Οι χούντες δεν πέφτουν μόνες τους. Πέφτουν από τις λαϊκές αντιδράσεις.
Βεβαίως υπάρχουν και οι ενδοχουντικές αντιθέσεις που μπορούν να επιταχύνουν την πτώση.
Βεβαίως υπάρχουν και οι ενδοχουντικές αντιθέσεις που μπορούν να επιταχύνουν την πτώση.
Τα ζήσαμε το 1973, όταν οι δικτάτορες κάρφωναν και ανέτρεπαν ο ένας τον άλλο. Τα ζούμε και σήμερα, βλέποντας τον Βενιζέλο να κάνει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση Παπαδήμου (κλικ εδώ), τον Λοβέρδο να υποδύεται την αρσακειάδα και ο Γιωργάκης εναγωνίως να διαβουλεύεται με τη φαμίλια.
Αν κάτι τους τρομοκρατεί είναι πως ο δικομματισμός καταποντίζεται. Κανένας δεν εμπιστεύεται πλέον τον Α. Σαμαρά ως εναλλακτική λύση, γνωρίζοντας ότι από την αντιμνημονιακή στάση που υποστήριζε με πάθος βρέθηκε να σαλιαρίζει στα πόδια της τρόικας και να συμπορεύεται στην κυβέρνηση Παπαδήμου με ότι απεχθέστερο κυκλοφορεί στην ελληνική κοινωνία.
Πρέπει λοιπόν να βάλουμε πλάτη για να καθαρίσει το πολιτικό σκηνικό.
Με δημοκρατικό και έντιμο τρόπο.
Με δημοκρατικό και έντιμο τρόπο.