Παρακολουθώ με αγωνία όσα γράφονται τούτο τον καιρό σχετικά με τις ΜΕΘ και την αδυναμία να βρεθεί κενή κλίνη Εντατικής Νοσηλείας για κάποιον ασθενή που χρειάζεται εντατική θεραπεία και εξοργίζομαι με τις κοτσάνες που κατά καιρούς εκστομίζουν κυβερνητικά στελέχη.
Μετά τον βουλευτή κ. Γεραπετρίτη που μας είπε πώς δεν χρειάζονται άλλες ΜΕΘ, ήλθε η σειρά της παιδιάτρου κ. Παπαευαγγέλου, υπεύθυνης για την ενημερώση των πολιτών σχετικά με την πορεία της πανδημίας να μας πεί πώς ”είναι πολύ μικρό το ποσοστό των ασθενών που χάνουν την ζωή τους εκτός ΜΕΘ, περίπου 20%…”.
Μένω άναυδος με την…”απλότητα” με την οποία ΑΠΑΞΙΩΝΕΙ την ανθρώπινη ζωή η καθηγήτρια παιδιατρικής, στάση όμως που εκφράζει γενικότερα και τον κυνισμό με τον οποίο αντιμετωπίζουν τα προβλήματα της πανδημίας αρκετά κυβερνητικά στελέχη.
Η αγωνία όλων μας ως γιατρών του ΕΣΥ, είναι να βρεθεί έστω κι ένας ελεύθερος χώρος, μιά κλίνη με επιτοίχια παροχή οξυγόνου που να μπορεί να συνδεθεί και να οξυγονωθεί με ασφάλεια ένας ασθενής που είναι διασωληνωμένος και σε μηχανική αναπνοή. Ωστόσο ο τελικός μας στόχος είναι να βρεθεί κενή κλίνη σε ΜΕΘ ώστε αυτός και όλοι μαζί οι ασθενείς να νοσηλεύονται αξιοπρεπώς, όπως αρμόζει στην βαρειά κατάσταση υγείας τους και σε ανθρώπους που χρόνια τώρα εισφέρουν οικονομικά στο σύστημα ασφάλισης-περίθαλψης με τις εργατικές τους εισφορές και το μόνο που αποζητάνε (ως απαίτηση θάλεγα!) είναι η αξιοπρεπής νοσηλεία τους!
Τίποτα δεν είναι ”φυσιολογικό”, όταν το κράτος δεν μπορεί να διασφαλίσει την αξιοπρεπή νοσηλεία κάθε ασθενή πολίτη και από πάνω, με τους κάθε φορά κυβερνητικούς εκπροσώπους του, απαξιώνει καθ’ εαυτή την ανθρώπινη ζωή! Κι εμείς οι υγειονομικοί να παρακολουθούμε αμήχανα, την διαχρονική απαξίωση των κυβερνήσεων που χρεωκόπησαν την χώρα, να έρχονται σήμερα σε συνθήκες πανδημίας και να μας λένε ”ε, ας πεθάνουν εκτός και ΜΕΘ και κάποιοι” αφού κρίνουν ως ”περιττό” το άνοιγμα νέων ΜΕΘ και τον εξοπλισμό νέων κλινών, όσων είναι αναγκαίων κάθε φορά για να νοσηλευτούν ασθενείς στην προσπάθεια να κρατηθούν στην ζωή!
Οι ΜΕΘ δεν έχουν ”φρακάρει” μόνο για τους ασθενείς με Covid-19, αλλά και για τους ασθενείς με άλλες παθήσεις κι είναι ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΟ να ενεργοποιηθούν και να αξιοποιηθούν όσες κλίνες ΜΕΘ είναι διαθέσιμες, όπου κι είναι αυτές, στελεχωμένες με το αναγκαίο Νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό ώστε η μάχη ζωής για όλους τους ασθενείς που είναι διασωληνωμένοι, να δοθεί με αξιοπρέπεια, για κάθε άνθρωπο!
Κι όταν το δημόσιο φτάνει στα όρια του, τότε είναι επιτακτικό να εισφέρει στις ανάγκες των ανθρώπων και ο ιδιωτικός τομέας που έτσι κι αλλοιώς, υπάρχει και συντηρείται από την οικονομική αποζημίωση του ΕΟΠΥΥ όλα αυτά τα χρόνια ( ή των ασφαλιστικών ταμείων παλαιότερα) διατηρώντας και μιά σχετική ”ασυλία” από το σύστημα ελέγχου, για τις ”παρεχόμενες υπηρεσίες” που υποβάλλονται προς αποζημίωση.
Κανένας, όταν είναι ”έξω από τον χορό” δεν μπορεί να αντιληφθεί, πως εμείς οι υγειονομικοί βιώνουμε την έλλειψη κλίνης ΜΕΘ στην στιγμή που αυτή είναι αναγκαία για κάποιον ασθενή, ούτε το stress που επικυριαρχεί όσο διάστημα κάνουμε συνεννοήσεις με το ΕΚΑΒ και το ΕΚΕΠΥ για να ”ξετρυπώσουμε” κάποια κλίνη ΜΕΘ και να μεταφέρουμε τον ασθενή μας και πόση αγωνία έχουμε μέχρι αυτός να φθάσει συνοδεία μας, στην ΜΕΘ που θα μας υποδείξει το ΕΚΑΒ.
Ναι, κλίνες ΜΕΘ δεν μπορείς να ”γεννήσεις” από την μιά στιγμή στην άλλη, αλλά κλίνες ΜΕΘ μπορείς να έχεις διαθέσιμες αν είσαι προνοητικός ως πολιτικό σύστημα και έχεις φροντίσει να υπάρχουν εφεδρικοί χώροι και ιατροτεχνολογικός εξοπλισμός σε κάθε Νομαρχιακό Νοσοκομείο, όπως και να έχεις την πολιτική βούληση να προσλάβεις άμεσα το αναγκαίο νοσηλευτικό προσωπικό πρώτα κι έπειτα και το αναγκαίο ιατρικό προσωπικό, ώστε να νοσηλεύεται με ασφάλεια κάθε ασθενής.
Εκείνο που λείπει από τα Νοσοκομεία μας είναι η ευελιξία της ανάπτυξης τους, όταν υπάρχει ανάγκη και τώρα υπάρχει σοβαρή ανάγκη, γι’ αυτό και απαιτείται ΣΟΒΑΡΗ πολιτική που να αντιμετωπίζει την ζωή κάθε ανθρώπου ως αυταξία και όχι ως ”περιττό έξοδο”…
Δυστυχώς βιώνουμε ως ένα βαθμό και τον πολιτικό κανιβαλισμό που συνεπάγεται η κρίση της πανδημίας κι είναι ανάγκη όλοι μας, οι Υγειονομικοί αλλά και οι πολίτες θαρρώ, να αφυπνιστούμε και να αντιδράσουμε ζωντανά κι όχι μόνο διαδικτυακά.
Οι υγειονομικές προκλήσεις είναι ακόμη μπροστά μας και δεν αφορούν μόνο στα προβλήματα που δημιουργεί η πανδημία αλλά και στις πολιτικές που θα εφαρμοστούν ως συνέπεια και συνέχεια της πανδημίας, όπως πχ η παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα αλλά και στα εργασιακά ή και οι άλλες μεταβολές που υποδεικνύει στην Κυβέρνηση η Έκθεση Πισσαρίδη και που θα επηρεάσουν δραματικά το σύστημα περίθαλψης το οποίο ως τώρα στηρίζει ο ΕΟΠΥΥ με τις αποζημιώσεις των Υπηρεσιών Υγείας που παρέχει και που στο άμεσο μέλλον, με την νέα του διοικητική μορφή και διάρθρωση (ως μία κρατική ΔΕΚΟ) θα κληθεί να φαλκιδεύσει το σύστημα παροχών, ”διασφαλίζοντας” στους ιδιώτες παρόχους την ”πρόσθετη δαπάνη”, από την τσέπη των πασχόντων!
Πρέπει να το αντιληφθούμε έγκαιρα πώς, κάθε μεταβολή στα εργασιακά και στην αναλογία εισφορών αλλά και στο ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα, θα επηρεάζει δραματικά και το σύστημα περίθαλψης το οποίο θα μειώνει σταδιακά τις παροχές του, αντιμετωπίζοντας από κάποια χρονική στιγμή κι έπειτα, ακόμη και πρόβλημα βιωσιμότητας!
ΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατρός, Διευθυντής ΕΣΥ
Πρώην Αντιπρόεδρος ΕΟΠΥΥ