ΡΕΠΟΡΤΑΖ:ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟΣ
Χωρίς οργανωμένες μονάδες παρηγορητικής αγωγής είναι το ΕΣΥ. Την ώρα που χιλιάδες καρκινοπαθείς αναζητούν λύση στους βασανιστικούς πόνους, τα ιατρεία πόνου λειτουργούν αποσπασματικά και βασίζονται στον εθελοντισμό και στην ευαισθησία γιατρών και εργαζομένων. Δύο στους πέντε καρκινοπαθείς υποφέρουν από πόνο στα αρχικά στάδια της νόσου, ενώ στα τελικά στάδια πονούν το 80% έως 90% των πασχόντων.
Τα παραπάνω τόνισαν χθες η πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Παρηγορητικής και Συμπτωματικής Φροντίδας, αναπληρώτρια καθηγήτρια Αναισθησιολογίας κ. Αθηνά Βαδαλούκα και τα μέλη του συμβουλίου κ. Εριφύλλη Αργύρα και κ. Διονύσιος Δίπλας, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παρηγορητικής Φροντίδας (6 Οκτωβρίου).
Οι επιστήμονες περιέγραψαν με τα πλέον μελανά χρώματα την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι πάσχοντες από πόνο, λέγοντας ότι πρόκειται για ένα θέμα που δεν βρίσκεται ψηλά στις προτεραιότητες της πολιτείας:
«Εναν άνθρωπο με καρκίνο, που πονά, τον εκμεταλλεύεται το ιδιωτικό συμφέρον μέχρι τις τελευταίες μέρες της ζωής του», τόνισαν οι αναισθησιολόγοι, περιγράφοντας εικόνες ντροπής στα ελληνικά νοσοκομεία.
Τα ιατρεία πόνου, που λειτουργούν στα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής και της περιφέρειας, δεν είναι ενταγμένα στους οργανισμούς των νοσηλευτικών ιδρυμάτων και δεν τους διατίθεται χώρος, προσωπικό και υποδομές.
Στο νοσοκομείο «Ερυθρός» οι ασθενείς εξετάζονται στο γραφείο των αναισθησιολόγων και είναι σε κοινή θέα όταν γδύνονται ή αξιολογούνται από τους γιατρούς.
«Αρεταίειο»
Στο «Αρεταίειο» νοσοκομείο δεν υπάρχει χώρος για τους πάσχοντες από χρόνιο πόνο. Το ιατρείο δεν διαθέτει γραμματεία, αδελφή νοσοκόμα και τραυματιοφορέα και όσοι εργάζονται σε αυτό παρέχουν τις υπηρεσίες τους εθελοντικά.
Κρατικοί ξενώνες δεν υπάρχουν ούτε κατά διάνοια. Η κατ οίκον νοσηλεία των πασχόντων προβλέπεται με υπουργική απόφαση του 92, αλλά εφαρμόζεται μόλις σε δύο ή τρία δημόσια νοσοκομεία.
Πρόβλημα υπάρχει και με τα παυσίπονα φάρμακα που χορηγούνται σε άτομα με χρόνιο πόνο. Πρόκειται -είπαν- για παλιά και φθηνά φάρμακα, τα οποία δεν φτάνουν στην αγορά, προφανώς επειδή δεν έχουν μεγάλα περιθώρια κέρδους.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ο πόνος δεν αφορά μόνο τους καρκινοπαθείς. Ενας στους πέντε ανθρώπους, ηλικίας 40 έως 60 ετών, υποφέρει από μέτριο έως έντονο χρόνιο πόνο, ο οποίος προκαλείται από διάφορες παθήσεις.
ΘΕΙΟΣ ΤΗΣ ΑΤΥΧΗΣ 30ΧΡΟΝΗΣ
Ας είναι η Αμαλία το τελευταίο θύμα του πόνου
«Η Αμαλία δεν ήταν μοναδική περίπτωση ανθρώπου που υπέφερε από τους πόνους. Πίσω της, υπάρχουν στρατιές ανθρώπων που έχουν την ανάγκη να βοηθηθούν. Να συμβάλουμε όλοι, ώστε οι επόμενοι πάσχοντες να ανακουφιστούν σε κάποιο κέντρο πόνου».
Τα λόγια ανήκουν στον θείο και νονό της Αμαλίας Καλυβίνου, η οποία χάθηκε μετά από χρόνια ταλαιπωρίας με έναν αδιάγνωστο καρκίνο. «Από την ηλικία των εννέα ετών πονούσε στον μηρό.
Οι εξετάσεις που έκανε έδειχναν ότι υπήρχε καρκίνος, αλλά κανένας γιατρός δεν το έβλεπε. Επί 17 χρόνια την εξέταζαν πολλοί γιατροί και κανένας δεν έκανε διάγνωση. Στο τέλος, μας είπαν ότι είχε ιδιοπάθεια. Δημιουργούσε, δηλαδή, η ίδια τον πόνο που τη βασάνιζε».
Σύμφωνα με τον κ. Τζούμα, τα κέντρα πόνου άλλαξαν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι την περιέβαλαν με στοργή και αντιμετώπισαν τον πόνο της. Ηταν, όμως, αργά. Η Αμαλία έφυγε τον περασμένο Μάιο, σε ηλικία 30 ετών…