Ούτε φόρο ούτε πόρο δίνει ο υπουργός Οικονομικών στο Ασφαλιστικό. Προέτρεψε μάλιστα τα Ταμεία να «εκποιήσουν περιουσιακά στοιχεία» για να αποκτήσουν την αναγκαία ρευστότητα.
Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδος και Κουτρουμάνης (αριστερά) με τον πρόεδρο της Επιτροπής για το Ασφαλιστικό, καθηγητή Αγγ. Στεργίου Η αναμενόμενη από μέρες βαρυσήμαντη, και γι’ άλλους πολύφερνη, ομιλία του κ. Παπακωνσταντίνου στην Επιτροπή Διαλόγου για το Ασφαλιστικό όχι μόνο δεν έφερε τους αναγκαίους νέους πόρους στο σύστημα, αλλά αφ’ ενός επικύρωσε τη δεινή οικονομική θέση που βρίσκονται τα δημόσια οικονομικά -χαρακτηρίζοντας θέμα «εθνικής επιβίωσης την εκτέλεση του προϋπολογισμού»- και αφ’ ετέρου δεν δίστασε να προτείνει την εκποίηση της περιουσίας των Ταμείων για να πληρωθούν οι συντάξεις. Και αυτό αποτελεί δημόσια αναγνώριση της πτώχευσης του Δημοσίου, αν και αυτή εμφανίζεται ακόμη (;) ως ελεγχόμενη (ή κεκαλυμμένη). Μάλιστα ο Γ. Παπακωνσταντίνου προειδοποίησε, στέλνοντας περισσότερο μήνυμα στις αγορές προκειμένου να αποκλιμακωθούν τα… σπρεντ, ότι «δεν θα υπογράψω ξανά επιταγή για κάλυψη έκτακτων ελλειμμάτων των Ταμείων». Ουσιαστικά ο κ. Παπακωνσταντίνου προϊδέασε για τις δραματικές περικοπές που ανακοίνωσε το βράδυ ο πρωθυπουργός.
«Η καταβολή των συντάξεων είναι συνταγματική επιταγή, που δεν επιτρέπεται να αγνοείται από κανέναν και για τίποτε, όσο δύσκολες και αν είναι οι οικονομικές συγκυρίες, όσο ασφυκτικές και αν είναι οι πιέσεις των Βρυξελλών και αυτό είμαστε αποφασισμένοι να το υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο» επισημαίνει η ΓΣΕΕ.
Ο κ. Παπακωνσταντίνου είπε ακόμη ότι ένας επιπλέον φόρος για το Ασφαλιστικό θα εσήμαινε την επιβάρυνση των έντιμων φορολογούμενων, ενώ δεν έχουν αναπτυχθεί οι αναγκαίες δομές και δεν έχουν προωθηθεί οι διαρθρωτικές αλλαγές για τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Ετσι, παρέπεμψε στο μέλλον, και ενδεχομένως στις… ελληνικές καλένδες, την πρόβλεψη για νέους πόρους, όπως ένα μέρος από την αύξηση του φορολογικού συντελεστή φυσικών προσώπων, από τον ΦΠΑ (μέσω της βελτίωσης των εισπρακτικών μηχανισμών, αφού το 4% των σχετικών εσόδων πάνε στο Ασφαλιστικό), τη μελλοντική αύξηση του ΑΕΠ (και άρα το 1% που πάει στο ΙΚΑ) κ.ά.
* Μετά την εξέλιξη αυτή, ο υπουργός Εργασίας Α. Λοβέρδος δεν έχει λόγο να είναι ευχαριστημένος. Πόσο μάλιστα όταν είχε εναποθέσει πολλά στην πρόσθετη οικονομική ενίσχυση του Ασφαλιστικού για τη νέα αρχιτεκτονική του συστήματος. (Αυτό εξάλλου είναι το θέμα της συζήτησης την επόμενη Τρίτη 9/2, όπου θα υπάρξουν προτάσεις για την εισαγωγή της βασικής σύνταξης, όπου το ανταποδοτικό μέρος θα καταβάλλει το Ταμείο κύριας και το κεφαλαιοποιητικό της επικουρικής). Μοιραία το βάρος έπεσε στη χρηματοδότηση του Ταμείου Αλληλεγγύης (ΑΚΑΓΕ) με 580 εκατ. το 2009 και 630 εκατ. φέτος. Αλλά, σε ετήσια βάση, αυτά τα ποσά δεν αρκούν για την κάλυψη των ελλειμμάτων ούτε του ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ), το οποίο παρουσιάζει φέτος λειτουργικό έλλειμμα άνω των 500 εκατ., ενώ συνολικά από το Ασφαλιστικό ο κ. Παπακωνσταντίνου στέρησε 4 δισ. ευρώ (σε σχέση με τις μεταβιβάσεις του 2009).
Προτάσεις ΓΣΕΕ
Για την ενίσχυση του Ταμείου Αλληλεγγύης Γενεών η ΓΣΕΕ προτείνει ενδεικτικά:
* Τέλος στα ακαθάριστα έσοδα σε ΟΠΑΠ – λαχεία – καζίνο.
* Τέλος στα ακαθάριστα έσοδα όλων των επιχειρήσεων.
* Τέλος στα ακαθάριστα έσοδα από εκμίσθωση ακινήτων πάνω από 20.000 για κάθε σύζυγο και χωρίς όριο για όλα τα νομικά πρόσωπα.
* Τέλος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ (αντί της ΕΡΤ).
* Ποσοστό επί των πάσης φύσεως εσόδων από ποινές και πρόστιμα για παραβάσεις της φορολογικής νομοθεσίας.
* Πράσινος φόρος σε κάθε ρυπαντική δραστηριότητα.
60 φορές πάνω τα «νέα» φάρμακα
* Εκ των πραγμάτων το βάρος για τη βελτίωση των οικονομικών τού συστήματος περνάει μέσα από τον έλεγχο των -υπερβολικών σε κάθε περίπτωση- δαπανών υγείας. Μάλιστα, έκθεση του κ. Α. Λοπατατζίδη, η οποία κατατέθηκε, αποκαλύπτει ότι οι υγειονομικές δαπάνες από 2 δισ. το 2003 εκτινάχθηκαν στα 5 δισ. πέρυσι, «σημειώνοντας αύξηση 16% το χρόνο, υπερδιπλάσια των άλλων κρατών-μελών». Για την καθαρή κλοπή πόρων αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι «μια διαθερμία έχει κόστος 5 ευρώ και πληρώνεται από τα Ταμεία 384, ενώ ένας γαστρικός δακτύλιος έχει κόστος 250 ευρώ και αποζημιώνεται με 3.450 ευρώ». Στη συνέχεια αποκαλύπτεται ότι ένα παλαιό φάρμακο για τον σακχαρώδη διαβήτη κόστιζε 2,41 ευρώ και το νέο που το αντικατέστησε έφτασε να πληρώνεται με 130,26, ένα αντιυπερτασικό από 2,25 τώρα, σε νέα συσκευασία πληρώνεται με 72,32, για την πνευμονοπάθεια από 3,33 τώρα τιμολογήθηκε 58,45 και ένα αντιψυχωσικό από 2,53 πληρώνεται πλέον 144,37. Ενα ακόμη τρικ για την κλοπή των αποθεματικών των Ταμείων αφορά τον διπλασιασμό των χαπιών ανά συσκευασία. Και δι’ αυτού του κόλπου υπερδιπλασιάζεται και η τιμή, ενώ αυτός ο αριθμός από ταμπλέτες (40 και πλέον) σχεδόν ποτέ δεν συνίσταται ως φαρμακευτική αγωγή. Ο κ. Λοπατατζίδης προτείνει τη δημιουργία ενός Ενιαίου Ταμείου Ασφάλισης Υγείας (ΕΤΑΥ) που θα αγοράζει και θα διαπραγματεύεται κεντρικά τις τιμές για τις υγειονομικές υπηρεσίες.
* Ο καθηγητής Θ. Σακελλαρόπουλος (Πάντειο) πρότεινε «σε πρώτη φάση να υπάρξει συντονισμός της αγοράς φαρμάκων από τα 4 μεγαλύτερα ασφαλιστικά ταμεία (ΙΚΑ, ΟΓΑ, ΟΑΕΕ, ΟΠΑΔ)». *