Είχε ενδιαφέρον η χτεσινή παρουσία του υπουργού υγείας Α. Γεωργιάδη στη σύσκεψη των προέδρων των ιατρικών συλλόγων της χώρας, διότι πέρα από τα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά, έγιναν αρκετά πράγματα σαφή όσον αφορά τις προθέσεις του στον τομέα της υγείας.
Ο κ. Γεωργιάδης έκανε σαφές πως καλεί και θα επιδιώξει διάλογο με τους εκπροσώπους των γιατρών, αλλά με έναν απαράβατο όρο, πως η οποιαδήποτε συζήτηση θα διεξαχθεί στο έδαφος και στα όρια των μνημονιακών πολιτικών και της απαρέγκλιτης τήρησης των εντολών της τρόικας. Με άλλα λόγια ο κ Γεωργιάδης μας καλεί να παίξουμε μπάλα, αλλά όλος ο αγώνας θα διεξάγεται μόνο στη μικρή περιοχή και το τέρμα μας.
Ζήτησε δηλαδή ευθέως ο υπουργός να συνεισφέρει το ιατρικό σώμα με συγκεκριμένες προτάσεις, προκειμένου εκείνος να περάσει με τον πιο ανώδυνο και επικοινωνιακά πετυχημένο τρόπο τη μνημονιακή πολιτική στο χώρο της υγείας, κλείνοντας μάλιστα το μάτι σε όσους είναι έτοιμοι να «τσιμπήσουν», πως αν το κάνουμε αυτό μπορεί να περισώσουμε κάποια ψίχουλα για το ιατρικό σώμα.
Δεν μπόρεσε όμως ο κ. Γεωργιάδης να γίνει σαφής σε κανένα από τα μεγάλα ζητήματα της περιόδου. Τι θα κάνει με το κλείσιμο κλινικών και δημόσιων νοσοκομείων, ποια είναι τα σχέδια ιδιωτικοποίησης της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και κατάργησης των δημόσιων δομών του ΕΟΠΥΥ, ούτε ποια πρόκειται να είναι εφεξής η χρηματοδότηση του συστήματος.
Δυστυχώς, η κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας, ο μέχρι πρόσφατα διοικητής του ΕΟΠΥΥ κ. Παπαγεωργόπουλος καταγγέλλει σχέδιο άλωσης από μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα που βασίζεται σε σχέδιο της Τask Force, ενώ οι λειτουργοί της υγείας εξαθλιώνονται σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.
Είναι λοιπόν φανερό πως πέρα από τις επικοινωνιακές πιρουέτες τα πράγματα είναι σαφή. Το μέλλον θα είναι ζοφερό αν δεν απαλλαγούμε από τις περιοριστικές μνημονιακές πολιτικές που οδηγούν στην κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας, ανθρωπιστική κρίση και παράδοση του συστήματος υγείας στα μεγάλα αδηφάγα επιχειρηματικά συμφέροντα.