Την αντίθεσή του στη λογική της «μαζικής αναδιάρθρωσης του χώρου της δημόσιας περίθαλψης με μεγάλα βήματα» εξέφρασε ο καθηγητής Πολιτικής της Υγείας και επικεφαλής της Ανεξάρτητης Ομάδας Εργασίας Ειδικών Εμπειρογνωμόνων του Τομέα Υγείας κ. Ηλίας Μόσιαλος, συνιστώντας στον υπουργό Υγείας κ. Ανδρέα Λοβέρδο να μη θέσει «μαξιμαλιστικούς στόχους». Ο καθηγητής περιέγραψε τις σκέψεις του για τα έξι βήματα που πρέπει να γίνουν στο πλαίσιο της δημιουργίας του νέου νοσοκομειακού χάρτη της χώρας, σημειώνοντας ότι οι αλλαγές πρέπει να σχεδιαστούν σε βάση 5ετίας. «Δεν πρέπει να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι αυτό που θα έπρεπε να γίνει σε 20-30 χρόνια πάει να λήξει σε έξι μήνες», επεσήμανε και πρόσθεσε ότι αυτό θα επιφέρει μεγάλη αναστάτωση και αβεβαιότητα και μπορεί να δημιουργήσει ανεπιθύμητη μη δραστηριότητα στο σύστημα υγείας.
Σύμφωνα με τον κ. Μόσιαλο, το πρώτο βήμα είναι να λυθούν οφθαλμοφανείς ανορθολογισμοί που έχουν να κάνουν με την πληθώρα κλινικών με πολύ λίγες κλίνες. Οπως είπε, υπάρχει μεγάλο νοσοκομείο 500 κλινών με 50 κλινικές. Δεύτερο βήμα θα είναι να σταματήσει η τοποθέτηση προσωπικού στις κλινικές με βάση τα παλαιά οργανογράμματα των νοσοκομείων και να προκριθούν κριτήρια όπως οι ανάγκες του πληθυσμού και η παραγωγικότητα των γιατρών και των κλινικών. Τρίτο παράλληλο βήμα, θα πρέπει να γίνει άμεση ανάλυση των δεξιοτήτων της κάθε κλινικής, δηλαδή εάν έχει τη δυνατότητα να διενεργεί πιο εξειδικευμένες πράξεις στο αντικείμενό της. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να διερευνηθεί εάν υπάρχει πρόβλημα έλλειψης τεχνολογίας ή δεξιοτήτων του προσωπικού.
Τέταρτο βήμα που πρέπει να γίνει, σύμφωνα με τον κ. Μόσιαλο, είναι οι συγχωνεύσεις σε επίπεδο εργαστηρίων, καθώς παρατηρείται συχνά μεγάλη επάρκεια του εργαστηριακού τομέα σε νοσοκομεία που δεν μπορούν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις δυνατότητές τους. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του νοσοκομείου Αγία Βαρβάρα. Τα βιοχημικά εργαστήριά του είναι από τα καλύτερα διεθνώς, αλλά επιχειρούν μόλις στο 25% των δυνατοτήτων τους.
Το πέμπτο βήμα αφορά σε συγχωνεύσεις εξειδικευμένων κλινικών ανά νομό. «Χρειάζεται να υπάρχει νευροχειρουργός σε κάθε νομαρχιακό κέντρο;», είπε ο καθηγητής και πρόσθεσε ότι όταν ένας τόσο εξειδικευμένος γιατρός δεν ασκεί στη συχνότητα που οφείλει το λειτούργημά του, είναι λογικό να πέφτει η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.
Το έκτο βήμα, σύμφωνα με τον κ. Μόσιαλο, είναι ο συντονισμός των τοπικών πανεπιστημιακών νοσοκομείων με τα επαρχιακά γενικά νοσοκομεία. Στο πλαίσιο αυτό, θα δίνεται η δυνατότητα στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία να έχουν τμήματα και κλινικές σε διπλανά μικρά νοσοκομεία, στη λογική της μεταφοράς της τεχνογνωσίας.