Το υπουργείο εκδίδει εγκυκλίους, αλλά η οικογένεια αναλαμβάνει τα βάρη και όχι μόνο τα οικονομικά. Από την άλλη οι καθαρίστριες εκπέμπουν SOS, καθώς χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερα… χέρια έκαστη, για να προλάβουν να καθαρίσουν τα σχολεία.
Της Φιλομήλας Δημολαΐδου
Ο αγιασμός της περασμένης Παρασκευής βρήκε τα σχολεία με τα συνήθη προβλήματα. Μόνο που αυτή τη φορά ήρθε να προστεθεί και το βάρος της νέας γρίπης, που βγάζει τα σχολεία εκτός… προϋπολογισμού και θέτει τους εκπαιδευτικούς σε ρόλο… νοσοκόμου. Η αγορά αναλώσιμων υλικών (π.χ. αντισηπτικά, μάσκες και γάντια μιας χρήσης) ήταν ένα απρόσμενο έξοδο για τις σχολικές επιτροπές, γι’ αυτό και πολλές προσέφυγαν στη λύση της πίστωσης. «Σε πολλές περιπτώσεις τα υλικά αγοράστηκαν με πίστωση. Ωστόσο πολύ φοβόμαστε ότι σε λίγες ημέρες θα αναγκαστούν και οι γονείς να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Επιπλέον έχουμε την αίσθηση ότι θα συμβάλουμε οικονομικά και στο ζήτημα της καθαριότητας», τόνισε η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων νομού Θεσσαλονίκης Δέσποινα Κετογλίδου.
ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΙΣ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ
Την ίδια αίσθηση έχουν μάλλον και οι καθαρίστριες, οι οποίες αδυνατούν να εκπληρώσουν το δύσκολο έργο τους, καθώς στις περισσότερες περιπτώσεις αντιστοιχεί μία καθαρίστρια σε κάθε σχολείο. «Όλο το βάρος των νέων μέτρων πέφτει σε μας. Ας μας πει κάποιος πώς μία καθαρίστρια θα μπορέσει μέσα σε 10 λεπτά, που διαρκεί το διάλειμμα, να καθαρίσει, να απολυμάνει και να αερίσει 15 αίθουσες. Μας λένε ότι υπάρχουν κονδύλια για την πρόσληψη και άλλων καθαριστριών. Πού είναι αυτά;», σημείωσε η πρόεδρος του Σωματείου Καθαριστριών Βορείου Ελλάδος και Θεσσαλίας Γερακίνα Γκουνάκη.
Αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν περίπου 1.000 καθαρίστριες, οι μισές από τις οποίες συμβασιούχες. Ιδιαίτερα στα νηπιαγωγεία εργάζονται με καθεστώς ημιαπασχόλησης. «Είναι αδύνατο μέσα σε τέσσερις ώρες ή και λιγότερες οι συναδέλφισσες να μπορέσουν να απολυμάνουν όλα τα παιχνίδια, που απαιτούν τα νέα μέτρα», σχολιάζει η ταμίας του Σωματείου Βάσω Χαλκιά.
Αυτός είναι μάλλον και ο λόγος για τον οποίο σε ορισμένα νηπιαγωγεία της Θεσσαλονίκης, όπως καταγγέλλουν γονείς, οι νηπιαγωγοί δίνουν στις μητέρες να πλύνουν τις κουρτίνες και τα διάφορα υφάσματα, ενώ αντίστοιχα στα ολοήμερα σχολεία οι γονείς καλούνται να καθαρίσουν και τα σεντόνια.
Από την πλευρά του ο περιφερειακός διευθυντής εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας Γιώργος Καρατάσιος παρουσιάζει μία διαφορετική εικόνα, υποστηρίζοντας ότι τα ενημερωτικά έντυπα για τη νέα γρίπη διανεμήθηκαν ήδη από την Παρασκευή στους μαθητές. Όσον αφορά την εξασφάλιση της καθημερινής υγιεινής στα σχολεία, ο κ. Καρατάσιος αναφέρει ότι οι διευθυντές έχουν ήδη προβεί στη σύναψη συμβάσεων με το προσωπικό καθαριότητας και στην αγορά των υλικών, ενώ οι σχολικές επιτροπές έχουν λάβει και τις τρεις προκαταβολές, και εάν χρειαστεί, θα δοθεί επιπλέον επιχορήγηση για την αγορά συμπληρωματικού υλικού.
ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ, ΣΥΝΤΗΡΗΣΕΙΣ
Εκτός των παραπάνω η πρώτη ημέρα βρήκε αρκετά σχολεία της Θεσσαλονίκης εργοτάξια, αφού δεν ολοκληρώθηκαν οι εργασίες συντήρησης, με ελλείψεις σε βιβλία, κυρίως δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, και με κενά εκπαιδευτικών (σ.σ. στα ολοήμερα ακόμη δεν έχουν προσληφθεί οι 7.000 εκπαιδευτικοί που καλύπτουν τις ανάγκες του προγράμματος). Για παράδειγμα στον ¶γιο Παύλο οι μαθητές του 1ου νηπιαγωγείου θα απορροφηθούν σε όμορα νηπιαγωγεία, καθώς κρίθηκε ακατάλληλη για δεύτερη φορά η αίθουσα που τα φιλοξενούσε, ενώ τα παιδιά του 8ου δημοτικού Θεσσαλονίκης θα παρακολουθήσουν για λίγες ημέρες μάθημα σε απογευματινή βάρδια στο γειτονικό συγκρότημα, αφού δεν αποπερατώθηκαν οι εργασίες στο υπόγειό του.
Ο ιός της λιποταξίας
Γράφει ο Δημήτρης Πιτσιάβας, φιλόλογος του 1ου ΓΕΛ Μενεμένης
Η νέα σχολική χρονιά αρχίζει μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Είναι δέσμια της δομικής εξακολουθητικής κρίσης του εκπαιδευτικού συστήματος. Κουβαλά μνήμες και σπαράγματα του περσινού νεανικού ξεσηκωμού. Πνίγεται από μία διαρκώς αυξανόμενη αίσθηση δυσφορίας και ματαιότητας, που διαποτίζει τα ίδια τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, και οδηγεί τελικά στην παραίτηση-αδιαφορία.
Απαξιώνεται μέσα στη γενικευμένη λιποταξία των αξιών του πολιτισμού των «γραμμάτων». Χειραγωγείται από τις κομματικές σκοπιμότητες της τρέχουσας εκλογικής επικαιρότητας. Καλείται τέλος να διαχειριστεί πρωτόγνωρες καταστάσεις, όπως η αντιμετώπιση του ιού της γρίπης.
Παρ’ όλα αυτά μία «καλή σχολική χρονιά» αποτελεί κρίσιμο κοινωνικό στοίχημα. Στοίχημα προοπτικής και ελπίδας. Γιατί αφορά το μέλλον των παιδιών μας.
ΖΗΤΗΜΑ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ
Να αναμετρηθούμε λοιπόν με τον εαυτό μας. Να αναλωθούμε μέσα στις τάξεις. Να αντισταθούμε στη μοιρολατρία της αποτυχίας. Να αναδείξουμε το σχολείο σε προνομιακό χώρο αίσθησης της νεανικής δημιουργικότητας, χώρο μύησης και άσκησης της ελευθερίας, καταφύγιο στην καταιγίδα της σύγχρονης βαρβαρότητας. Να εμπνεύσουμε το πάθος, τον έρωτα και τη γνώση. Να σχεδιάσουμε τις νεανικές ονειροδιαδρομές γκρεμίζοντας τείχη και ξηλώνοντας τα συρματοπλέγματα μιας λεηλατημένης ζωής. Να ασκήσουμε το δικό μας αποτύπωμα στις εσχατιές της νεανικής ζωής.
Κατανοώ ότι ο μορφωτικός αγώνας των δασκάλων, ιδιαίτερα στις μέρες μας, είναι άχαρος, οδυνηρός, συχνά σπαρακτικός. Κατανοώ και βιώνω τη μοναξιά τους. Αντιλαμβάνομαι το δηλητήριο της κούρασης. Μόνο που αυτό δεν πρέπει να νεκρώσει την αγάπη μας για τα παιδιά. Μία αγάπη που δεν απορρέει από συμβατικές δημοσιοϋπαλληλικές επιταγές, παιδαγωγικά εγχειρίδια, δεν γυρεύει ανταπόκριση, δεν επιζητεί το χειροκρότημα, δεν εκχωρείται με όρους και προϋποθέσεις. Μία αγάπη που συγκρούεται αποφασιστικά με την «παιδαγωγική του τίποτα», την ελευθεριότητα της ασυδοσίας, το κανάκεμα της τεμπελιάς, τις παρασιτικές νοοτροπίες του βολέματος, τη γενικευμένη ενδοτικότητα, που οδηγεί σε πλήρη λιποταξία, τη βολική διαπίστωση ότι «για όλα φταίει το σύστημα», τη συσκότιση του «κρίσιμου χώρου προσωπικής ευθύνης».
Η μόνη μου ελπίδα για «καλή σχολική χρονιά» είναι ο δάσκαλος εκείνος που επιμένει να διεκδικεί πεισματικά και ανυποχώρητα το μορφωτικό-παιδαγωγικό ρόλο του σε ένα άνυδρο κοινωνικό και πολιτικό τοπίο. Από εδώ και μπρος όλο και πιο συχνά θα καλείται ο εκπαιδευτικός κόσμος και το σχολείο να αναπληρώσουν κρίσιμα κοινωνικά ελλείμματα, να φωτίσουν τη μελαγχολική δημοκρατία μας, να προστατεύσουν τους νέους από τις «γκρίζες ζώνες».
Καλώς το σχολείο μπήκε σε συναγερμό μπροστά στον ιό της γρίπης. Καιρός είναι να μπει σε συναγερμό μπροστά στον ιό της λιποταξίας.