/strong>
Η άνοιξη του κινήματος των νοσοκομειακών γιατρών με το κύμα των επισχέσεων σε όλα τα νοσοκομεία της χώρας ανέτρεψε τα σχέδια του Αβραμόπουλου και άλλαξε τον άνεμο που πνέει στα νοσοκομεία. Η μεγάλη συμμετοχή των συναδέρφων και κυρίως των ειδικευόμενων στις συνελεύσεις και τις συγκεντρώσεις, το πάγωμα της προγραμματισμένης λειτουργίας των κλινικών και των τμημάτων, το κλείσιμο των εφημεριών, η καθημερινή περιφρούρηση, το μοίρασμα προκήρυξης στις πύλες και ο πανελλαδικός συντονισμός έκαναν τις απειλές των διοικήσεων και του υπουργείου να πέσουν στο κενό.
Όσο κι αν ο Αβραμόπουλος νόμιζε πως θα μας εκβιάσει με τις απλήρωτες εφημερίες να υπογράψουμε την κλαδική συμφωνία-έκτρωμα που εισάγει επίδομα εφημερίας, καταργεί τον υπερωριακό χαρακτήρα της εφημερίας, καθηλώνει τους μισθούς μας και διαιωνίζει τις ατέλειωτες ώρες εργασίας, έτρεξε πανικόβλητος να πληρώσει όλες τις εφημερίες προσπαθώντας να αποφύγει τα χειρότερα. Αυτή η νίκη των νοσοκομειακών γιατρών μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα κατάφερε να δώσει ένα χαστούκι στο υπουργείο, αλλά και ένα μήνυμα σε όλους αυτούς που μιλούσαν για την απαξίωση του κινήματος μέσα στα νοσοκομεία. Η «αδιαφορία» έγινε δράση, το «βόλεμα» έγινε συμμετοχή και η «οσφυοκαμψία» έγινε συσσωρευμένη οργή. Για πρώτη φορά αποδείξαμε πως έχουμε τη δύναμη να ανατρέψουμε την πολιτική του υπουργείου και να παλέψουμε για πραγματική δημόσια και δωρεάν υγεία.
Αποτέλεσμα αυτής της δυναμικής είναι η διεξαγωγή του έκτακτου συνεδρίου και η αλλαγή της στάσης της ΠΑΣΚΕ, αποτρέποντας έτσι το ξεπούλημα της ηγεσίας της ΟΕΝΓΕ και δίνοντας στους νοσοκομειακούς γιατρούς την πρωτοβουλία των κινήσεων. Γι’ αυτό και ο Αβραμόπουλος συναντιέται άρον άρον με τον Αλογοσκούφη και ανακοινώνει «προσλήψεις», ενώ ταυτόχρονα η ΔΑΚΕ μοιράζει προκηρύξεις που εκθειάζουν την πρόταση του υπουργείου. Όσο κι αν προσπαθούν να θολώσουν τα νερά και να ανακόψουν τη δυναμική των κινητοποιήσεων δεν μπορούν να κρύψουν την αλήθεια: ότι το μόνο που επιδιώκει η κυβέρνηση είναι να διαλύσει τις εργασιακές σχέσεις των νοσοκομειακών γιατρών, να καθηλώσει τους μισθούς μας, να συρρικνώσει κι άλλο τη δημόσια υγεία και να εκχωρήσει μεγαλύτερο κομμάτι της στους ιδιώτες. Δεν ξεχνάμε ότι είναι αυτοί που συνεχώς ανακοινώνουν ψεύτικες προσλήψεις, που περικόπτουν εφημερίες, που δίνουν δώρο στους ιδιώτες και τις τράπεζες την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.
Τώρα είναι η ευκαιρία να περάσουμε στην αντεπίθεση και να επιβάλουμε την ατζέντα μας διεκδικώντας πραγματικές αυξήσεις, μαζικές προσλήψεις και ανθρώπινο ωράριο. Είναι η ώρα να σπάσουμε τη λιτότητα και την κοροϊδία του Αλογοσκούφη (προτείνει μηδενικές αυξήσεις την ώρα που η ακρίβεια καλπάζει) και να κερδίσουμε ένα νέο μισθολόγιο, αντισταθμίζοντας τις απώλειες της τελευταίας δεκαετίας και αποδεσμεύοντας τις αποδοχές μας από το κυνηγητό των εφημεριών. Η μάχη για πραγματικές αυξήσεις αυτή τη στιγμή έχει ανοίξει σε όλο το δημόσιο και γίνεται ακόμα πιο επιτακτική μετά την κρίση ανατιμήσεων στα είδη βασικής ανάγκης. Είναι η ώρα να διεκδικήσουμε μαζικές προσλήψεις ειδικών και ειδικευόμενων για να εφαρμοστεί το 48ωρο, για να σταματήσει η ανεργία των νέων γιατρών και να αναβαθμιστεί πραγματικά η δημόσια δωρεάν υγεία. Είναι η ώρα να ανατρέψουμε τους αντιασφαλιστικούς νόμους και να κερδίσουμε πραγματικά ασφαλιστικά δικαιώματα για παλιούς και νέους συναδέρφους. Απέναντι στην πρόκληση της κυβέρνησης να σπαταλάει 14,5 δις ευρώ για εξοπλιστικά προγράμματα την επόμενη πενταετία (ποσό που αντιστοιχεί σε 500 χιλιάδες προσλήψεις!) τώρα είναι η ώρα να διεκδικήσουμε λεφτά για το ΕΣΥ και τις ανάγκες μας.
Αυτή η μάχη δεν μπορεί να εξαντληθεί απλά και μόνο στο έκτακτο συνέδριο. Η δυναμική της βάσης είναι αυτή που άλλαξε τα δεδομένα και τρομάζει το υπουργείο πολύ περισσότερο από τις όποιες αποφάσεις παρθούν σε αυτό. Είναι λάθος η ζωντάνια και η μαζικότητα των συνελεύσεων, των συντονιστικών και των συγκεντρώσεων να περιοριστεί απλά και μόνο στα μαγειρέματα των 200 συνέδρων, όπου εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να συμμετέχει το πιο ζωντανό κομμάτι των επισχέσεων, οι νέοι γιατροί και κυρίως οι ειδικευόμενοι. Επιπλέον, η διεξαγωγή του συνεδρίου υπό καθεστώς πανελλαδικών κινητοποιήσεων είναι η μόνη εγγύηση απέναντι σε κάθε απόπειρα ξεπουλήματος.
Από την άλλη είναι λάθος να ζητάμε την εφαρμογή της ευρωπαϊκής οδηγίας καταθέτοντας μειωμένα προγράμματα εφημεριών. Πέρα από το ότι η ευρωπαϊκή οδηγία εισάγει την ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου και αναμένεται να αναθεωρηθεί ορίζοντας τον ανώτατο εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας στις 67 ώρες, θέτει σε κίνδυνο την πληρωμή των εφημεριών που ούτως ή άλλως θα κληθούμε να κάνουμε. Πολύ περισσότερο η μάχη με την κυβέρνηση δεν είναι νομική, αλλά πολιτική. Το δικαίωμα στο ανθρώπινο ωράριο και τις αξιοπρεπείς αποδοχές δεν κερδίζεται με εκκλήσεις στη νομιμότητα, ούτε στις αίθουσες των δικαστηρίων, αλλά με τις κινητοποιήσεις μας. Αυτός που έχει στριμώξει την κυβέρνηση δεν είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά ο αγώνας των νοσοκομειακών γιατρών. Αλλά ούτε η στείρα αντιπαράθεση για την καθαρότητα των πλαισίων και των αιτημάτων είναι χρήσιμη καθώς αποπροσανατολίζει και διασπά την ενότητα μας απέναντι στο υπουργείο και στο τέλος καταλήγει σε αδράνεια.
Οι συνελεύσεις της ΕΝΙΘ, των τοπικών ενώσεων αλλά και των νοσοκομείων πρέπει να αποφασίσουν ένα πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων με διάρκεια που θα μας επιτρέψει να ξαναπιάσουμε το νήμα του αγώνα και να στριμώξουμε την κυβέρνηση. Αυτό που απέδειξαν οι συνάδερφοι με τη μαζική συμμετοχή τους στις κινητοποιήσεις δεν είναι ότι απλά και μόνο έδωσαν έναν «ανώδυνο» αγώνα μέχρι να πάρουν τα δεδουλευμένα. Ήταν μια έκρηξη οργής απέναντι στις κοροϊδίες του υπουργείου, μια σκληρή μάχη απέναντι στις απειλές διοικήσεων, καθηγητάδων και διευθυντών και μια συνειδητή απάντηση στον εκβιασμό του Αβραμόπουλου. Πίσω από στερεότυπα του τύπου «ο κόσμος δεν τραβάει για μεγάλες κινητοποιήσεις και μάλιστα απεργιακές» αυτό που κρύβεται είναι η διαγραφή και η υποτίμηση του κινήματος των επισχέσεων και η ηττοπάθεια των ηγεσιών. Μια μεγάλη απεργιακή μάχη με στόχο τη συνολική ανατροπή της κατάστασης που βιώνουμε καθημερινά μπορεί να εμπνεύσει την πλειοψηφία των συναδέρφων και να ξεδιπλώσει πολύ μεγαλύτερη δυναμική από αυτή που έχουμε δει ως τώρα. Κάθε καθυστέρηση και αναποφασιστικότητα δίνει χρόνο στο υπουργείο να αναδιπλωθεί και παγώνει τη δυναμική του προηγούμενου διαστήματος.
Πολύ περισσότερο τώρα που οι υπόλοιποι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία βρίσκονται σε κινητοποιήσεις (απαιτώντας αυξήσεις, προσλήψεις και ένταξη στα βαρέα και ανθυγιεινά) χρειάζεται να συντονιστούμε μαζί τους. Ο κοινός αγώνας όλων των υγειονομικών μπορεί να σπάσει την αδιαλλαξία και την αδιαφορία του υπουργείου υγείας και να αναδείξει σε όλη την κοινωνία το ζήτημα της δημόσιας και δωρεάν υγείας. Γι’ αυτό χρειάζεται να φτιάξουμε κοινές απεργιακές επιτροπές (γιατρών και υπόλοιπου προσωπικού) στα νοσοκομεία που να ενημερώσουν, να περιφρουρήσουν και να οργανώσουν την απεργία, για να μετατρέψουμε τον Ιούνη σε μήνα παννοσοκομειακού απεργιακού κινήματος που θα σαρώσει τα σχέδια της κυβέρνησης και του υπουργείου.
Να αποφασίσουμε
1. τη συμμετοχή μας στις στάσεις εργασίας της ΠΟΕΔΗΝ (27/5 στην επαρχία και 29/5 στην Αττική) με κοινές συγκεντρώσεις
2. Πενθήμερη απεργία από Τετάρτη 4 Ιούνη ως την Τρίτη 10 Ιούνη με κοινό πανελλαδικό συλλαλητήριο γιατρών και λοιπών υγειονομικών στις 4 Ιούνη, μέρα 24ωρης απεργίας της ΠΟΕΔΗΝ..
3. Πρόταση στο συνέδριο να απορρίψει την πρόταση του υπουργείου και να προκηρύξει πανελλαδική απεργία διαρκείας με τα αιτήματα των συνελεύσεων.
4. Κοινές απεργιακές επιτροπές γιατρών και λοιπού προσωπικού σε όλα τα νοσοκομεία.
5. Νέες γενικές συνελεύσεις στις 9 και 10 Ιούνη
ΟΛΟΙ ΣΤΗ
ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΝΙΘ
ΠΕΜΠΤΗ 29 ΜΑΗ, 12μ αμφ. Ιπποκρατείου