Η οικονομική κρίση την οποία διανύει η ελληνική οικονομία έχει προετοιμάσει το έδαφος για τη σύμπραξη του ιδιωτικού με το δημόσιο τομέα (ΣΔΙΤ) στο χώρο της ασφαλιστικής κάλυψης. Μάλιστα, προς αυτήν την κατεύθυνση θα κινηθεί και η Ενωση Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ), με την κατάθεση πακέτου προτάσεων προς την ελληνική κυβέρνηση.
Η αναγκαιότητα των ΣΔΙΤ στην ιδιωτική ασφάλιση διατυπώθηκε από το σύνολο των ασφαλιστικών εταιριών στο Insurance Money Conference 2010, που διοργανώθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, ενώ ιδιαίτερη αναφορά έγινε στη σημασία της ιδιωτικής ασφάλισης για τους πολίτες, αλλά και στα περιθώρια ανάπτυξης που σήμερα υπάρχουν.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΑΕΕ, Μ. Μωυσή, σε αυτήν τη δύσκολη εποχή «σημασία έχει να μελετήσουμε ένα πλέγμα καλύτερης προστασίας, ώστε οι πολίτες να αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς». Απευθυνόμενος προς την Πολιτεία τόνισε ότι «ο ρόλος της είναι βασικός για την ασφαλιστική αγορά όσο και ο προσωπικός ρόλος του καθένα μας ξεχωριστά, με σαφή και διακριτό ρόλο αντίστοιχα. Ετσι θα δημιουργηθεί το ιδανικό σχήμα για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες του ΣΔΙΤ, που έχουν μεγάλο πεδίο εφαρμογής στην αγορά μας». Μεταξύ άλλων ο κ. Μωυσής ανέφερε ότι έχει ανατεθεί στο ΙΟΒΕ η εκπόνηση μελέτης σχετικά με το δημοσιονομικό κόστος των φοροαπαλλαγών, ώστε να υπάρχει σαφής εικόνα για το θέμα.
Συμπληρωματικός ρόλος
Σύμφωνα με τον κ. Μωυσή, τεράστιο είναι το πεδίο στο χώρο της ασφάλισης για τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και ως κλασικό παράδειγμα ανέφερε αυτό των συντάξεων: «Η Πολιτεία αναλαμβάνει να επιστρέψει στον πολίτη ένα ποσό σύνταξης με βάση τη διάρκεια της εργασίας, τις εισφορές του αλλά και τα οικονομικά του συστήματος. Το ποσό αυτό ποτέ δεν μπορεί να είναι επαρκές γι’ αυτό που η σύγχρονη αντίληψη ορίζει ως ζωή μετά τα 65. Εκεί έρχεται η ιδιωτική ασφάλιση, η οποία καλείται να συμπληρώσει το εισόδημα στη συνταξιοδότηση μέσω ανταποδοτικών σχημάτων».
Θεσμική κατοχύρωση
Οπως εξήγησε ο ίδιος, «κανείς σήμερα δεν πιστεύει ότι το σύνολο της συνταξιοδοτικής παροχής στον πολίτη δεν θα είναι και μεγαλύτερο και ασφαλέστερο, αν προέρχεται από διαφορετικές και περισσότερες της μιας πηγές. Επομένως διακριτός ρόλος για την κοινωνία και διακριτός ρόλος για τον ιδιωτικό τομέα, που όμως χρειάζεται θεσμική κατοχύρωση και φορολογικά κίνητρα. Διαφορετικά δεν είναι σύμπραξη. Είναι παράλληλες πορείες, όπως μέχρι σήμερα, χωρίς το συντονισμό προς έναν κοινό στόχο, που είναι η βελτίωση του μέσου βιοτικού επιπέδου. Η λογική ότι το κράτος θα αποποιηθεί με αυστηρούς κανόνες και σταδιακά ένα μικρό μέρος των φορολογικών του εσόδων, προκειμένου να ενισχύσει την τάση προς μακροπρόθεσμη συνταξιοδοτική αποταμίευση, είναι μια λογική που αποδέχονται όλα τα κράτη, ακριβώς γιατί αναγνωρίζουν ότι είτε μέσω της αναβεβλημένης φορολογίας, όταν λαμβάνεται η σύνταξη, είτε μέσω του αυξημένου εισοδήματος στη συνταξιοδότηση, δηλαδή της αυξημένης δυνατότητας κατανάλωσης αγαθών και υπηρεσιών από ένα αυξανόμενο τμήμα του πληθυσμού, τελικά υπάρχει επιστροφή προς την κοινωνία».
Στις συμπράξεις που έχουν ήδη συμβεί σε πολλούς τομείς της οικονομίας, και με μεγάλη επιτυχία, τελικά ο πολίτης εισπράττει υπηρεσίες χωρίς, σύμφωνα με τον κ. Μωυσή, «να ενδιαφέρεται για το αν αυτές έχουν την ταμπέλα του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι η συνεργασία των δύο να είναι αποτελεσματική και να μπορεί να του δώσει καλές υπηρεσίες».
Υγειονομική περίθαλψη
Αλλο κλασικό παράδειγμα συμπράξεων είναι, σύμφωνα με την ΕΑΕΕ, στο χώρο της υγείας. «Εδώ ειδικά είναι προφανές για το τι νοιάζεται ο πολίτης, για ελεύθερη πρόσβαση σε καλές υπηρεσίες υγείας, όποτε τις χρειαστεί. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η συνολική δαπάνη για υγειονομική περίθαλψη μπορεί να μειωθεί και να ελεγχθεί πιο αποτελεσματικά με παράλληλη βελτίωση των υπηρεσιών στους πολίτες, αν δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, τόσο στη χρηματοδότηση όσο και στην παροχή των υπηρεσιών της υγείας, συνεργαστούν».
Αλλά και πολλά άλλα παραδείγματα υπάρχουν, σύμφωνα με τον κ. Μωυσή, όπως στην ασφάλιση της περιουσίας, «για να σταματήσουμε επιτέλους να βλέπουμε μετά από κάθε έντονο φυσικό φαινόμενο τους ζημιωθέντες να ζητούν αποζημίωση από το κράτος για τη δική τους περιουσία. Το κράτος έχει ρόλο να αποκαταστήσει υποδομές κοινής χρήσης, η προστασία της προσωπικής περιουσίας πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι αφορά την ανάληψη ατομικής ευθύνης».
Υπάρχει, λοιπόν, τεράστιο έδαφος ανάπτυξης συμπράξεων στο χώρο της ασφάλισης. «Δεν είναι αυτοσκοπός να αναπτυχθεί η αγορά μας. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν καλύτερες συνθήκες προστασίας απέναντι σε κινδύνους για όσο γίνεται μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού. Η μείωση των κινδύνων οδηγεί σε αύξηση του συναισθήματος ασφάλειας απέναντί τους και σε μια κοινωνία που αισθάνεται πιο σίγουρη, που χαμογελάει περισσότερο και αυτό – σήμερα ιδιαίτερα- καταλαβαίνουμε όλοι πόσο σημαντικό είναι για να πάμε μπροστά», κατέληξε ο πρόεδρος της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος, Μ. Μωυσής.