Αλληλοβρίστηκαν για νιοστή φορά Άδωνις Γεωργιάδης και Παύλος Πολάκης, εκτοξεύοντας χυδαίους χαρακτηρισμούς και αήθη υπονοούμενα.
Αμφότεροι υπονομεύουν κατά σύστημα τα κόμματά τους, με τις ηγεσίες να παρακολουθούν αδύναμες, είτε να παρεμβαίνουν όταν είναι πλέον αργά να επανορθώσουν τη ζημιά που έχουν καταφέρει οι δύο νταήδες της πολιτικής ζωής. Μάλιστα αρκετές φορές εκλαμβάνουν τα αλυχτίσματα ως προστασία του βοσκού, μέχρι και ο ίδιος να βρεθεί αιμόφυρτος και κατασπαραγμένος από το δικό του μαντρόσκυλο.
Όμως τη μεγαλύτερη ζημία επιφέρουν στην ελληνική κοινωνία, η οποία αποστρέφει το πρόσωπό της από τις χυδαιότητες και τους κομπασμούς και, είτε επιλέγει τον αναχωρητισμό από την πολιτική, είτε οδηγείται σε πιο πρωτότυπες και γραφικές πολιτικές προσωπικότητες.
Αν και φαντάζει δύσκολο, εντούτοις είναι αναγκαίο, είναι ζήτημα επιβίωσης, η πολιτική ζωή να απαλλαγεί από τους παραπάνω το ταχύτερο δυνατόν.