Η κυβέρνηση θεωρούσε μέχρι πρόσφατα πως δυνατό της χαρτί δεν είναι ούτε η διαχείριση της πανδημίας, ούτε η οικονομία, αλλά η επικοινωνία. Έχοντας εξαγοράσει την πλειονότητα των τηλεοπτικών και έντυπων μέσων ενημέρωσης πίστευε ότι χαίρει ασυλίας, ακόμη και στα χειρότερα ολισθήματα που μπορούσε να υποπέσει.
Επιπλέον ο πρωθυπουργός σε όλες τις επισκέψεις του, ακόμη κι εκείνες που έκανε σε Νοσοκομεία, φρόντιζε να κινείται σε αποστειρωμένο από αντιδράσεις περιβάλλον, με την αστυνομία να δημιουργεί απροσπέλαστο κλοιό σε ακτίνα στην οποία δε μπορούσαν να προσεγγίσουν εκπρόσωποι των εργαζομένων, ούτε να φτάσουν οι φωνές διαμαρτυρίας.
Αίφνης ο γυάλινος πύργος άρχισε να γεμίζει ραγίσματα. Οι πυρκαγιές και ο ανασχηματισμός που επακολούθησε, το εμβολιαστικό πρόγραμμα και οι ανατιμήσεις, καθώς και η σαρωτική επικράτηση των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ, όλα συνδυασμένα με την έπαρση και την αλαζονεία του κυβερνητικού επιτελείου, άρχισαν να δίνουν ευδιάκριτο δημοσκοπικό στίγμα, ενώ οι αποδοκιμασίες στο προσκύνημα του Μίκη έδειξαν πόσο ευάλωτος είναι ο Κυρ. Μητσοτάκης όταν βρίσκεται εκτός θερμοκοιτίδας.
Το χειρότερο είναι πως η κυβέρνηση άρχισε να παρασύρει στην απαξία και τους επιστήμονες που τόσο καιρό έπαιζαν ρόλο προπετάσματος στις κυβερνητικές επιλογές.
Είναι ενδεικτικό πως στην τελευταία έρευνα κοινής γνώμης (εδώ), κυριαρχεί η άποψη πως η επιτροπή λοιμωξιολόγων δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά μία βιτρίνα, προκειμένου η κυβέρνηση να επιβάλλει τις δικές της επιλογές.
Ας προσέχουν. Μετά την απαξία έρχεται ο εμπαιγμός και η γελοιοποίηση..