαλύτερο ζήτημα της περιόδου είναι η προώθηση των αιτημάτων για ίση μεταχείριση των νέων και παλαιών επισφαλώς εργαζομένων, δίνοντας έμφαση στη δημιουργία ενός πλατιού, ενωτικού, μαχητικού, ισχυρού, διεκδικητικού συνδικαλισμού βάσης σε ταξική κατεύθυνση με βάση τα προβλήματα.

Δ.Σφ.